Ιουλίου 28, 2008

Ιδιωτική Ζώνη (2007) (8 στα 10)

Εισαγωγή
Πως θα αντιδρούσατε αν κάποια μέρα ζούσατε σε ένα πλούσιο μέρος που το χώριζαν σύρματα και τείχη από τον έξω κόσμο που λιμοκτονεί και που αν σε κάποιο κομμάτι των συνόρων του (με τη φτώχεια) ξαφνικά η φύλαξη χαλάρωνε τότε ορδές πεινασμένων θα έμπαιναν έτοιμοι να κλέψουν ξεροκόμματα της δική σας ευημερίας; Τι θα κάνατε; Θα παίρνατε το νόμο στα χέρια σας; Θα εμπιστευόσασταν τους δημοκρατικούς θεσμούς να θέσουν αυστηρότερα μέτρα στους εισβολείς-λαθρομετανάστες; Ε λοιπόν, φίλες και φίλοι, σε ένα τέτοιο μέρος ζούμε! Σε μια χώρα, σε μια ήπειρο που όλοι οι πεινασμένοι του κόσμου θέλουν να μπούνε για να αποκτήσουν μερίδιο της δικής μας ευτυχίας! Στην Ευρώπη-φρούριο ή στις γειτονικές του Μεξικού (όπου γυρίστηκε η ταινία) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Σε χώρες που οι δημοκρατικοί θεσμοί χρησιμοποιούνται ολοένα και συχνότερα για να κάνουν δυσκολότερη τη ζωή των πεινασμένων εισβολέων αυτού του κόσμου, εκεί που τα ανθρώπινα δικαιώματά τους καταπιέζονται, εκεί που κρατούνται σε ειδικά κέντρα προς απέλαση, εκεί όμως που ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί που αγωνίζονται για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων και δεν ξεχνούν να φέρνουν τις υποθέσεις τους στη δημοσιότητα.

Συγκλονιστική η ερμηνεία του 18χρονου Alan Chávez στο ρόλο του καταδιωκόμενου εισβολέα

Υπόθεση
Σε μια ιδιωτική περιοχή με πανέμορφες βίλες που τείχη τη χωρίζουν από μια μεξικανική παραγκούπολη εισβάλλουν μια νύχτα τρεις ανήλικοι με σκοπό να κλέψουν ένα σπίτι. Γίνονται όμως αντιληπτοί από την ιδιοκτήτρια του σπιτιού και στη συμπλοκή τη δολοφονούν. Στην προσπάθειά τους να διαφύγουν, οι ιδιωτικοί φύλακες της περιοχής σκοτώνουν τους δύο ενώ ο τρίτος τους ξεφεύγει και κρύβεται μέσα στην περιοχή.

Αξιολόγηση
Βαθιά πολιτική και υιοθετώντας κινηματογραφικούς ρυθμούς θρίλερ καταδίωξης η μεξικανική ταινία La Zona, βραβευμένη σε διεθνή φεστιβάλ, αφενός αποτελεί μια κριτική ματιά για την τεράστια κοινωνική ανισότητα της μεξικανικής κοινωνίας, αφετέρου είναι μια εξαιρετική αλληγορία για τον πλούσιο βορρά του πλανήτη που "περιχαρακώνεται" για να μη βλέπει τη φτώχεια και "αμύνεται" συχνά χωρίς ίχνος ανθρωπιάς απέναντι στη λαθρομετανάστευση. Ο Rodrigo Plá με την πρώτη του μεγάλη μήκους ταινία δημιουργεί μια πολύ δυνατή ταινία με επίκεντρο ένα "κράτος εν κράτει", που οι κάτοικοί του είτε είναι αποφασισμένοι και έτοιμοι για όλα προκειμένου να διαφυλάξουν την ασφάλειά τους, είτε απλά συναινούν κι ακολουθούν έστω κι απρόθυμα τους άλλους.

Παρότι όμως η ταινία είναι καλοφτιαγμένη, διαθέτει πολύ ωραία κινηματογραφική ατμόσφαιρα στα σκοτεινά της πλάνα και εξαιρετικό καστ με δυνατές ερμηνείες (ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ξεχωρίζει φυσικά η Maribel Verdú γνωστή στο ελληνικό κοινό από το Λαβύρινθο του Πάνα και από το πολύ αγαπημένο μου Y tu mamá también), εντούτοις είναι προβλέψιμη και δεν αποφεύγει σε στιγμές το κήρυγμα βάζοντας στους πρωταγωνιστές της τα λόγια που ακριβώς περιμένεις να ακούσεις από αυτούς την ώρα που ως θεατής περιμένεις να δεις όχι αυτό που φοβάσαι ότι θα συμβεί αλλά αυτό που θα πάει τη σκέψη σου ακόμα παραπέρα! Σε κάθε περίπτωση όμως το La Zona (αν και όχι ίσως ιδανική ως κινηματογραφική επιλογή για να διασκεδάσεις επιλέγοντάς την ως νυχτερινή έξοδο σε θερινό σινεμά) είναι σίγουρα μια ταινία για να σκεφτείς και να προβληματιστείς!

6 σχόλια:

kioy είπε...

Πολύ ωραία ταινία, όπως μου άρεσε και η κριτική σου!
Όντως ο Rodrigo Pla δείχνει να έχει πάρει θέση εξ' αρχής, όμως έχει τα επιχειρήματα όχι μόνο να την προστατέψει αλλά και να τη διευρύνει...
Πολύ μου άρεσε και η δήλωση αμφισβήτησης επί των ανθρώπων να διατηρήσουν τις ατομικές τους ταυτότητες όταν αυτοί αλλοιώνονται και επηρεάζονται από τα κοινωνικά τους περιβάλλοντα. Όπως συμβαίνει και στους δυο περιστασιακά θετικούς ήρωες(μιλώ για τον μικρό και αστυνομικό) με ξεκάθαρες και κινηματογραφικότατες σκηνές.

europanos είπε...

Πολύ σωστή η επισήμανσή σου, δεν το είχα προσέξει! Ούτε και το blog σου ήξερα, πολύ καλό με μια πρόχειρη ματιά που έριξα (θα επανέλθω).

Αυτό που δεν έγραψα στην κριτική μου είναι και η κριτική που νομίζω ότι ο σκηνοθέτης κάνει για τη δημοκρατία σήμερα. Έτσι όπως βάζει τους ήρωες να συζητούν και να ψηφίζουν για θέματα που ουσιαστικά αφορούν σε επικύρωση παρανομιών, καταπάτηση ασύλου και άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κατοίκων της ζώνης αλλά και του εισβολέα, κάνει ένα έμμεσο σχόλιο για την ποιότητα της δημοκρατίας μας και για το ότι αυτή πολλές φορές είναι προσχηματικός, συγκαλυμμένος φασισμός!

kioy είπε...

Βέβαια, σε οξύ βαθμό αμφισβήτηση της δημοκρατίας αλλά και των σύγχρονων πολιτικών συστημάτων... Το σχόλιο σου με κάλυψε πλήρως...

Καληνύχτα φίλε μου, και εγώ προσφάτως σε ανακάλυψα και μπορώ να ισχυριστώ πως έχετε φτιάξει έναν πολύ ωραίο χώρο!

Ανώνυμος είπε...

Mπράβο σου για το blog σου.Εύχομαι μακροημέρευση και καυτές ταινίες και κριτικές-Πυρκαγιές.
Θα πάω να δώ το έργο μιά και διάβασα τα σχόλιά σου.
Σέ πάει κοντά στις ''Τρείς ταφές του Μελκιάδες Εστράδα'' (Τόμμυ Λή Τζόουνς) , έ ;
KOSTAS TRENT

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά σας... το ευτύχημα είναι πως έχουμε σχεδόν τα ίδια γούστα. Είστε η καλύτερη βοήθεια για να επιλέξω τι ταινία θα δω απόψε :)
Rosa

Ανώνυμος είπε...

etsi man, afto einai...
diavase kai edw an exeis xrono

http://cinenoxoi.com/?p=173

ante tsous....