Υπόθεση
Στο Παρίσι των αρχών του 1930 ένα μικρό αγόρι, ορφανό κι από τους δύο γονείς, κατοικεί με το μέθυσο θείο του σε διαμέρισμα μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού και είναι επιφορτισμένοι με τη συντήρηση των ρολογιών του σταθμού. Όταν ο θείος του εξαφανίζεται ο μικρός προσπαθεί να μη συλληφθεί και παραδοθεί από το φύλακα του σταθμού σε ορφανοτροφείο.
Αξιολόγηση
Παραμυθένια ατμόσφαιρα που θυμίζει Tim Burton (αν και δεν έχει τίποτα από το gothic μεγαλείο των ταινιών του τελευταίου), υποδειγματική σκηνοθεσία, γρήγοροι ρυθμοί, ένα αρκετά καλό casting, φωτογραφία και μουσική είναι μερικά από τα δυνατά χαρτιά της πρώτης "οικογενειακής" ταινίας του Martin Scorsese. Το Hugo φαίνεται να έχει φτιαχτεί ακολουθώντας πιστά μια συνταγή με κατατρεγμένους ήρωες που δοκιμάζονται, εγκαταλειμμένοι από Θεους κι ανθρώπους, που βρίσκουν συμμάχους εκεί που δεν το περιμένουν, και που προσπαθούν να επιλύσουν ένα μυστήριο το οποίο μοιάζει ικανό να δώσει νόημα στη ζωή τους! Όμως, ακολουθώντας αυτή τη συνταγή, κάπου η ταινία φαίνεται να χάνει την "ψυχή" της!
Το νέο πόνημα του Scorsese δηλαδή είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκινήσει τους θεατές με ένα ανώδυνο συναισθηματικά και όσο το δυνατόν διασκεδαστικότερο τρόπο, αλλά δεν τους κάνει σοφότερους, πιο πλήρεις, στέκεται στο όμορφο περιτύλιγμα, ξεχνώντας την ουσία. Το μόνο στοιχείο στην ταινία που γοητεύει τους πιο απαιτητικούς θεατές είναι η συγκινητική εκδήλωση της αγάπης του σκηνοθέτη για τον κινηματογράφο καθώς και οι διδακτικές αναφορές του στα πρώτα βήματα του σινεμά καθώς και στο ονειρικό έργο του Georges Méliès, ενός από τους πατέρες του παγκόσμιου κινηματογράφου!
Αν θέλετε να δείτε κάτι ανάλαφρο και διασκεδαστικό με τα παιδιά σας, το Hugo είναι μια ασφαλής επιλογή! Αν μάλιστα επιλέξετε να το δείτε και σε 3D σίγουρα δεν θα χάσετε! Οι φίλοι, όμως, του Martin Scorsese μην παρασυρθείτε από τις διθυραμβικές κριτικές, κυρίως στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, που κάνουν λόγο για μια από τις καλύτερες ταινίες του σκηνοθέτη! Μια από τις πιο ανάλαφρες και χαριτωμένες σαφώς, επίσης όμως κι από τις πιο αδιάφορες!
Στο Παρίσι των αρχών του 1930 ένα μικρό αγόρι, ορφανό κι από τους δύο γονείς, κατοικεί με το μέθυσο θείο του σε διαμέρισμα μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού και είναι επιφορτισμένοι με τη συντήρηση των ρολογιών του σταθμού. Όταν ο θείος του εξαφανίζεται ο μικρός προσπαθεί να μη συλληφθεί και παραδοθεί από το φύλακα του σταθμού σε ορφανοτροφείο.
Αξιολόγηση
Παραμυθένια ατμόσφαιρα που θυμίζει Tim Burton (αν και δεν έχει τίποτα από το gothic μεγαλείο των ταινιών του τελευταίου), υποδειγματική σκηνοθεσία, γρήγοροι ρυθμοί, ένα αρκετά καλό casting, φωτογραφία και μουσική είναι μερικά από τα δυνατά χαρτιά της πρώτης "οικογενειακής" ταινίας του Martin Scorsese. Το Hugo φαίνεται να έχει φτιαχτεί ακολουθώντας πιστά μια συνταγή με κατατρεγμένους ήρωες που δοκιμάζονται, εγκαταλειμμένοι από Θεους κι ανθρώπους, που βρίσκουν συμμάχους εκεί που δεν το περιμένουν, και που προσπαθούν να επιλύσουν ένα μυστήριο το οποίο μοιάζει ικανό να δώσει νόημα στη ζωή τους! Όμως, ακολουθώντας αυτή τη συνταγή, κάπου η ταινία φαίνεται να χάνει την "ψυχή" της!
Το νέο πόνημα του Scorsese δηλαδή είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκινήσει τους θεατές με ένα ανώδυνο συναισθηματικά και όσο το δυνατόν διασκεδαστικότερο τρόπο, αλλά δεν τους κάνει σοφότερους, πιο πλήρεις, στέκεται στο όμορφο περιτύλιγμα, ξεχνώντας την ουσία. Το μόνο στοιχείο στην ταινία που γοητεύει τους πιο απαιτητικούς θεατές είναι η συγκινητική εκδήλωση της αγάπης του σκηνοθέτη για τον κινηματογράφο καθώς και οι διδακτικές αναφορές του στα πρώτα βήματα του σινεμά καθώς και στο ονειρικό έργο του Georges Méliès, ενός από τους πατέρες του παγκόσμιου κινηματογράφου!
Αν θέλετε να δείτε κάτι ανάλαφρο και διασκεδαστικό με τα παιδιά σας, το Hugo είναι μια ασφαλής επιλογή! Αν μάλιστα επιλέξετε να το δείτε και σε 3D σίγουρα δεν θα χάσετε! Οι φίλοι, όμως, του Martin Scorsese μην παρασυρθείτε από τις διθυραμβικές κριτικές, κυρίως στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, που κάνουν λόγο για μια από τις καλύτερες ταινίες του σκηνοθέτη! Μια από τις πιο ανάλαφρες και χαριτωμένες σαφώς, επίσης όμως κι από τις πιο αδιάφορες!
2 σχόλια:
O μικρός Χιούγκο ζει στα παρασκήνια των ωρολογιακών μηχανισμών ενός σιδηροδρομικού σταθμού, προσπαθώντας να επισκευάσει ένα ρομπότ-γραφέα που είχε περισώσει ο πατέρας του από πυρκαγιά σε μουσείο, ενώ κλέβει ανταλλακτικά και εργαλεία από ένα μαγαζάκι-αντικερί του σταθμού και βρίσκεται σε διαρκές κυνηγητό με τον επόπτη-χωροφύλακα. Ο μαγαζάτορας αποδεικνύεται ότι δεν είναι άλλος από τον Ζορζ Μελιές, τον πρωτοπόρο του σινεμά του φανταστικού, ο οποίος απογοητευμένος κι άγνωστος πια, ιδιωτεύει με τη γυναίκα του και την μικρή Ιζαμπέλ. Μια μέρα, καθώς ο Μελιές γραπώνει τον Χιούγκο πάνω σε απόπειρα κλεψιάς, βρίσκει στη τσέπη του το σημειωματάριο με σχέδια του δικού του παλιού ρομπότ.
Ένα ταξίδι στον κινηματογράφο, εμπλουτισμένο με εξαιρετικές ερμηνείες και έναν μαγευτικό Μάρτιν Σκορσέζε στην πιο νοσταλγική του ταινία.Μπορεί να μην έχουμε μια περιπέτεια τόσο συναρπαστική,αλλά στο σύνολο της η ταινία καταφέρνει να δόσει πολύ πιο έντονα συναισθήματα από μια θριλεροειδής και επική περιπέτεια με σούπερ δράση.Το φιλμ είναι καταπληκτικό σε φωτογραφία, εικόνα, χρώματα και κουστούμια κατά τη γνώμη μου. Ο νεαρός ηθοποιός Hugo είναι εξίσου πολύ καλός και το έργο εξελίσσεται με πολύ ενδιαφέρον.
Το πιο συγκινιτικό κομμάτι της ταινίας είναι αυτό που παρουσιάζονται οι αναμνήσεις του Ζορζ Μελιές(υπαρκτό πρόσωπο,όπως και η Μαμά Ζαν).Εκεί ο Σκορσέζε με καλλιτεχνικό τρόπο περιγράφει τον κινηματογράφο στην αρχή του και ο Μπεν Κίνκγκσλει ερμηνεύει εξαιρετικά τον Μελιές.Όπως αναφέρεται στο φιλμ, οι αδελφοί Λιμιέρ το παρουσίασαν σε εκθέσεις ως μια οπτική εφεύρεση (που γρήγορα θα πέρναγε η μόδα της!), αλλά ο Μελιές, μάγος και κατασκευαστής μηχανών που εξυπηρετούσαν τα κόλπα του επί σκηνής, θεώρησε το νέο μέσο ως γλώσσα για να αφηγηθεί μοντέρνα και παλιά παραμύθια. Ο Σκορσέζε, μάλιστα, αναπαριστά και στο δικό του αφήγημα το εφέ του τρένου που «έρχεται καταπάνω» στον θεατή (Λιμιέρ, 1895) εκμεταλλευόμενος στο έπακρο το 3D.
Το κωμικό στοιχείο πέφτει πάνω στον χωροφύλακα (με το παροπλισμένο με μεταλλικό σκελετό, τραυματισμένο από τον πόλεμο πόδι) που ο Σάσα Μπάρον Κοέν αποδίδει εύστοχα, περιορίζοντας τις εκφράσεις του στο μίνιμουμ, ξέροντας πολύ καλά ότι δεν χρειάζεται παρά ένα τόσο δα, για να παράγει το χαμόγελό μας.Η ερμηνεία του μαλίστα προκαλλεί και συγκίνιση στο τέλος,ενώ ακόμα και αν υποδύεται τον κακό προκαλεί μια μικρή συμπάθεια στον θεατή.
Πολύ έξυπνες και οι σκηνές των τετ-α-τετ μια ηλικωμένης κυρίας με τον κύριο Φρικ ,τον οποίο απεχθάνεται το σκυλάκι της κυρίας.Εξαιρετική ανπαράσταση της εποχής ,ενώ θετικότατη είναι και η χρήση του 3D.Παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητα της η ταινία μπορεί να διακριθεί κυρίως σε τεχνικά θέματα.Ο μικρός Έισα Μπάτερφιλντ, η γνωστή μας από τα Kick-Ass και Άσε το Κακό να Μπει, Κλόε Γκρέις Μόρτεζ, όπως και ο βετεράνος Μπεν Κίνγκσλεϊ, σε άψογες ερμηνείες - αλλά βέβαια δεν είναι μια ταινία ρόλων.Σίγουρα, το σκηνοθετικό κύρος και η οσκαρολογία θα ξαναστείλουν κόσμο στις αίθουσες, αλλά το κέρδος θα παραμείνει καλλιτεχνικό.
Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν ποιος ήταν πραγματικά ο Ζορζ Μελιές μπορούν να ανατρέξουν στο You tube και να δουν την ταινία του ''Ταξίδι στη Σελήνη''.Διαρκεί 15 λεπτά και γυρίστηκε το 1902.Ο ευφυης πρωτοποριακος Γαλλος δημιουργος κανει το σινεμα τεχνη δημιουργωντας μια ομορφη ταινια με καλλιτεχνικη συνειδηση (π.χ. τα ονειρα στο φεγγαρι ειναι καθαρος ποιητικος κινηματογραφος) που μοιαζει με ονειρο. Ένα φιλμ με καταπληκτικα ντεκορ, ευρηματικοτητα, εφε και δραση, που εξαπτει ακομα τη φαντασια
3/5 http://kritikhcin.blogspot.com/
Εγώ θα έλεγα να παρασυρθούν μια χαρά. Και να ονειρευτούν μαζό με τον Georges. Μαζί με τον Marty.
Ανεκτίμητο.
Δημοσίευση σχολίου