Υπόθεση
Ο Dom Cobb είναι συλλέκτης ονείρων και μετά από μια αποτυχημένη αποστολή του δέχεται την πρόταση να "παγιδεύσει" ένα κληρονόμο παγκόσμιου ενεργειακού κολοσσού προκειμένου να του εμφυσήσει την ιδέα να διαλύσει την επιχείρηση του πατέρα του.
Αξιολόγηση
Το νέο κινηματογραφικό πόνημα του Christopher Nolan που σπάει ταμεία και προκαλεί σωρεία συζητήσεων παγκοσμίως, ομολογώ ότι παρότι ήταν ευχάριστο στο να το παρακολουθήσω, εντέλει δε με εντυπωσίασε. Παρεπιπτόντως καμία άλλη προηγούμενη ταινία του Νόλαν δε μου είχε αρέσει ιδιαίτερα.
Παρότι καλοφτιαγμένο και με πανέμορφα πλάνα εξωτερικών χώρων (Παρίσι, Καναδάς, Μαρόκο, Τόκιο και δε συμμαζεύεται!) όσο και εσωτερικών (έχοντας δει τις σκηνές στο ξενοδοχείο του δεύτερου επιπέδου ονείρου, το όσκαρ ειδικών εφέ 2010 από τώρα ξέρεις που θα καταληξει!) σκηνοθετικά η ταινία βυθίζεται στην αγωνία της να έχει σώνει και καλά σασπένς και εντάσσει στην πλοκή της ένα σωρό άχρηστο πιστολίδι και σκηνές καταδίωξης που τελικά αποσυντονίζουν το θεατή και τον εμποδίζουν να εμβαθύνει.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το εντυπωσιακό κάστινγκ της ταινίας, που ουσιαστικά ο Nolan αφήνει αναξιοποίητους ερμηνευτικά ηθοποιούς σαν το Leonardo DiCaprio, τη Marion Cotillard και την Ellen Page, που αυτή τη στιγμή είναι πρώτα ονόματα και στα "χέρια" άλλων σκηνοθετών μεγαλουργούν!
Εξαιτίας του περιτυλίγματος περιπέτειας επίσης αποδυναμώνεται και δεν αξιοποείται σε ικανοποιητικό βαθμό η κεντρική ιδέα του περιπλανώμενου (στα ονειρα) σύγρονου Οδυσσέα-Leonardo που προσπαθεί να γυρίσει στην Ιθάκη του. Τέλος, αν και θίγεται στην ταινία η ανάγκη του ανθρώπου να σβήσει τις δυσάρεστες αναμνήσεις, τις οποίες, όμως, ανακαλεί συχνά στα όνειρά του, ο Nolan αφήνει στο τέλος μετέωρη αυτή την ιδέα (σε αντίθεση με το Michel Gondry του αριστουργηματικού Eternal Sunshine of the Spotless Mind που εντυπωσιάζει στη διαχείριση της ίδιας θεματικής).
Ιδεολογία της ταινίας
Το Inception βασίζεται σε ορισμένες παραδοχές που είναι τόσο τραβηγμένες από τα μαλλιά και ταυτόχρονα δε στέκουν επ'ουδενί επιστημονικά, που εν τέλει σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι ναρκωτικά είχε πάρει ο δημιουργός τους όταν τις συνέλαβε και αποφάσισε να υφάνει γύρω από τέτοιες χαζομάρες αυτό το κινηματογραφικό project.
Πρώτη παραδοχή της ταινίας: Οι ιδέες συλλαμβάνονται κατεξοχήν στο υποσυνείδητο, οπότε όταν ονειρεύεσαι δημιουργείς. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: όταν κοιμάσαι το μυαλό σου διαχειρίζεται τα δεδομένα, και αποθηκεύει τις ιδέες που συνέλαβες, άκουσες ή κλήθηκες να επεξεργαστείς όταν ήσουν ξύπνιος.
Δεύτερη παραδοχή της ταινίας: όταν σου σφηνωθεί μια ιδέα στο μυαλό, κανείς δε σου την αλλάζει ό,τι κι αν συμβεί στην αλληλεπίδρασή σου με άλλους ανθρώπους όταν είσαι ξύπνιος! Αν ίσχυε κάτι τέτοιο η έννοια του διαλόγου στην οποία στηρίζεται ο ανθρώπινος πολιτισμός θα έπαυε αυτομάτως να έχει την οποιαδήποτε σημασία.
Τρίτη παραδοχή της ταινίας: μπορεί εύκολα κάποιος να επέμβει στο όνειρό σου και να σκηνοθετήσει ή να συντονιστεί με τα όνειρά σου. Ναι καλά κι εγώ είμαι ο Πάπας!
Τέταρτη παραδοχή της ταινίας: αν βλέπεις να σε σκοτώνουν στον ύπνο σου, τότε την έβαψες γιατί στην πραγματικότητα μπορεί να πέσεις σε μια κατάσταση λήθης, από την οποία μπορεί να μην μπορείς να δραπετεύσεις. Εγώ προσωπικά όταν βλέπω να πεθαίνω στον ύπνο μου, τινάζομαι και ξυπνώ αυτόματα!
Αποτάξου το Inception λοιπόν; ... Απεταξάμην!!!
Απλά μια ευχάριστη περιπέτεια με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που προσπαθεί να πείσει ταυτόχρονα ότι είναι και σκεπτόμενη, ενώ προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο! Λυπάμαι δε θα μασήσω! Ειναι γνωστά αυτά τα κόλπα του μάρκετινγκ.
Το νέο κινηματογραφικό πόνημα του Christopher Nolan που σπάει ταμεία και προκαλεί σωρεία συζητήσεων παγκοσμίως, ομολογώ ότι παρότι ήταν ευχάριστο στο να το παρακολουθήσω, εντέλει δε με εντυπωσίασε. Παρεπιπτόντως καμία άλλη προηγούμενη ταινία του Νόλαν δε μου είχε αρέσει ιδιαίτερα.
Παρότι καλοφτιαγμένο και με πανέμορφα πλάνα εξωτερικών χώρων (Παρίσι, Καναδάς, Μαρόκο, Τόκιο και δε συμμαζεύεται!) όσο και εσωτερικών (έχοντας δει τις σκηνές στο ξενοδοχείο του δεύτερου επιπέδου ονείρου, το όσκαρ ειδικών εφέ 2010 από τώρα ξέρεις που θα καταληξει!) σκηνοθετικά η ταινία βυθίζεται στην αγωνία της να έχει σώνει και καλά σασπένς και εντάσσει στην πλοκή της ένα σωρό άχρηστο πιστολίδι και σκηνές καταδίωξης που τελικά αποσυντονίζουν το θεατή και τον εμποδίζουν να εμβαθύνει.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το εντυπωσιακό κάστινγκ της ταινίας, που ουσιαστικά ο Nolan αφήνει αναξιοποίητους ερμηνευτικά ηθοποιούς σαν το Leonardo DiCaprio, τη Marion Cotillard και την Ellen Page, που αυτή τη στιγμή είναι πρώτα ονόματα και στα "χέρια" άλλων σκηνοθετών μεγαλουργούν!
Εξαιτίας του περιτυλίγματος περιπέτειας επίσης αποδυναμώνεται και δεν αξιοποείται σε ικανοποιητικό βαθμό η κεντρική ιδέα του περιπλανώμενου (στα ονειρα) σύγρονου Οδυσσέα-Leonardo που προσπαθεί να γυρίσει στην Ιθάκη του. Τέλος, αν και θίγεται στην ταινία η ανάγκη του ανθρώπου να σβήσει τις δυσάρεστες αναμνήσεις, τις οποίες, όμως, ανακαλεί συχνά στα όνειρά του, ο Nolan αφήνει στο τέλος μετέωρη αυτή την ιδέα (σε αντίθεση με το Michel Gondry του αριστουργηματικού Eternal Sunshine of the Spotless Mind που εντυπωσιάζει στη διαχείριση της ίδιας θεματικής).
Ιδεολογία της ταινίας
Το Inception βασίζεται σε ορισμένες παραδοχές που είναι τόσο τραβηγμένες από τα μαλλιά και ταυτόχρονα δε στέκουν επ'ουδενί επιστημονικά, που εν τέλει σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι ναρκωτικά είχε πάρει ο δημιουργός τους όταν τις συνέλαβε και αποφάσισε να υφάνει γύρω από τέτοιες χαζομάρες αυτό το κινηματογραφικό project.
Πρώτη παραδοχή της ταινίας: Οι ιδέες συλλαμβάνονται κατεξοχήν στο υποσυνείδητο, οπότε όταν ονειρεύεσαι δημιουργείς. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: όταν κοιμάσαι το μυαλό σου διαχειρίζεται τα δεδομένα, και αποθηκεύει τις ιδέες που συνέλαβες, άκουσες ή κλήθηκες να επεξεργαστείς όταν ήσουν ξύπνιος.
Δεύτερη παραδοχή της ταινίας: όταν σου σφηνωθεί μια ιδέα στο μυαλό, κανείς δε σου την αλλάζει ό,τι κι αν συμβεί στην αλληλεπίδρασή σου με άλλους ανθρώπους όταν είσαι ξύπνιος! Αν ίσχυε κάτι τέτοιο η έννοια του διαλόγου στην οποία στηρίζεται ο ανθρώπινος πολιτισμός θα έπαυε αυτομάτως να έχει την οποιαδήποτε σημασία.
Τρίτη παραδοχή της ταινίας: μπορεί εύκολα κάποιος να επέμβει στο όνειρό σου και να σκηνοθετήσει ή να συντονιστεί με τα όνειρά σου. Ναι καλά κι εγώ είμαι ο Πάπας!
Τέταρτη παραδοχή της ταινίας: αν βλέπεις να σε σκοτώνουν στον ύπνο σου, τότε την έβαψες γιατί στην πραγματικότητα μπορεί να πέσεις σε μια κατάσταση λήθης, από την οποία μπορεί να μην μπορείς να δραπετεύσεις. Εγώ προσωπικά όταν βλέπω να πεθαίνω στον ύπνο μου, τινάζομαι και ξυπνώ αυτόματα!
Αποτάξου το Inception λοιπόν; ... Απεταξάμην!!!
Απλά μια ευχάριστη περιπέτεια με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που προσπαθεί να πείσει ταυτόχρονα ότι είναι και σκεπτόμενη, ενώ προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο! Λυπάμαι δε θα μασήσω! Ειναι γνωστά αυτά τα κόλπα του μάρκετινγκ.
7 σχόλια:
Δε θα σχολιάσω την βαθμολογία, απλά θα πω ότι εγώ την βρήκα απίθανη την ταινία, με ιδιοφυές σενάριο και ιδέα. Εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στο σινεμά ξανά! Άνετα θα του έβαζα ένα 8/10.
Ρε φίλε, πες μου κάνεις πλάκα;
@πάνος, ξέρω τη δυσκολία που έχεις επιδείξει αρκετές φορές στο παρελθόν σ'αυτό το μπλογκ να εκφράσεις ολοκληρωμένη άποψη, οπότε δε σε παρεξηγώ. Σε ευχαριστώ που έστω κι έτσι ανέχεσαι τη δική μου άποψη.
@musicbug: κατά τη γνώμη μου η ταινία δεν είχε τίποτα το ιδιοφυές, ήταν ιδιοφυές-wannabe, ήταν δήθεν, ήθελε να δώσει φιλοσοφικό περιτύλιγμα στην περιπέτεια blockbuster και παπαρολογούσε στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας (όταν δεν έπεφτε εκείνο το ατέλειωτο και τελείως ηλίθιο πιστολίδι).
Όχι, μπορώ τελείως ολοκληρωμένα να σου πω ότι αυτές οι παραδοχές που παραθέτεις είναι η μεγαλύτερη παπάρα που διάβασα από τότε που γεννήθηκα, φίλε.
Οι παραδοχές που αναφέρετε αφορούν προφανώς σε μια ταινία που έχει την ετικέτα της επιστημονικής φαντασίας, και όχι του ντοκιμαντέρ του BBC.
Οπότε κρίνω πολύ άδικο να βαθμολογείτε μια ταινία με βάση στοιχεία που δεν θα μπορούσε να έχει (δηλαδή την σώνει και καλά επαλήθευσή της από την πραγματικότητα).
Οσο για τις ερμηνείες των ηθοποιών δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν σε μια ταινία όπου το βασικό κομμάτι της είναι η ιδέα της "εμφύτευσης" στο υποσυνείδητο και φυσικά το ξεδίπλωμα της πλοκής ως γρίφου. Οι ηθοποιοί είναι περισσότερο στοιχεία προώθησης της πλοκής, καθώς η δράση είναι εξωτερική και όχι εσωτερική (πράγμα που θα αφορούσε το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων).
Γενικότερα, κατά την άποψή μου το Inception αναπτύσσει μια φιλόδοξη και αρκετά πρωτότυπη ιδέα ακολουθώντας ηθελημένα την συνταγή ενός blockbuster. Αυτό φυσικά έχει και το τίμημά της, αλλά τηρουμένων των αναλογιών και κατατάσσοντας την ταινία αποκλειστικά στο είδος της, νομίζω ότι μάλλον θα πάει μπροστά το σινεμά, παρά θα ξεχαστεί γρήγορα ως άλλη μια "αμερικανιά".
@fidelio: ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις παρότι η ταινία δε μου άρεσε και συνήθως βρίσκω βαρετό να μιλώ πολύ για ταινίες που δε μου άρεσαν:
δε βαθμολόγησα την ταινία βάσει της χαζής-αλλά-το-παίζω-έξυπνη ιδεολογίας της. Όπως είδες χώρισα την αποδόμηση της ιδεολογίας της ταινίας από το κομμάτι της αξιολόγησης.
Αξιολόγησα την ταινία ως κακή για τους εξής λόγους κυρίως: με κούρασε το πιστολίδι της, το οποίο δεν εντάσσεται στην πλοκή της, αλλά μπήκε γιατί στα blockbuster είθισται να πέφτει πιστολίδι. Δε μου έδωσε οπτική ονείρου (όπως το έκανε τόσο καλά ο Lynch στο Mulholland Dr.), δεν αξιοποίησε τόσο καλούς και λαμπερούς ηθοποιούς που διέθετε (διαφωνώ μαζί σου ότι δε θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αυτοί οι ηθοποιοί - σύγκρινε πχ σκηνοθεσία περιπέτειας HEAT, σύγκρινε σκηνοθεσία επιστ.φαντασίας GATTACA και δες πως οι εκεί πρωταγωνιστές και είναι μέρος της πλοκής και μας προσφέρουν αλησμόνητες ερμηνείες), δε με ταξίδεψε, δε με μάγεψε, δε μου φάνηκε εντέλει καθόλου διαφορετικό, αλλά τελείως δήθεν.
Ναι έχεις δίκιο ήταν φιλόδοξο. Αλλά και τα φιλόδοξα project μπορούν να αποτύχουν. Για παράδειγμα, πρόσεξες πόσο η ίδια η ταινία δεν υπηρέτησε τη λογική των διαφορετικών επιπέδων ονείρου και της βύθισης σε διαφορετικά επίπεδα; Ωραία ιδέα, στην υλοποίησή της όμως έπασχε, δεν υπήρχε σύνδεση διαφορετικών επιπέδων, απλά άλλαζε το setting και οι αφορμές για πιστολίδι. Κρίμα! Περίμενα κάτι παραπάνω από εκεί.
Πάρα ταύτα επειδή προσπάθησε να παρουσιάσει κάτι πρωτότυπο (και για την προσπάθειά του Nolan και μόνο) και επειδή εν πάση περιπτώσει είναι μια ευχάριστη ταινιούλα για να περάσει η ώρα, τη βαθμολόγησα με 6 1/2 λίαν επιεικώς όπως κάνω συνήθως.
Εμένα μου άρεσε, ομολογώ.. Σίγουρα έχω δει και καλύτερες - δεν το κρύβω.
Δημοσίευση σχολίου