Χάρμα οφθαλμών και μεγάλο ταλέντο η Carey Mulligan
Δεν μπορείς πραγματικά να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της!
Υπόθεση
Στο Λονδίνο τη δεκαετία του 60 η Jenny, μαθήτρια Λυκείου, γνωρίζει τον David, που έχει τα διπλά της χρόνια και μεταξύ τους αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο που θα τη θέσει ενώπιον δύσκολων διλημμάτων για τη ζωή της μετά το σχολείο.
Αξιολόγηση
Βλέποντας (μήνες πριν) το An education αναρωτιόμουνα τι μπορεί να κάνει μια ταινία, που διηγείται μια τόσο κοινότοπη ιστορία και δεν έχει να πει και πολλά καινούργια πράγματα πάνω στο θέμα της ενηλικίωσης στο οποίο επικεντρώνει, μια πραγματικά όμορφη κινηματογραφική εμπειρία; Είναι μήπως οι άρτιες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της; Ίσως! Πραγματικά η πρωταγωνίστρια και ο πατέρας της που τους υποδύονται αντίστοιχα η Carey Mulligan και ο Alfred Molina είναι αναμφίβολα εξαιρετικοί. Αλλά σχεδόν πάντα (με τη λαμπρή ίσως εξαίρεση της Μέριλ Στριπ που μια αδιάφορη ταινία την κάνει αξιοπρόσεχτη!) οι ηθοποιοί δεν κάνουν την ταινία!
Είναι τότε μήπως το σενάριο; Χμμ… μάλλον όχι. Το σενάριο του (συγγραφέα) Nick Hornby παρότι είναι καλογραμμένο και σμιλεύει πολύ ικανοποιητικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, δεν εμπεριέχει εντούτοις κάτι μη αναμενόμενο! Αντίθετα η εξέλιξη της πλοκής της ταινίας είναι προβλέψιμη. Ε τότε, τι είναι και δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη και τόσοι και τόσοι κριτικοί στον πλανήτη εκθειάζουν αυτή την ταινία;!
Η ατμόσφαιρα, φίλες και φίλοι! Αν κάνει κάτι το An Education μια πολύ ευχάριστη στην παρακολούθησή της και ξεχωριστή συνολικά ταινία, αυτό είναι η στιβαρή σκηνοθεσία της Δανής Lone Scherfig, η υπέροχη φωτογραφία της και μια υπέροχα παλαιομοδίτικη και με σωστές δόσεις ρομαντική και αυστηρή βρετανική ατμόσφαιρά των 60ies! Είναι εκπληκτικό, φίλες και φίλοι, το πόσο πολύ μπαίνεις στην ταινία, πόσο πολύ ταυτίζεσαι με τους ήρωές της και πόσο εντέλει νιώθεις ότι βλέπεις κάτι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο! Αυτό είναι το απλό μυστικό του An education. Διηγείται μια ιστορία καλά, έχει καλό ρυθμό και δε γίνεται ούτε διδακτική ούτε μελοδραματική παρότι εύκολα θα μπορούσε να πέσει στην παγίδα!
Στο Λονδίνο τη δεκαετία του 60 η Jenny, μαθήτρια Λυκείου, γνωρίζει τον David, που έχει τα διπλά της χρόνια και μεταξύ τους αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο που θα τη θέσει ενώπιον δύσκολων διλημμάτων για τη ζωή της μετά το σχολείο.
Αξιολόγηση
Βλέποντας (μήνες πριν) το An education αναρωτιόμουνα τι μπορεί να κάνει μια ταινία, που διηγείται μια τόσο κοινότοπη ιστορία και δεν έχει να πει και πολλά καινούργια πράγματα πάνω στο θέμα της ενηλικίωσης στο οποίο επικεντρώνει, μια πραγματικά όμορφη κινηματογραφική εμπειρία; Είναι μήπως οι άρτιες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της; Ίσως! Πραγματικά η πρωταγωνίστρια και ο πατέρας της που τους υποδύονται αντίστοιχα η Carey Mulligan και ο Alfred Molina είναι αναμφίβολα εξαιρετικοί. Αλλά σχεδόν πάντα (με τη λαμπρή ίσως εξαίρεση της Μέριλ Στριπ που μια αδιάφορη ταινία την κάνει αξιοπρόσεχτη!) οι ηθοποιοί δεν κάνουν την ταινία!
Είναι τότε μήπως το σενάριο; Χμμ… μάλλον όχι. Το σενάριο του (συγγραφέα) Nick Hornby παρότι είναι καλογραμμένο και σμιλεύει πολύ ικανοποιητικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, δεν εμπεριέχει εντούτοις κάτι μη αναμενόμενο! Αντίθετα η εξέλιξη της πλοκής της ταινίας είναι προβλέψιμη. Ε τότε, τι είναι και δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη και τόσοι και τόσοι κριτικοί στον πλανήτη εκθειάζουν αυτή την ταινία;!
Η ατμόσφαιρα, φίλες και φίλοι! Αν κάνει κάτι το An Education μια πολύ ευχάριστη στην παρακολούθησή της και ξεχωριστή συνολικά ταινία, αυτό είναι η στιβαρή σκηνοθεσία της Δανής Lone Scherfig, η υπέροχη φωτογραφία της και μια υπέροχα παλαιομοδίτικη και με σωστές δόσεις ρομαντική και αυστηρή βρετανική ατμόσφαιρά των 60ies! Είναι εκπληκτικό, φίλες και φίλοι, το πόσο πολύ μπαίνεις στην ταινία, πόσο πολύ ταυτίζεσαι με τους ήρωές της και πόσο εντέλει νιώθεις ότι βλέπεις κάτι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο! Αυτό είναι το απλό μυστικό του An education. Διηγείται μια ιστορία καλά, έχει καλό ρυθμό και δε γίνεται ούτε διδακτική ούτε μελοδραματική παρότι εύκολα θα μπορούσε να πέσει στην παγίδα!
5 σχόλια:
την ειδα στις νυχτες πρεμιερας κ ερωτευτηκα την Mulligan... κ συμφωνω απολυτα για την ατμοσφαιρα της ταινιας
κ ως φανατικη αναγνωστρια του χονμπρι, θα τον υπερασπιστω λεγοντας οτι δεν ναι υποχρεωτικο μια ταινια να εχει απροσδοκητο τελος, αν καταφερνει να σε κερδιζει εστω κ ετσι. κ το μια καποια εκπαιδευση νομιζω οτι σε κερδιζει περα των αλλων κ ακριβως επειδη ειναι μια ιστορια που θα μπορουσε να συμβει κ στη δικια μας ζωη
:)
Γεια σου Ρέα, κι εγώ στις Νύχτες Πρεμιέρας την είδα, οπότε την είδαμε μαζί... κι ας μη γνωριζόμαστε!
Δεν ήταν πρόθεσή μου να γράψω κάτι κακό για το Χόρνμπι. Μου αρέσει κι εμένα πολύ. Το βρήκα πολύ καλογραμμένο το σενάριό του, απλά η ιστορία που διηγείται είναι όπως και να το κάνουμε συνηθισμένη. Αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα κακά πράγματα. Ίσα ίσα που όταν λες μια χιλιοειπωμένη ιστορία και τη λες καλά αυτό είναι υπέρ σου.
Γεια χαρά!
Εμένα πάλι με (ψιλό) απογοήτευσε. Πέρα απ' το επίπεδο της κινηματογράφισης και την αναπαράσταση της εποχής που ήταν άρτια. Τους χαρακτήρες τους βρήκα στρατιωτάκια που υπηρετούσαν συγκεκριμενότατους σκοπούς. Δίχως βάθος. Ενώ το σενάριο πολύ ντριμπλαδόρικο και κωλοτουμπίσιο, από ένα σημείο και μετά, αερολογώντας ακατάπαυστα. Η φινέτσα της νεαράς είναι το γερό ατού της ταινίας!
Kioy, δε συμφωνώ με τη γνώμη σου για το σενάριο. Η ιστορία ήταν συνηθισμένη αλλά σε κράταγε τουλάχιστον το σενάριο! Επίσης οι χαρακτήρες ήταν καλά δουλεμένοι: οι γονείς που θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους καταπιέζοντάς το και διαπράττοντας σοβαρά λάθη αναφορικά με το μέλλον του, η νεαρά με τα διλήμματά της, o playboy με την περίεργη αντίληψή του περί ηθικής, κλπ... Μου άρεσε η ανάπτυξη των χαρακτήρων...
Μου άρεσε πολύ το σενάριο. Και γενικά το θυμόμουν έντονα σαν φιλμ παρόλο που το'χα δει μήνες πριν στο Φεστιβάλ μαζί με καμιά 25αριά ακόμα ταινίες. Από τη μικρή σίγουρα έχουμε να περιμένουμε πολλά. Και όσον αφορά τη Σέρφινγκ ψάξε να δεις τα "Ιταλικά για αρχάριους" και "Ο Γουίλμπουρ αποφασίζει να πεθάνει".
Δημοσίευση σχολίου