Μαρτίου 08, 2011

Πως τέλειωσε αυτό το καλοκαίρι (2010) (9 στα 10)



Υπόθεση
Ο Pavel είναι εκπαιδευόμενος μετεωρολόγος για ένα καλοκαίρι σε ένα σταθμό κάπου στην Αρκτική Ρωσία και είναι υποχρεωμένος να συμβιώσει εκεί με το Σεργκέι, ένα μεσήλικα μετεωρολόγο, που μοιάζει καλά εκπαιδευμένος να αντέχει χρόνια στην εκεί "απομόνωση". Όλα κυλούν ομαλά, μέχρι που μια μέρα ο εκπαιδευτής αφήνει στο σταθμό τον εκπαιδευόμενο για λίγες μέρες μοναχό του... 

Αξιολόγηση 
Μπορείς να δημιουργήσεις αγωνία και ατμόσφαιρα θρίλερ χωρίς ειδικά εφέ, κατάλληλη μουσική, θορύβους, σκιές, περίεργες λάμψεις στο σκοτάδι ή απροσδιόριστες απειλές; Κι όμως μπορείς! Όταν ο εχθρός κρύβεται εντός μας και εκδηλώνεται κάτω από περίεργες συνθήκες απομόνωσης και απουσίας ελέγχου του εξωτερικού περιβάλλοντος στην καθημερινότητά μας, τότε ναι η αποκάλυψη των σκοταδιών της ψυχής μας τρομάζει όσο τίποτα άλλο!

Το ρωσικό
Kak ya provyol etim letom είναι μια ταινία με εσωτερική ένταση και αγωνία και ταυτόχρονα αστεία, μια ταινία που σε αναστατώνει ψυχολογικά και σου δίνει τροφή για σκέψη, κυρίως όμως σου αποκαλύπτει ότι ο φόβος είναι πολλές φορές αποκλειστικά και μόνο στο μυαλό μας (χωρίς να δικαιολογείται από εξωγενείς παράγοντες), οπότε σε αυτή την περίπτωση η ανθρώπινη επικοινωνία (οκ ισως σε συνδυασμό με λίγη ψυχανάλυση) είναι καθοριστική για την αντιμετώπισή του.

Η ταινία του
Aleksei Popogrebsky είναι χαμηλού προϋπολογισμού και συνολικά διακρίνεται από σκηνοθετική λιτότητα, αλλά αυτό καθόλου δεν στέκεται εμπόδιο στο να επιτυγχάνει το σκοπό της και τα μηνύματά της να περνάνε με αξιοζήλευτη δύναμη στους θεατές! Το πιο εντυπωσιακό, όμως, στοιχείο της ταινίας (περισσότερο και από το αρκτικό τοπίο και την υπέροχη σκηνοθεσία και φωτογραφία αυτού) είναι η ερμηνεία του πρωταγωνιστή της, του Grigory Dobrygin, ο οποίος δίνει πραγματικά ρεσιτάλ ερμηνείας (δικαίως βραβεύτηκε μαζί με το συμπρωταγωνιστή του πέρσι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου).

Το Πως τελείωσε αυτό το Καλοκαίρι είναι μια ψυχεδελική κατάδυση στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, μια ταινία γεμάτη εύγλωττες σιωπές και αόρατα μηνύματα, στην κορύφωσή της ένα αγωνιώδες θρίλερ, συνολικά μια ταινία για ορκισμένους σινεφίλ!

2 σχόλια:

kioy είπε...

Εξαιρετική ταινία...

Εμένα μ' άρεσε και το υπόγειο σχόλιο για την κυριαρχική θέση της εργοδοσίας, που, ηθικά, μετακυλεί τις σχέσεις από (ανέπαφες) εργατικές σε προσωπικές, κατευθύνοντας τις καταστάσεις...

Καλησπέρα φίλε!

europanos είπε...

Χμμμ, ενδιαφέρον το σχόλιό σου, Γιώργο! Δεν πρόσεξα καθώς έβλεπα την ταινία αυτή τη διάστασή της, αλλά τώρα που το επισημαίνεις, έχεις δίκιο!
Σε χαιρετώ!