Υπόθεση
Ο Dr. Parnassus, που έχει ανταλλάξει με το διάβολο την αθανασία του με την ψυχή της κόρης του, περιοδεύει με το θίασό του χαρίζοντας στο κοινό του ένα θέαμα μοναδικό: μπαίνοντας μέσα σε ένα μαγικό καθρέπτη μπορούν να ζήσουν τις πιο τρελές τους φαντασιώσεις.
Αξιολόγηση
Η τελευταία ταινία του πρόωρα αποδημήσαντος εις Κύριον, Heath Ledger, η ταινία που ποτέ του δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, επιτέλους βγήκε στις αίθουσες και αυτό είναι από μόνο του ένα γεγονός για να σε ωθήσει να πας σινεμά! Όμως, οποία απογοήτευση! Αργοί ρυθμοί με σκαμπανευάσματα, που δεν κρατάνε σταθερό το ενδιαφέρον του θεατή, αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια, αφηγηματικά προβλήματα και μπόλικη φλυαρία, το Imaginarium of Dr Parnassus είναι μεν μια όμορφα σκηνοθετημένη ταινία, αλλά είναι αρκετά κατώτερη των προσδοκιών των θεατών και σαφώς μακριά των φιλοδοξιών του δημιουργού της, Terry Gilliam.
Ο σκηνοθέτης ήθελε να φτιάξει ένα παραμυθένιο σύμπαν που να μπλέκει το παρόν των ηρώων του με τη φαντασία ενός ιδεατού κόσμου για τον καθένα τους. Αυτό σαν ιδέα είναι εκπληκτικό, αλλά στην ταινία τα νοήματα χάνονται στη γενική φλυαρία της, ενώ το ταξίδι στις άκρες της φαντασίας μας εξαντλείται σε μια ρηχή αναπαράσταση της καθημερινότητας με οπτικές υπερβολές μεγένθυσης αντικειμένων και συνύπαρξης στοιχείων της φύσης που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά... κανένας ήρωας της ταινίας δεν αναπτύσσεται ιδιαίτερα, καμία ιστορία από αυτές που διηγείται ο παραμυθάς σκηνοθέτης δεν αποτελεί ερέθισμα για τη σκέψη των θεατών, η ταινία συνολικά αποτελεί ένα γυαλιστερό περιτύλιγμα χωρίς περιεχόμενο!
Ο σκηνοθέτης ήθελε να φτιάξει ένα παραμυθένιο σύμπαν που να μπλέκει το παρόν των ηρώων του με τη φαντασία ενός ιδεατού κόσμου για τον καθένα τους. Αυτό σαν ιδέα είναι εκπληκτικό, αλλά στην ταινία τα νοήματα χάνονται στη γενική φλυαρία της, ενώ το ταξίδι στις άκρες της φαντασίας μας εξαντλείται σε μια ρηχή αναπαράσταση της καθημερινότητας με οπτικές υπερβολές μεγένθυσης αντικειμένων και συνύπαρξης στοιχείων της φύσης που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά... κανένας ήρωας της ταινίας δεν αναπτύσσεται ιδιαίτερα, καμία ιστορία από αυτές που διηγείται ο παραμυθάς σκηνοθέτης δεν αποτελεί ερέθισμα για τη σκέψη των θεατών, η ταινία συνολικά αποτελεί ένα γυαλιστερό περιτύλιγμα χωρίς περιεχόμενο!
Τελικά ποια είναι η καταστροφή ενός (οπτικοποιημένου) παραμυθιού; Να χασμουριούνται οι θεατές του! Αυτός δυστυχώς είναι ο φανταστικός κόσμος του Δρ. Παρνάσους! Μια φιλόδοξη προσπάθεια που μένει ανεκμετάλλευτη με το αποτέλεσμα να είναι μπερδεμένο και άνευρο!
4 σχόλια:
Χμμ.. θα διαφωνήσω μαζί σου. Την είδα την ταινία με φίλους. Κανένας μας δε χασμουρήθηκε σε διαβεβαιώ!
Προσωπικά, με μάγεψε, με έβαλε μέσα στη φαντασία του Δρ. Παρνάσους και βγήκα μόνο αφού τελείωσε το έργο. Το σενάριο ίσως να μην χρειαζόταν τόση φλυαρία, ναι, θα συμφωνήσω. Πέρα, όμως, από αυτό η ταινία με άφησε άφωνη με τα μηνύματά της, τις ερμηνείες των ηθοποιών (εκτός του Κόλιν Φάρελ που η ερμηνεία του ήταν τελείως επίπεδη) και πάνω απ' όλα με τη μαγεία της.
Έφυγα από το σινεμά και είχα ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά.
Να τολμήσω να πω (αν και πολύ θα με διαολοστείλουν) πως έχοντας δει άλλες δουλειές του Λέτζερ, περίμενα κάτι παραπάνω απ' αυτόν σ'αυτή την ταινία. Ήταν αρκετά καλός αλλά ως εκεί.
πολλοί... όχι πολύ! Φρικτό λάθος :)
Γεια σου SerenDiPity και ευχαριστώ για την κατάθεση της διαφορετικής σου γνώμης. Μακάρι, θα το ήθελα πολύ, να μου συνέβαινε κι εμένα να βγω από την ταινία αυτή με ένα χαμόγελο στα χείλη. Βαρέθηκα και δε με κράτησε ενώ θεωρώ ότι ο δημιουργός της δεν πέτυχε ή δεν πήγε πολύ μακρυά το στόχο του όπως τον περιέγραψα (ήθελε να φτιάξει ένα παραμυθένιο σύμπαν που να μπλέκει το παρόν των ηρώων του με τη φαντασία ενός ιδεατού κόσμου για τον καθένα τους).
Ο Heath Ledger κι εγώ θεωρώ ότι δεν αξιοποιήθηκε ιδιαίτερα στην ταινία. Ήταν όπως λες κι εσύ καλός αλλά ως εκεί! Ο Collin μου άρεσε περισσότερο, κι εδώ διαφωνούμε! Δεν πειράζει, για αυτό είναι τα ερεθίσματα τέχνης, για να διαφωνούμε. Γεια χαρά!
Εγώ συμφωνώ απόλυτα με την κριτική σου. Είχα ακούσει καλά λόγια, απο ανθρώπους όμως που δεν έχουν εμβαθύνει στον κινηματογράφο, και γι'αυτό ήμουν λίγο σκεπτικός - και τελικά επαληθεύτηκα.
Το σενάριο είναι ένα χάος, οι χαρακτήρες μένουν ξεκρέμαστοι, καμία απο τις δυνατότητες που προσφέρει η υπόθεση δεν αναπτύσσεται ικανοποιητικά ... Να συνεχίσω ? Απογοήτευση. Ο Terry Gilliam πήγε να αναβιώσει μαγικές στιγμές του σκηνοθετικού του παρελθόντος, αλλά κάπου έχασε τη μπάλα
Δημοσίευση σχολίου