Εισαγωγή
Θυμάστε την περσινή ταινία του Κώστα Γαβρά, το Παράδεισος στη Δύση; Που έδειχνε τις περιπέτειες ενός δύσμοιρου λαθρομετανάστη που έκανε τα πάντα να φτάσει στο Παρίσι; Σε αυτήν την ταινία ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης παρότι δεν ωραιοποιούσε επ’ουδενί καταστάσεις, εντούτοις χρησιμοποιούσε το χιούμορ και το σαρκασμό για να αλαφρύνει εσκεμμένα την ατμόσφαιρα. Ο λαθρομετανάστης του Γαβρά έφτασε τελικά στο Παρίσι και είδε ότι δεν ήταν τα πράγματα ακριβώς όπως τα περίμενε. Ο λαθρομετανάστης του Welcome του Philippe Lioret έχει ως προορισμό του την Αγγλία και είναι έτοιμος να μετέλθει κάθε μέσο για να αφήσει πίσω του τις γαλλικές ακτές! Στην ατμόσφαιρα όμως εδώ δεν υπάρχει τίποτα το ελαφρύ ή το ιλαρό. Αντίθετα εδώ είναι το δράμα πανταχού παρόν! Το δράμα το βαρύ κι ασήκωτο που έρχεται να αναστατώσει, να προβληματίσει, να αφυπνίσει!
Υπόθεση
Στη Γαλλία του Σαρκοζί εκατοντάδες συνωστίζονται στο Καλαί ελπίζοντας να περάσουν απέναντι στην Αγγλία. Ακτιβιστές και πολίτες προσπαθούν να τους βοηθήσουν αλλά αυτό απαγορεύεται από το νόμο. Ένας καθηγητής κολύμβησης προπονεί ένα νεαρό Ιρακινό από τη Μοσσούλη που θέλει να πάει ... κολυμπώντας στο Λονδίνο να βρει την αγαπημένη του.
Αξιολόγηση
Welcome στην Ευρώπη-φρούριο! Benvenuto στην ποινικοποίηση της παροχής στέγης σε λαθρομετανάστες της Ιταλίας του Berlusconi και στις πεζές περιπολίες πολιτών-ρουφιάνων της Lega Nord! Bienvenue στην ποινικοποίηση της παροχής κάθε βοήθειας σε λαθρομετανάστες της Γαλλίας του Sarkozy! Καλωσόρισες στην Ελλάδα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και του στοιβάγματος ονείρων σε λίγα τετραγωνικά. Στην Ευρώπη που το καλωσόρισες ξένε έχει παραχωρήσει τη θέση του προ πολλού στο κυνηγητό με την αστυνομία. Και τι να γίνει, θα μου πείτε! Να τους αφήσουμε όλους να έρθουν εδώ και ο σώζον εαυτόν σωθήτω; Η πολιτική του ρεαλισμού δυστυχώς χέρι χέρι με τον ετοιμοθάνατο ανθρωπισμό μας.
Αυτό είναι το πολιτικό background της ταινίας που σκηνοθετεί εξαιρετικά ο Philippe Lioret βασισμένος σε ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο και μια συγκινητική ιστορία. Το Welcome είναι το συνταρακτικό δράμα του ανώνυμου μετανάστη που πασχίζει να κερδίσει αυτά που εμείς θεωρούμε στην καθημερινότητά μας αυτονόητα. Είναι μια ταινία που μπλέκει εξαιρετικά την προσωπική ιστορία ενός απελπισμένου λαθρομετανάστη με την προσωπική ιστορία ενός γάλλου πολίτη που για τους δικούς του (ιδιοτελείς στην αρχή αλλά βαθιά ανθρώπινους στη συνέχεια) λόγους αποφασίζει να τον βοηθήσει.
Α ωραία! ... Εκβιάζει τη συγκίνησή μας λαϊκίζοντας ανέξοδα και ποντάροντας στις αριστερές μας τύψεις του βολεμένου καλοζωϊσμού μας, θα πουν σίγουρα κάποιοι. Μάλλον έτσι είναι! Αλλά τι διαφορετικό να δείξει ο σκηνοθέτης εφόσον αποφάσισε να κάνει μια ταινία για τη μετανάστευση;! Ευτυχώς, εγώ λέω, που υπάρχει κι ο Lioret και το κάνει και η ιστορία του Bilal και του κάθε Bilal έρχεται στο προσκήνιο! Ποιος άλλος θα μπορούσε άλλωστε να επισημάνει τόσο εξαιρετικά τις ιστορικές συγκρίσεις που βγάζουν μάτι (αλλά δεν τις βλέπουμε) μεταξύ της αντιμετώπισης των εβραίων στα χρόνια που προηγήθηκαν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της σημερινής συμπεριφοράς απέναντι στους λαθρομετανάστες στην Ευρώπη; Ο Lioret εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίζει ότι οι λαθρομετανάστες της Αφρικής και της Ασίας είναι οι σημερινοί εβραίοι, είναι οι απόκληροι της Ευρώπης του τώρα, οι απελπισμένοι και άσκοπα περιπλανώμενοι, αυτοί που τους απαγορεύεται η είσοδος σε μέρη (βλ. σκηνή στο σούπερ-μάρκετ), που ποινικοποιούν τις επαφές τους με οποιονδήποτε θελήσει να τους βοηθήσει.
Μια πολύ δυνατή ταινία, βαθιά ανθρώπινη, με αιχμηρά πολιτικά μηνύματα, που δεν προτείνει λύσεις αλλά καταδεικνύει το πρόβλημα, ένα πρόβλημα που αφορά σε όλη την Ευρώπη και θα έρχεται στο προσκήνιο τα επόμενα χρόνια με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση!
Θυμάστε την περσινή ταινία του Κώστα Γαβρά, το Παράδεισος στη Δύση; Που έδειχνε τις περιπέτειες ενός δύσμοιρου λαθρομετανάστη που έκανε τα πάντα να φτάσει στο Παρίσι; Σε αυτήν την ταινία ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης παρότι δεν ωραιοποιούσε επ’ουδενί καταστάσεις, εντούτοις χρησιμοποιούσε το χιούμορ και το σαρκασμό για να αλαφρύνει εσκεμμένα την ατμόσφαιρα. Ο λαθρομετανάστης του Γαβρά έφτασε τελικά στο Παρίσι και είδε ότι δεν ήταν τα πράγματα ακριβώς όπως τα περίμενε. Ο λαθρομετανάστης του Welcome του Philippe Lioret έχει ως προορισμό του την Αγγλία και είναι έτοιμος να μετέλθει κάθε μέσο για να αφήσει πίσω του τις γαλλικές ακτές! Στην ατμόσφαιρα όμως εδώ δεν υπάρχει τίποτα το ελαφρύ ή το ιλαρό. Αντίθετα εδώ είναι το δράμα πανταχού παρόν! Το δράμα το βαρύ κι ασήκωτο που έρχεται να αναστατώσει, να προβληματίσει, να αφυπνίσει!
Υπόθεση
Στη Γαλλία του Σαρκοζί εκατοντάδες συνωστίζονται στο Καλαί ελπίζοντας να περάσουν απέναντι στην Αγγλία. Ακτιβιστές και πολίτες προσπαθούν να τους βοηθήσουν αλλά αυτό απαγορεύεται από το νόμο. Ένας καθηγητής κολύμβησης προπονεί ένα νεαρό Ιρακινό από τη Μοσσούλη που θέλει να πάει ... κολυμπώντας στο Λονδίνο να βρει την αγαπημένη του.
ΑξιολόγησηWelcome στην Ευρώπη-φρούριο! Benvenuto στην ποινικοποίηση της παροχής στέγης σε λαθρομετανάστες της Ιταλίας του Berlusconi και στις πεζές περιπολίες πολιτών-ρουφιάνων της Lega Nord! Bienvenue στην ποινικοποίηση της παροχής κάθε βοήθειας σε λαθρομετανάστες της Γαλλίας του Sarkozy! Καλωσόρισες στην Ελλάδα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και του στοιβάγματος ονείρων σε λίγα τετραγωνικά. Στην Ευρώπη που το καλωσόρισες ξένε έχει παραχωρήσει τη θέση του προ πολλού στο κυνηγητό με την αστυνομία. Και τι να γίνει, θα μου πείτε! Να τους αφήσουμε όλους να έρθουν εδώ και ο σώζον εαυτόν σωθήτω; Η πολιτική του ρεαλισμού δυστυχώς χέρι χέρι με τον ετοιμοθάνατο ανθρωπισμό μας.
Αυτό είναι το πολιτικό background της ταινίας που σκηνοθετεί εξαιρετικά ο Philippe Lioret βασισμένος σε ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο και μια συγκινητική ιστορία. Το Welcome είναι το συνταρακτικό δράμα του ανώνυμου μετανάστη που πασχίζει να κερδίσει αυτά που εμείς θεωρούμε στην καθημερινότητά μας αυτονόητα. Είναι μια ταινία που μπλέκει εξαιρετικά την προσωπική ιστορία ενός απελπισμένου λαθρομετανάστη με την προσωπική ιστορία ενός γάλλου πολίτη που για τους δικούς του (ιδιοτελείς στην αρχή αλλά βαθιά ανθρώπινους στη συνέχεια) λόγους αποφασίζει να τον βοηθήσει.
Α ωραία! ... Εκβιάζει τη συγκίνησή μας λαϊκίζοντας ανέξοδα και ποντάροντας στις αριστερές μας τύψεις του βολεμένου καλοζωϊσμού μας, θα πουν σίγουρα κάποιοι. Μάλλον έτσι είναι! Αλλά τι διαφορετικό να δείξει ο σκηνοθέτης εφόσον αποφάσισε να κάνει μια ταινία για τη μετανάστευση;! Ευτυχώς, εγώ λέω, που υπάρχει κι ο Lioret και το κάνει και η ιστορία του Bilal και του κάθε Bilal έρχεται στο προσκήνιο! Ποιος άλλος θα μπορούσε άλλωστε να επισημάνει τόσο εξαιρετικά τις ιστορικές συγκρίσεις που βγάζουν μάτι (αλλά δεν τις βλέπουμε) μεταξύ της αντιμετώπισης των εβραίων στα χρόνια που προηγήθηκαν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της σημερινής συμπεριφοράς απέναντι στους λαθρομετανάστες στην Ευρώπη; Ο Lioret εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίζει ότι οι λαθρομετανάστες της Αφρικής και της Ασίας είναι οι σημερινοί εβραίοι, είναι οι απόκληροι της Ευρώπης του τώρα, οι απελπισμένοι και άσκοπα περιπλανώμενοι, αυτοί που τους απαγορεύεται η είσοδος σε μέρη (βλ. σκηνή στο σούπερ-μάρκετ), που ποινικοποιούν τις επαφές τους με οποιονδήποτε θελήσει να τους βοηθήσει.
Μια πολύ δυνατή ταινία, βαθιά ανθρώπινη, με αιχμηρά πολιτικά μηνύματα, που δεν προτείνει λύσεις αλλά καταδεικνύει το πρόβλημα, ένα πρόβλημα που αφορά σε όλη την Ευρώπη και θα έρχεται στο προσκήνιο τα επόμενα χρόνια με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου