Shame (2011) (9 στα 10)

Υπόθεση
Ο Brandon ζει στη Νέα Υόρκη και είναι μεγαλοστέλεχος σε επιχείρηση. Είναι εσωστρεφής και προτιμά το αγοραίο σεξ από τη δέσμευση μιας σχέσης. Όταν στο διαμέρισμά του εγκαθίσταται απροσδόκητα η αδερφή του, που είναι αρκετά διαφορετική από αυτόν, η φαινομενική ηρεμία της ζωής του διαταράσσεται κι ο ίδιος έρχεται σε επαφή με τους εσωτερικούς του δαίμονες.

Αξιολόγηση
Στη δεύτερη ταινία του μετά το Hunger ο Steve McQueen καταπιάνεται με την αποξένωση και το σύγχρονο τρόπο ζωής μας, ιδιαίτερα των ανθρώπων της γενιάς των 30+, τοποθετώντας την ιστορία του σε μεγαλούπολη (Νέα Υόρκη), εκεί που δεν είναι δύσκολο να υποθέσεις ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες και χωρίς ιδιαίτερο συναισθηματικό υπόβαθρο, ενώ το σεξ εύκολο και παντού, χωρίς όμως διάθεση να μοιραστείς πράγματα παρά τη σωματική επαφή και γύμνια. Με άλλα λόγια το Shame είναι μια ταινία με πολύ γυμνό αλλά διάχυτη ψυχρότητα και ανύπαρκτο ερωτισμό, με σκηνές σεξ να προκαλούν θλίψη και αρνητικά συναισθήματα στους θεατές!

Ο ήρωας του McQueen βλέπει το σεξ ως εκτόνωση και στιγμιαία διαφυγή από τα συναισθηματικά του αδιέξοδα, δεν θέλει σχέση, φοβάται τη δέσμευση, τρέμει την ιδέα που κάποια γυναίκα θα απαιτεί από αυτόν επικοινωνία και εξωτερίκευση συναισθημάτων. Ταυτόχρονα όλο το είναι του, το μελαγχολικό του βλέμμα, οι σιωπές του, μαρτυρούν ότι θα ήθελε να είναι διαφορετικός αλλά όταν προσπαθεί να φερθεί "φυσιολογικά", τον βλέπεις να καταρρέει εύκολα μπροστά στους φόβους του!


Η σχέση με την αδερφή του και η αντιπαράθεση των δύο είναι το πλέον γοητευτικό στοιχείο στην ταινία! Ο McQueen χρησιμοποιεί το έντονα αντιθετικό δίπολο συμπεριφοράς που σχηματίζεται μεταξύ των δύο αδερφών για να φέρει σε πρώτο πλάνο το θέμα που τον "καίει" να σχολιάσει: 1. την αποξένωση του κεντρικού ήρωα από τους συνανθρώπους του, την αποξένωση κατ' επέκταση του σύγχρονου ανθρώπου που κλεισμένος στον κόσμο του αδυνατεί να ακούσει πολλές φορές τις κραυγές αγωνίας ακόμα και των πιο δικών του ανθρώπων και 2. την εσωτερική αποξένωση, την αδυναμία δηλαδή του ανθρώπου να έρθει σε επαφή με τα θέλω του, να καταλάβει τον εαυτό και τις αδυναμίες του και να αυτογιατρευτεί! Μάλιστα ο σκηνοθέτης μέσω της σχέσης του πρωταγωνιστή με την αδερφή του δείχνει να πιστεύει ότι ακόμα και οι άνθρωποι που συναισθηματικά είναι εξωστρεφείς και έχουν διάθεση να μοιραστούν πράγματα μπορεί να είναι δυστυχισμένοι εξίσου με τους ανθρώπους που είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους και συναισθηματικά αποστασιοποιημένοι.

Μια δύσκολη ταινία, δύο εξαιρετικοί πρωταγωνιστές, "μάρτυρες" και θύματα μιας δυστυχισμένης ζωής, το κέλυφος της οποίας αδυνατούν να σπάσουν, πολλά κενά στο παζλ της ιστορίας, που όμως δεν κάνουν δύσκολη την παρακολούθησή της, αντίθετα προσθέτουν στη γοητεία της! Shame πραγματικά στους αληθινούς σινεφίλ να χάσουν αυτή την ταινία! Shame και για το γεγονός ότι αγνοήθηκε ο Michael Fassbender από τις υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ!