ΥπόθεσηΟ 15χρονος Michael Berg αρρωσταίνει στο δρόμο από το σχολείο στο σπίτι του και κατεβαίνει έτοιμος να καταρρεύσει από το λεωφορείο. Μια όμορφη γυναίκα τον βοηθά και εκείνος αφού αναρρώνει επιστρέφει με ένα μπουκέτο λουλούδια για να την ευχαριστήσει. Γρήγορα αναπτύσσεται μεταξύ τους μια έντονη ερωτική σχέση, την οποία όμως σκιάζουν σκοτεινά μυστικά.
Αξιολόγηση
Η δυτική λογοτεχνία, κατά τα λεγόμενα στην ταινία, στηρίζεται σε ανθρώπους που κρύβουν μυστικά, προβάλλει χαρακτήρες, που κατέχουν περισσότερες πληροφορίες από τους αναγνώστες, πληροφορίες που αποκαλύπτονται στις κατάλληλες δόσεις και την κατάλληλη χρονική στιγμή (προοικονομία γαρ!). Το πως ένας συγγραφέας, ένας σεναριογράφος, ένας σκηνοθέτης διαχειρίζεται, φωτίζει αυτά τα μυστικά είναι που διαχωρίζει ένα έργο αδιάφορο από ένα έργο σπουδαίο! Έτσι και στο Reader ο Stephen Daldry, σκηνοθέτης του αριστουργηματικού The Hours κατέχει πολύ καλά την τέχνη της αφήγησης, ξέρει να ξεδιπλώσει τα μυστικά και τα νοήματά της ιστορίας, που διηγείται, την κατάλληλη χρονική στιγμή και καταφέρνει να αναστατώσει και να συγκινήσει τους θεατές όσο λίγοι!
Η συλλογική ντροπή ενός λαού για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι Ναζί και η αδιέξοδη (ως τις μέρες μας) αναζήτηση κάθαρσης από αυτά, το δίλημμα της υποταγής στο δίκαιο που προστάζει και ακόμα και αν είναι άδικο πρέπει να το εφαρμόζουμε (βλ. φιλοσοφία του δικαίου του Κέλσεν), τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας και η υπακοή σε προσωπικούς κώδικες ηθικής, όλα αυτά σχολιάζονται αριστοτεχνικά από το σκηνοθέτη. Ο Daldry παίρνει το πολυδιαβασμένο και πολυβραβευμένο ομώνυμο μυθιστόρημα του καθηγητή νομικής Bernhard Schlink και στα χέρια του αυτό μετατρέπεται σε μια ταινία άκρως συναρπαστική να παρακολουθήσεις και μια εξαιρετική αφορμή τόσο να βυθιστείς στα πλούσια νοήματά της όσο και να ενεργοποιήσεις χωρίς ενοχές τους δακρυγόνους αδένες σου!
Με άρτια μουσική υπόκρουση (έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι είναι Phillip Glass, αλλά δεν είναι!), με εξαιρετική σκηνοθετική αναπαράσταση της εποχής της μεταπολεμικής Γερμανίας, και κυρίως με μια εκπληκτική ερμηνεία της Kate Winslet που ξεγυμνώνεται ψυχή τε και σώματι μη μπορώντας να αγνοηθεί από τα βραβεία Όσκαρ, η ταινία συγκαταλέγεται στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και οι τύψεις ενός λαού, ακόμα πολύ μπερδεμένου για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ποτέ πριν δεν είχαν αποτελέσει ένα θέαμα τόσο mainstream και ταυτόχρονα τόσο συναρπαστικό όσο τώρα!
Αυτή, αυτός και τα ... βιβλία
7 σχόλια:
Τρομερή ταινία πραγματικά! Αδίκως υποτιμημένη! Η δύναμη της Τέχνης, η δ΄ναμη της αγάπης. Ο οδηγός στην ατομική κάθαρση... Μέσα από ένα τέλος, που πάντα δείχενι μια αρχή. Ο Daldry θα καθρεφτίσει τους πυλώνες του ιδανικού κόσμου... Ενός κόσμου που η δυνατή επίπονη αγάπη, αυτή που μας κάνει απόμακρους, αυτή που ακόμα δε βρήκε φράσεις για να εκφραστεί θα σημαδέψει την Τέχνη και θα γίνει υπέρλαμπρο αστέρι στην άθλια πραγματικότητα της καθημερινότητας. Μια καθημερινότητα που αποτυπώνεται χαρισματικά μέσα απ' τα αποκαϊδια του Β' Παγκοσμίου.
Θα συμφωνήσω μαζί σου για τη μουσική! Ό,τι καλύτερο έχω ακούσει φέτος! Ενώ και η Καιτούλα, εδώ είναι απλά ανυπέρβλητη! Τι ερμηνεία;
Την είδα σήμερα! Τι υπέροχη ταινία!!! Μία από τις ωραιότερες των τελευταίων χρόνων. Με μάγεψε.
Καταπληκτική μουσική και για άλλη μια φορά η υπέροχη Kate δίνει σπουδαία ερμηνεία. Κάθε φορά αποδεικνύει πόσο μοναδική ηθοποιός είναι.
Παίζει και σε μία άλλη ταινία φέτος αν δεν κάνω λάθος
Βρηκα στην σελιδα του"α" το blog σου και ηρθα:)).
Ειδα εχτες βραδυ την ταινια ,μου εκανε υπέροχο το σαββατόβραδό μου.Το παιξιμο εκπληκτικό,τα συναισθηματα,η ψυχολογια ,η πλοκη,ο χρονος τέλεια δεμένος απο το παρελθον στο παρον.Ημουν συνεπαρμενη μεχρι που κοιμηθηκα1Και σημερα ξανα η σκεψη μου γυριζει στην ταινια.Μακαρι να ακολουθησουν και αλλες τοσο δυνατες ταινιες.
Eisai trelos! 9,5 sta 10, pas kala??? Einai ok tainia, alla mexri ekei, de nomizw oti pera apo tin istoria kai tis ermineies, oti exei kati to idietero, kai sigoura einai apo tis pio adynames tainies tis Kate Winslet, kaki den itan san tainia, alla perimena perissotera.
Γεια σας παιδιά!
Kioy: Είναι υποτιμημένη; Όχι δε νομίζω, μια χαρά κριτικές έχει πάρει διεθνώς!
Αμελοδήμητρα, υποθέτω είδες και το Revolutionary Road. Εξίσου καλή αν όχι καλύτερη είναι και σε αυτό η Winslet.
Σμαράγδα, καλώς ήρθες!
Μουσικο-σκώληκα, θα σε βρίσω κι εγώ όταν σε ξαναδώ που βρήκες ότι η ταινία ήταν από τις πιο αδύναμες της Winslet!!!
Πρωτότυπο, συναρπαστικό, συγκλονιστικό, τέλειο εικαστικά και κινηματογραφικά με την Κέητ Γουινσλετ να αποδεικνύεται πως είναι πλεον η καλύτερη ηθοποιός της γενιάς της.
Προσωπική βαθμολογία 9,5 στα 10.
Ναί , συμφωνώ πως ο ρόλος της Γουίνσλετ, μιάς ταπεινής γυναίκας με δύο ζωές, τρείς ζωές και ...καθημερινής γυναίκας, ερωτικής, συμπαθητικής, λαικής, αισθαντικής, Εισπράκτορα, εφήμερης, αναλφάβητης, κι όμως τερατώδους και βάλε..
Δέν αναλύεται όμως το πώς και γιατί έγινε έτσι. Αφήνεται σαν έκπληξη δική μας και του Δικαστικού Ακροατηρίου ΄
΄' χρόνους πολλούς μετά την α μ α ρ τ ί α,
που την είπανε αρετή
και την ευλόγησαν σ' εκκλησίες και μοναστήρια
- και παιανισαν μ' εμβατήρια να ραίνουν τον νικητή
στην οσμή των πτωμάτων... '' - παραφθορά του Ελύτη -
Η Χάνα-Γουίνσλετ σχεδόν σπαραχτική, παγιδευμένη,ερωτική, αυτοκτονική, ελπίζουσα, λιθοβολούμενη απ' όλους, ανήμπορη, με κλειστό, κλειστό, κλειστό, το στόμα, ενός κατώτερου Θεού ή Τέρατος παιδί...
Ναί ένα μέρος της πλοκής και χαραχτήρα μας δίνεται ''εγκεφαλικά''.
Ο Φάινς αποδίδει δισταχτικά, εύγλωττα, έναν ανήμπορο άντρα. Η πολύ ερωτική και σαγηνευτική Λένα Ολίν, εδώ πρέπει να τρομάξει απ' το Ολοκαύτωμα.
Ωστόσο η Χάννα αποδίδεται απόμακρη, συγκεντρωμένη, λαική, αφελής ή πρωτόγονη...Είναι η Γουίνσλετ που την αποδίδει σοβαρά, προσεχτικά .
''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ'',
Καίητ Γουίνσλετ :
"'- Προτιμώ ρόλους που στην αρχή με γεμίζουν άγχος , αυταμφιβολία. Διάβασα τούτον τον ρολο, το μυθ/ρημα και σε λίγο ο ρόλος με προκάλεσε. Προσπαθούσα να ελέγξω το τράκ πρίν την ερωτική σκηνή με τον συμπρωταγωνιστή μου. Προσπαθούσα να τον κατευθύνω, να νοιώσει σιγουριά στο ρόλο μαζί μου..."
Συγκινητική η απόδοση της δίκης ως κατηγορούμενης. Λαική γυναίκα που ξαφνικά δέχεται μιά κλωτσιά, δυό τρείς, χιλιάδες, και δεν καταλαβαίνει γιατί, ούτε πώς εγκλημάτισε.
Σπαραχτική η σκηνή με την ανήμπορη συμπαράσταση του Φάινς, που την εγκαταλείπει. Ελάχιστα λόγια, εσωτερικευμένος ρόλος. Έξοχη στη ζωή της φυλακισμένης, με τα ορνιθοσκαλίσματα της αναλφάβητης, προκαλεί όχι οίκτο αλλά συμπάθεια.
Η αληθινή δεσμοφύλαξ Ίλζε Κ Ω Χ, νομίζω του Μαουτχάουζεν,(''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''), ήταν κι αυτή αναλφάβητη κι αυτοκτόνος, λίγο πρίν την ελευθερία.
'ερωτεύτηκα'
KOSTAS TRENT
Δημοσίευση σχολίου