Εισαγωγή
Robin Hood: Κανείς δεν ξέρει αν υπήρξε πραγματικά, ποια το πραγματικό του κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο, ούτε τι ακριβώς έκανε για να γίνει θρύλος από τα μεσαιωνικά χρόνια κιόλας! Ο Ridley Scott θέλησε να προσεγγίσει το μύθο του Ρομπέν των δασών (ή ... των φτωχών) μακριά από οτιδήποτε έχουμε δει ή διαβάσει ως τώρα. Σίγουρα τα κατάφερε, γιατί το τελικό αποτέλεσμα δε θυμίζει στο ελάχιστο αυτά που ξέραμε για τον συγκεκριμένο ήρωα. Αυτό όμως από μόνο του δυστυχώς δεν αρκεί για να κάνει μια ταινία ενδιαφέρουσα!
Υπόθεση
Μετά από 10 χρόνια σε μάχες στο εξωτερικό ένας τοξότης, ονόματι Robin Longstride βλέπει το βασιλιά του να πέφτει νεκρός σε μάχη κάπου στη Βόρεια Γαλλία και αποφασίζει να γυρίσει πίσω στην Αγγλία. Στο δρόμο, όμως, η μοίρα του επιφυλάσσει ένα σπουδαίο ρόλο...
Αξιολόγηση
Το Robin Hood μοιάζει να σκάβει μόνο του το λάκκο στον οποίο τελικά και πέφτει! Αντί να μας εξηγήσει γιατί ο Robin Hood έγινε λαϊκός ήρωας, πως ξαφνικά αποφάσισε να διορθώνει την αδικία, τι τον ώθησε να κλέβει τους πλούσιους και να τα δίνει στους φτωχούς, το νέο πόνημα του Ridley Scott περί άλλων τυρβάζει. Ασχολείται με μάχες μεταξύ Άγγλων και Γάλλων, με ανίκανους βασιλιάδες, με συνωμοσίες στο παλάτι, με εμφυλίους πολέμους, μέχρι και με τη δημιουργία καταστατικού χάρτη πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων καταπιάνεται! Καμία σχέση με το λαϊκό ήρωα των δασών του Nottingham, την παρέα του και τα κατορθώματά τους!
Έτσι το τελικό αποτέλεσμα είναι έντονα άνισο. Από τη μια η εντυπωσιακή σκηνοθεσία του Ridley Scott, η εκπληκτική φωτογραφία, τα σκηνικά, τα κοστούμια και η αλάνθαστη μουσική υπόκρουση, από την άλλη η σοβαροφάνεια της ιστορίας, ή καλύτερα η προσπάθεια να δοθεί βάρος ιστορικής αλήθειας στο θρύλο του Robin Hood! Και ως προς το δεύτερο χωλαίνει η ταινία που είναι γεμάτη ιστορικές ανακρίβειες και αναχρονισμούς! Ο δε Robin Hood του Scott σκιαγραφείται πλημμελώς, περισσότερη ώρα ιππεύει, ρίχνει βέλη και χειρίζεται το ξίφος του, παρά μιλάει ξεδιπλώνοντας τα συναισθήματά του!
Και ως προς το πρωταγωνιστικό δίδυμο; Και εκεί άνισο το αποτέλεσμα, καθότι δύο καλοί ηθοποιοί σε σχετικά καλή χημεία μεταξύ τους δεν αρκούν για να γίνουν θαύματα, όταν υπάρχουν τόσα σεναριακά προβλήματα! Εντέλει βρήκα αδιάφορο το Russell Crowe (μάλλον δεν του πήγαινε ο ρόλος), καλή, αλλά μια από τα ίδια, την Cate Blanchett (πρέπει να αλλάξει ρεπερτόριο, έχω αρχίσει να αδυνατώ να τη φαντάζομαι χωρίς κοστούμια εποχής Μεσαίωνα!).
Μια καλοσκηνοθετημένη και σε γενικές γραμμές διασκεδαστική ταινία, αν και με σκαμπανεβάσματα ρυθμού, κάτι που αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα σε μια ταινία μεγάλης χρονικής διάρκειας! Συνολικά όμως μια χαμένη προσπάθεια για μια ενδιαφέρουσα (εναλλακτική) προσωπογραφία ενός θρύλου!
Υπόθεση
Μετά από 10 χρόνια σε μάχες στο εξωτερικό ένας τοξότης, ονόματι Robin Longstride βλέπει το βασιλιά του να πέφτει νεκρός σε μάχη κάπου στη Βόρεια Γαλλία και αποφασίζει να γυρίσει πίσω στην Αγγλία. Στο δρόμο, όμως, η μοίρα του επιφυλάσσει ένα σπουδαίο ρόλο...
Αξιολόγηση
Το Robin Hood μοιάζει να σκάβει μόνο του το λάκκο στον οποίο τελικά και πέφτει! Αντί να μας εξηγήσει γιατί ο Robin Hood έγινε λαϊκός ήρωας, πως ξαφνικά αποφάσισε να διορθώνει την αδικία, τι τον ώθησε να κλέβει τους πλούσιους και να τα δίνει στους φτωχούς, το νέο πόνημα του Ridley Scott περί άλλων τυρβάζει. Ασχολείται με μάχες μεταξύ Άγγλων και Γάλλων, με ανίκανους βασιλιάδες, με συνωμοσίες στο παλάτι, με εμφυλίους πολέμους, μέχρι και με τη δημιουργία καταστατικού χάρτη πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων καταπιάνεται! Καμία σχέση με το λαϊκό ήρωα των δασών του Nottingham, την παρέα του και τα κατορθώματά τους!
Έτσι το τελικό αποτέλεσμα είναι έντονα άνισο. Από τη μια η εντυπωσιακή σκηνοθεσία του Ridley Scott, η εκπληκτική φωτογραφία, τα σκηνικά, τα κοστούμια και η αλάνθαστη μουσική υπόκρουση, από την άλλη η σοβαροφάνεια της ιστορίας, ή καλύτερα η προσπάθεια να δοθεί βάρος ιστορικής αλήθειας στο θρύλο του Robin Hood! Και ως προς το δεύτερο χωλαίνει η ταινία που είναι γεμάτη ιστορικές ανακρίβειες και αναχρονισμούς! Ο δε Robin Hood του Scott σκιαγραφείται πλημμελώς, περισσότερη ώρα ιππεύει, ρίχνει βέλη και χειρίζεται το ξίφος του, παρά μιλάει ξεδιπλώνοντας τα συναισθήματά του!
Και ως προς το πρωταγωνιστικό δίδυμο; Και εκεί άνισο το αποτέλεσμα, καθότι δύο καλοί ηθοποιοί σε σχετικά καλή χημεία μεταξύ τους δεν αρκούν για να γίνουν θαύματα, όταν υπάρχουν τόσα σεναριακά προβλήματα! Εντέλει βρήκα αδιάφορο το Russell Crowe (μάλλον δεν του πήγαινε ο ρόλος), καλή, αλλά μια από τα ίδια, την Cate Blanchett (πρέπει να αλλάξει ρεπερτόριο, έχω αρχίσει να αδυνατώ να τη φαντάζομαι χωρίς κοστούμια εποχής Μεσαίωνα!).Μια καλοσκηνοθετημένη και σε γενικές γραμμές διασκεδαστική ταινία, αν και με σκαμπανεβάσματα ρυθμού, κάτι που αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα σε μια ταινία μεγάλης χρονικής διάρκειας! Συνολικά όμως μια χαμένη προσπάθεια για μια ενδιαφέρουσα (εναλλακτική) προσωπογραφία ενός θρύλου!
3 σχόλια:
Egw pantws den to eida eyxarista opws esy, alla eixa varethei apo tin prwti wra kiolas. Den einai kako, alla oute kai kali tainia, mia metriotita me poly kali skinothesia kai cast. Apo kei kai pera den exei logo yparksis san tainia.
Αγαπητέ,
όπως έγραψα και στο Αθηνόραμα, γίνεται μιά υποβλητική σκηνοθετική προσπάθεια με μεγάλα μέσα, με χωρικούς του μεσαίωνα, με πολεμιστές, με φεουδαλική Ιπποσύνη-ελάχιστη όμως-, αλλά....σαν σενάριο, υστερεί πολύ του λ.χ. "ΒRAVEHART"(Μέλ Γκίμπστον, 1994).
Νά επαναλάβω πως μας δίνει την ...εισαγωγή της εισαγωγής της ιστορίας του Ρόμπιν Χούντ ; Πρίν κάν αναλάβει να σηκώσει αντάρτικο ενάντια στον Φεουδαλισμό και στους έχοντες ;
Η ιστορία του παρατίθεται με αφέλεια και μπόλικη εξύψωση. Αν συγκριθεί λχ με μιά άλλη πράγματι ρεαλιστική ταινία, χάνει ακόμαπερισσότερο . Τό φίλμ αυτό είναι είναι το δαιμόνιο "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΑΡΓΚΌ", όπου η ζωή παιζεται και κερδίζεται καθημερινά, όπου η τραγωδία και το εφήμερο κατακλύζουν τα πάντα, όπου εκεί κανείς δεν περιβάλλεται με ηρωικό φωτοστέφανο αθανασίας, με λαμπερά αξιώματα που τα προσκυνάν όλοι, ή γενικά με ...εν ζωή μεγαλείο και με παντοτεινή ικανότητα κατανίκησης των αντιπάλων, διαφυγής απ' τις παγίδες και κακοτοπιές κτλ.
KOSTAS TRENT
Ωραίο ως prequel. Θα μπορούσε να συνεχίσει και με sequels που να έπονται της γνωστής ιστορίας (τύπου ο Ρόμπιν συνταξιούχος, ο Ρόμπιν παππούς, ο Ρόμπιν μακαρίτης κ.λπ.).
Πάντως μου άρεσε περισσότερο απ'όσο θέλω να παραδέχομαι.
Δημοσίευση σχολίου