Υπόθεση
Ο Burt και η Verona περιμένουν παιδί και όλες οι ανασφάλειές τους έρχονται στην επιφάνεια όταν αρχίζουν να περιπλανούνται στο βόρειο ημισφαίριο της αμερικανικής ηπείρου ψάχνοντας το κατάλληλο μέρος για να στήσουν το σπιτικό τους!
Αξιολόγηση
"Ο Sam Mendes κωμωδία;! Μου κάνετε πλάκα, έτσι;!", θα μπορούσατε να σκεφτείτε κι εσείς όπως κι εγώ στο άκουσμα αυτής της είδησης! Κι όμως, φίλες και φίλοι, ο σκηνοθέτης της αποκαθήλωσης του αμερικάνικου ονείρου επιστρέφει εδώ με μια απολαυστικότατη κωμωδία βασιζόμενος σε ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο με άψογα σμιλεμένους χαρακτήρες (για τα δεδομένα κωμωδίας πάντα, που οι ήρωες κι οι καταστάσεις συχνά οφείλουν να είναι λίγο "τραβηγμένες"). Επειδή η πτώση του αμερικανικού ονείρου ενίοτε μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστική (όταν δεν είναι τραγωδία όπως στην περίπτωση του American Beauty και του πρόσφατου Revolutionary Road) o Mendes σκέφτηκε να μας κάνει να γελάσουμε με όλα αυτά που βαρεθήκαμε να κλαίμε και να μιζερογκρινιάζουμε!
Το δίλημμα «να κάνουμε οικογένεια σε σπίτι με κήπο - ή μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε ακόμα λίγο χίπικα;», η γοητεία (ή το τυχοδιωκτικό) της φυγής, οι ευθύνες της ανατροφής των παιδιών, η αγωνία για την προδοσία των ονείρων μας… όλα τα ζητήματα δηλαδή που συνήθως απασχολούν το σκηνοθέτη είναι παρόντα και στο Away We Go! Η μόνη διαφορά όμως είναι ότι εδώ ο Mendes δεν επιθυμεί να βαρύνει ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα, θέλει έτσι για αλλαγή να είναι πιο αισιόδοξος, μοιάζει να μας κλείνει το μάτι και να μας λέει ότι αν τελικά επιλέξουμε να μην αφήσουμε τα προβλήματά μας να μας πνίξουν, τότε δε θα μοιάζουμε πιο χαζοχαρούμενοι ή γελοία συμβιβασμένοι, αλλά ενδεχομένως πιο σοφοί και σίγουρα πιο δυνατοί (γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει…).
"Ο Sam Mendes κωμωδία;! Μου κάνετε πλάκα, έτσι;!", θα μπορούσατε να σκεφτείτε κι εσείς όπως κι εγώ στο άκουσμα αυτής της είδησης! Κι όμως, φίλες και φίλοι, ο σκηνοθέτης της αποκαθήλωσης του αμερικάνικου ονείρου επιστρέφει εδώ με μια απολαυστικότατη κωμωδία βασιζόμενος σε ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο με άψογα σμιλεμένους χαρακτήρες (για τα δεδομένα κωμωδίας πάντα, που οι ήρωες κι οι καταστάσεις συχνά οφείλουν να είναι λίγο "τραβηγμένες"). Επειδή η πτώση του αμερικανικού ονείρου ενίοτε μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστική (όταν δεν είναι τραγωδία όπως στην περίπτωση του American Beauty και του πρόσφατου Revolutionary Road) o Mendes σκέφτηκε να μας κάνει να γελάσουμε με όλα αυτά που βαρεθήκαμε να κλαίμε και να μιζερογκρινιάζουμε!
Το δίλημμα «να κάνουμε οικογένεια σε σπίτι με κήπο - ή μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε ακόμα λίγο χίπικα;», η γοητεία (ή το τυχοδιωκτικό) της φυγής, οι ευθύνες της ανατροφής των παιδιών, η αγωνία για την προδοσία των ονείρων μας… όλα τα ζητήματα δηλαδή που συνήθως απασχολούν το σκηνοθέτη είναι παρόντα και στο Away We Go! Η μόνη διαφορά όμως είναι ότι εδώ ο Mendes δεν επιθυμεί να βαρύνει ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα, θέλει έτσι για αλλαγή να είναι πιο αισιόδοξος, μοιάζει να μας κλείνει το μάτι και να μας λέει ότι αν τελικά επιλέξουμε να μην αφήσουμε τα προβλήματά μας να μας πνίξουν, τότε δε θα μοιάζουμε πιο χαζοχαρούμενοι ή γελοία συμβιβασμένοι, αλλά ενδεχομένως πιο σοφοί και σίγουρα πιο δυνατοί (γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει…).
Μια ταινία που θα σας κάνει να γελάσετε με όλα εκείνα που κάνουν την Αμερική τόσο αποκρουστική και ξεχωριστή συνάμα (η σκηνή του δείπνου στο σπίτι «της γυναίκας χωρίς καρότσι» είναι από τις πιο εγκεφαλικά ξεκαρδιστικές που έχετε δει!), που θα σας βοηθήσει να προβάλετε τις δικές σας αγωνίες και προβλήματα στα πρόσωπα και στην περιπλάνηση του νεαρού ζευγαριού της ταινίας, μια ταινία ό,τι πρέπει για 30άρηδες και θερινό σινεμά! Ρομαντική, έξυπνη, χαμηλότονη, τρυφερή, ειλικρινής!
3 σχόλια:
Ήμουν σίγουρος ότι κάτι καλό κρυβόταν από πίσω... Σευχαριστώ για το κείμενο... Δεν ήξερα από που να πιαστώ, κανείς δεν έδωσε σημασία σε αυτό το film (που δεν έχω συναντησει ακόμα πουθενά)..
Την καλησπέρα μου...
Διάβασα την κριτική σου και είδα την ταινία. Όπως πάντα, είχα δίκιο να σε εμπιστευτώ... μου άρεσε πολύ. Όμως δεν την βρήκα καθόλου κωμωδία! Μια αστεία όντως σκηνή δεν κάνει την ταινία κωμωδία. Μάλλον δεν του ¨βγαίνει" του Μέντες σε κωμικό, τι να πω; Πολύ τρυφερή πάντως η ταινία, πολύ καλοί οι πρωταγωνιστές (ειδικά η κοπέλα με τρομερή εσωτερική ερμηνεία), πολλά τα θέματα και τα σύγχρονα προβλήματα που έθιγε...
Άσχετο: περιμένω την κριτική σου για το "Ψυχή βαθιά". Την έχω δει, έχω διαμορφωμένη άποψη δηλαδή, και περιμένω να δω αν και εκεί συμπίπτουν τα γούστα μας.
Rosa, έχεις ένα δίκιο, είναι γλυκόπικρη κωμωδία. Απλά γέλασα πολύ κατά τη διάρκειά της και για αυτό τη χαρακτήρισα κωμωδία. Χαίρομαι που σου άρεσε κι εσένα πολύ η ταινία.
Δημοσίευση σχολίου