Unmade Beds (2009) (4 1/2 στα 10)

Όχι, δεν είναι ο Κοργιαλάς κι η Ευριδίκη σε νεαρή ηλικία,
οι πρωταγωνιστές του Unmade Beds είναι!

Εισαγωγή
Μετά από έντονη παρότρυνση του φίλου blogger Γιώργου Ευθυμίου (μου είχε γράψει: "Πάνο, μην τη χάσεις με τίποτα, νομίζω είναι από τις ταινίες που θα λατρέψεις") έσπευσα σινεμά να δω το Unmade Beds. Δεν είχε δίκιο όμως! Η αλήθεια είναι ότι θα ζούσα και χωρίς να έχω δει αυτή την ταινία! Αν και βαριέμαι να γράφω κριτικές για ταινίες που θεωρώ ότι είναι κάτω του μετρίου, για το φίλο Γιώργο κάνω εδώ μια εξαίρεση!

Υπόθεση
Εκείνος, Ισπανός φοιτητής, ψάχνει στο Λονδίνο τον πατέρα του, που τον παράτησε όταν ήταν παιδί. Εκείνη, Γαλλίδα, έρχεται στο Λονδίνο για να βρει δουλειά και να ξεχάσει έναν παλιό έρωτά της. Οι δρόμοι τους συναντιούνται για μια νύχτα, που δε θα αλλάξει όμως τη ζωή κανενός εκ των δύο...

Αξιολόγηση

Το Unmade Beds του Alexis Dos Santos από την Αργεντινή μοιάζει να συγκεντρώνει αρκετά στοιχεία από αυτά που συνήθως με ενθουσιάζουν σε μια ταινία: θεματική της ανθρώπινης επικοινωνίας, ωραία ατμόσφαιρα με διάχυτο ερωτισμό, που και που κάποιες ρομαντικές εξυπνάδες που μοιάζουν βγαλμένες από σελίδες μυθιστορήματος, το Λονδίνο της λατρεμένης πολυπολιτισμικότητας (της πόλης που ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του - who cares afterall?!). Επίσης η ταινία ομολογώ ότι έχει πολύ καλή φωτογραφία και κάποια πολύ πετυχημένα καδραρίσματα, ενώ το soundtrack της αναδεικνύει άψογα τα συναισθήματα που αποπνέει.

Αλλά... το γλυκό όμως δεν δένει!

Η ταινία διαθέτει καλές προθέσεις, αλλά δεν πείθει, δε συγκινεί, δε σε διαπερνά, δεν κατορθώνει να ξεχωρίσει σε ένα πεδίο χιλιοειπωμένων μηνυμάτων! Κι ομολογώ πως αυτό είναι δύσκολο να το κάνει όταν δε διαθέτει ένα δυνατό σενάριο να τη στηρίξει. Δε με ενόχλησε όμως τόσο που η ταινία έμοιαζε χωρίς αρχή μέση και τέλος, ούτε με πείραξε που είχε μια αποσπασματικότητα και το σενάριο ήταν ανολοκλήρωτο. Αυτό που κυρίως με έκανε δύσπιστο απέναντί της είναι ότι η ιστορία και η όλη αντιμετώπισή της από το σκηνοθέτη ήταν λίγο "δήθεν", έμοιαζαν όλες οι καταστάσεις (one night stands, ναρκωτικά κι αλκοόλ, αμφισεξουαλικότητα, προσπάθεια επικοινωνίας σε ένα περιβάλλον αποστασιοποίησης) επιτηδευμένα cool!


Μπορεί να έχω μεγαλώσει αρκετά και να μη μπορώ να κάνω επαφή με emo μετεφηβικές καταστάσεις! Γεγονός όμως είναι ότι βαρέθηκα και δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει η ταινία αυτή. Ένιωθα ότι όλα όσα είχε να μου πει τα ήξερα πριν καν μιλήσει, ένιωθα μια προχειρότητα. Χειρότερα όμως απ' όλα ένιωθα ότι έχω να κάνω με άλλη μια αρπαχτή, με μια πλήρως αποτυχημένη εντέλει προσπάθεια να επικοινωνήσει ο σκηνοθέτης με ένα σινεφίλ (και πάντα απαιτητικό) κοινό.