Νοεμβρίου 11, 2010

The Social Network (2010) (7 στα 10)

Υπόθεση
Το success story της δημιουργίας του Facebook από τα πρώτα βήματα της σύλληψής της στο campus του Πανεπιστημίου του Harvard από τον Mark Zucherberg μέχρι τη στιγμή που η μανία της κοινωνικής δικτύωσης κατέλαβε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αξιολόγηση
Το νέο κινηματογραφικό πόνημα του David Fincher, ενός εκ των καλύτερων Αμερικανών σκηνοθετών των τελευταίων 2 δεκαετιών, ασχολείται με μια ιστορία η οποία παρότι -κατά τη γνώμη μου- παρουσιάζει ελάχιστο ενδιαφέρον (πόσους άραγε ενδιαφέρει η ιστορία της δημιουργίας μιας ιστοσελίδας ειδικά όταν δεν υπάρχει δράμα, ένταση ή σεξ στο κάδρο!), κινηματογραφικά αποδίδεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

Με ένα εξαιρετικά καλογραμμένο σενάριο, με ένα διαβολεμένα γρήγορο μοντάζ (ίσως για να μη βαρεθεί το ευρύ κοινό στο οποίο απευθύνεται η ταινία), και με πανέξυπνους διαλόγους ο Fincher παραδίδει μαθήματα της σύγχρονης εκδοχής του αμερικάνικου ονείρου! Την ώρα που τα ελληνικά πανεπιστήμια βγάζουν καταληψίες και μελλοντικούς δημοσίους υπαλλήλους και η ελληνική πολιτεία ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για εξοπλιστικά προγράμματα με την παιδεία της να παραπαίει, στις ΗΠΑ παράγουν 25άρηδες δισεκατομμυριούχους!

Παρά τα θετικά της στοιχεία η ταινία ουσιαστικά δε σε διαφωτίζει ιδιαίτερα για πολλές πτυχές της ιστορίας της, όπως για παράδειγμα για το αν ο ιδρυτής του Facebook όντως τελικά έκλεψε την ιδέα από τους δίδυμους συμφοιτητές του ή τι οδήγησε το Mark Zucherberg να πουλήσει τον κολλητό του, συνιδρυτή της εταιρίας και βασικό χρηματοδότη του στα πρώτα του βήματα! Επίσης ο Zucherberg σκιαγραφείται ως ένα ιδιαίτερα εσωστρεφές και μάλλον αντικοινωνικό άτομο, σαν ένας σπασίκλας της διπλανής πόρτας, με καμία καλλιτεχνική ανησυχία αλλά και με ελάχιστο ενδιαφέρον να βγάλει λεφτά, περισσότερο ως αδιάφορος παρατηρητής της ζωής παρά πρωταγωνιστής της, και συνολικά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που του αποδίδει ο σεναριογράφος της ταινίας είναι ελάχιστα πειστικά για να περιγράψουν τον άνθρωπο που έγινε δισεκατομμυριούχος με τη δημιουργικότητα και την τόλμη του πριν καλά καλά αποφοιτήσει από τη σχολή του!


Το Social Network είναι μια ταινία καθρέπτης για τη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία, ή έστω για το πιο δυναμικό κομμάτι της! Μια ταινία με μότο το "υπέρ πάντων το χρήμα κι η δόξα"! Μια ταινία που λέει την απαίσια αλήθεια ότι αν θες να πας μπροστά πρέπει να πουλήσεις τους φίλους σου και την ίδια την ψυχή σου!

4 σχόλια:

Ψηλέας Ψογκ είπε...

Δεν ξέρω.. Εμένα η ταινία δεν μου είπε και τίποτα.. Συμφωνώ πως από μόνο του το θέμα δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον, αλλά πιστεύω πως σαν ταινία θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ καλύτερη. Δεν θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα και προσιτή προς το κοινό αν είχε εντονότερη συναισθηματική υπόσταση, αν είχε κάποια ουσιαστική τελική κορύφωση, ή αν η σχέση του πρωταγωνιστή με τον Εντουάρντο ήταν περισσότερο επικεντρωμένη στο να προκαλέσει συναισθήματα και να αγγίξει το θεατή, παρά στην εξέλιξη απλά της (ελάχιστα ενδιαφέρουσας) πλοκής;

Αν κερδίσει και Όσκαρ τώρα, δεν ξέρω, τι να πω...

europanos είπε...

Ναι έχεις δίκιο ότι της λείπει το συναίσθημα και η κορύφωση. Επίσης έχεις δίκιο ότι θα μπορούσε να επικεντρώσει περισσότερο στη σχέση μεταξύ των δύο φίλων. (****SPOILER****) Εγώ πραγματικά δεν κατάλαβα τι συνέβη και έφτασε ο Μαρκ να προδώσει το φίλο του. Ειδικά έχοντας υπόψη ότι ο Fincher σκιαγράφησε τον Ζουκερμπεργκ ως άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται για το χρήμα!

Η ταινία αρέσει πολύ στους αμερικανούς κριτικούς, ίσως επειδή είναι success story εκπλήρωσης αμερικανικού ονείρου. Για να πάρει όσκαρ δεν το νομίζω, αλλά ούτως ή άλλως είναι πρόωρη αυτή η συζήτηση.

Γεια χαρά

Ανώνυμος είπε...

spoiler
O Mark βαθυτατα συμπελγματικο άτομο πρόδωσε το φίλο του όταν άρχισε να χειραγωγείται από τον Σον. Γοητευτικός, αρεστός στο γυναικείο φύλο και άκρως διασκεδαστικός ηταν αυτό που ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ήθελε, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ.Γι' αυτό τελικά κατήντησε υποχείριο του Σον.
Δεν είναι ανάγκη να μας υπαγορεύει τα αυτονόητα μια ταινία.

Ανώνυμος είπε...

θα μου επιτρέψεις, μή έχοντας δεί το φίλμ, να σχολιάσω το Μετακινημ/φικό πεδία σου:
"...Την ώρα που τα ελληνικά πανεπιστήμια βγάζουν καταληψίες και μελλοντικούς δημοσίους υπαλλήλους και η ελληνική πολιτεία ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για εξοπλιστικά προγράμματα με την παιδεία της να παραπαίει, στις ΗΠΑ παράγουν 25άρηδες δισεκατομμυριούχους!...''
Πολύ φυσικό , όταν στην χώρα μας μετά τον πόλεμο και τον Εμφύλιο, με την καταστροφή παντού, και την Ούνρα, την Αμάγκ, την JUSMAG, κλπ διασώστριες υπηρεσίες-0ργανισμούς των ΗΠΑ στην κατερειπωμένη χώρα -πλήν των Τραπεζών και του Εφοπλιστικού στόλου...εξωτερικού[!], το Κράτος ήταν κι είναι ο ένας και κύριος Εργοδότης της ελλην. εσωτερικής αγοράς και κοινωνίας. Αυτό έκανε κρατικούς σιδ/δρόμους, κρατικές Τηλεπικοινωνίες-ΟΤΕ/Τ.Τ.Τ./ κρατικούς ΟΛΠ και λιμάνια/δρόμους-ΜΟΜΑ, -που τάχαν μισο/-εντελώς καταστρεψει οι Χιτλερικοί, κρατικές αεροπορίες-ΤΑΕ, Παιδεία-πανεπ/μια-ινστιτούτα ερεύνης -άν κι όποτε....-, κρατική συγκέντρωση συγκομιδής, κρατική Αγροτ. Τράπεζα κττ.

Δέν υπήρχε κάν άξιο λόγου ιδιωτικό κεφάλαιο ! Πουθενά.Πώς περιμένεις μετά να ανθίσουν ''έλληνες μεταπτυχιακοί επιχ/τίες'' όπως λές με περηφάνεια για τα...Αμερικανάκια ; Κάι νάναι και ''δισεκατ/ούχοι 25 ετών'' ; Ως και σήμερα, μετά 60-65 χρόνια ειρήνης, οι Ιντρακόμ-Κόκκαλης/σκάνδαλα Ζήμενς/ιντρακόμ, Μπόμπολας-οδοποιία, Μυτιληναίος-βωξίτες, EXXON, κττ., με τα σκάνδαλά τους ανάθεσης απευθείας προμηθειών/= άνευ διαγωνισμού για τον καλύτερο προμηθευτή/, είναι κρατικοδίαιτοι.
Επαναλαμβάνω : Κρα-τι-κο-δί-αι-τοι. Δέ φταίει μόνο, άρα, η ...ατομική ηθική των Πρυτάνεων, ή η ατομική ηθική των πολιτών-ψηφοφόρων. Πρόκειται για συντριπτικά υπερατομικό Σύστημα.
Σύ-στη-μα...
Φιλικά,
KOSTAS TRENT