Όταν στη γειτονιά του Όσκαρ, ενός δωδεκάχρονου αγοριού στη Σουηδία που συχνά κακοποιείται από τους συμμαθητές του, μετακομίζει η Έλι κάτι μεταξύ φιλίας και πλατωνικού έρωτα αναπτύσσεται μεταξύ των δύο παιδιών. Αλλά η Έλι δεν είναι ένα κανονικό κορίτσι, είναι βαμπίρ!
Αξιολόγηση
Ο έρωτας παραμένει ακόμα κάτι συχνά απροσδιόριστο, αξεδιάλυτο, συγκεχυμένο, συχνά μπλέκεται στα πόδια της φιλίας, άλλοτε είναι ρομαντικός, άλλοτε έντονα σεξουαλικός, άλλοτε πλατωνικός! Αυτόν τον έρωτα προσπαθεί να εξερευνήσει ο Tomas Alfredson ανάμεσα σε δύο έφηβους φτιάχνοντας ταυτόχρονα ένα θρίλερ που ο χαρακτηρισμός πρωτότυπο μάλλον λίγα μαρτυρά για την κλάση του!
Με σκηνές τρόμου που όμοιές τους δεν έχετε ματαδεί και μια εξαιρετική ατμόσφαιρα χιονισμένου σουηδικού τοπίου με πάρκα καλυμμένα από το χιόνι και ένα βαρύ σκοτεινό ουρανό (τα βαμπίρ φοβούνται το φως της ημέρας αλλά στη Σουηδία πόσο φως μπορεί να βρει αλήθεια κάποιος;!), το Låt den rätte komma in είναι απλά το θρίλερ της χρονιάς!
Αλλά δεν είναι η θαυμάσια σκηνοθεσία και η φωτογραφία οι μόνες υπεύθυνες για αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα στην ταινία! Είναι και η μουσική του Johan Söderqvist που ισορροπεί περίφημα μεταξύ των μεγαλοπρεπών μελωδικών γραμμών και της υπόκρουσης σκηνών τρόμου, ενώ στην ταινία ακούγεται πολλές φορές το κομμάτι του (λατρεμένου μου) Per Gessle, του ανθρώπου hit-machine της Σουηδίας τα τελευταία 30 χρόνια, Kvar i min bil! Είναι και οι ερμηνείες των δύο παιδιών-πρωταγωνιστών, είναι και η ιστορία που διηγείται με την εκδίκηση, το πέρασμα στην ενηλικίωση και έναν ξεχωριστό κώδικα ηθικής ανάμεσα στα βαμπίρ και τα θύματά τους που όλα μαζί κάνουν αυτή την ταινία τόσο ξεχωριστή!
Με σκηνές τρόμου που όμοιές τους δεν έχετε ματαδεί και μια εξαιρετική ατμόσφαιρα χιονισμένου σουηδικού τοπίου με πάρκα καλυμμένα από το χιόνι και ένα βαρύ σκοτεινό ουρανό (τα βαμπίρ φοβούνται το φως της ημέρας αλλά στη Σουηδία πόσο φως μπορεί να βρει αλήθεια κάποιος;!), το Låt den rätte komma in είναι απλά το θρίλερ της χρονιάς!
Αλλά δεν είναι η θαυμάσια σκηνοθεσία και η φωτογραφία οι μόνες υπεύθυνες για αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα στην ταινία! Είναι και η μουσική του Johan Söderqvist που ισορροπεί περίφημα μεταξύ των μεγαλοπρεπών μελωδικών γραμμών και της υπόκρουσης σκηνών τρόμου, ενώ στην ταινία ακούγεται πολλές φορές το κομμάτι του (λατρεμένου μου) Per Gessle, του ανθρώπου hit-machine της Σουηδίας τα τελευταία 30 χρόνια, Kvar i min bil! Είναι και οι ερμηνείες των δύο παιδιών-πρωταγωνιστών, είναι και η ιστορία που διηγείται με την εκδίκηση, το πέρασμα στην ενηλικίωση και έναν ξεχωριστό κώδικα ηθικής ανάμεσα στα βαμπίρ και τα θύματά τους που όλα μαζί κάνουν αυτή την ταινία τόσο ξεχωριστή!
Αφήστε λοιπόν διάπλατα την πόρτα για να μπει το κακό! Θα σας χαρίσει μια εμπειρία που θα σας στοιχειώνει και απλά θα αδυνατείτε να την ξεχάσετε για καιρό μετά!
3 σχόλια:
Prwton xairomai pou tin eidame mazi, kai deyteron xairomai pou mas arese toso poly kai stous dyo! Katapliktiki tainia, to pisteveis oai parolo pou tin eidame Triti akoma ti skeftomai entona?
Eida xtes sto MAD ena interview tou skinotheti ston Fragkouli, kai eipe gia ton Per:-)
Kalo apogevma!!!
Εκπληκτική ταινία!
Μια απ' τις λίγες σοβαρές προσεγγίσεις του θέματος. Και βαθύ σχόλιο για τον έρωτα, τη βία, αλλά και την κοινωνική περιθωριοποίηση νομίζω!
Δυστυχώς, αγαπητέ Πάνο δε δύναμαι να συμμεριστώ την (διθυραμβική) κριτική για την εν λόγω ταινία!:(
Πέραν των αρκετά καλών ερμηνειών των παιδιών, της υποβλητικής φωτογραφίας των σκιερών παγωμένων τοπίων κ πέραν της όμορφης σκηνής του φινάλε που αποκάλυψε κ το μέλλον της ιστορίας των παιδιών ("η ιστορία επαναλαμβάνεται"!), η ταινία μού φάνηκε λιγάκι άτολμη (ως προς τα σημαντικά θέματα της περιθωριοποίησης, της διαφορετικότητας, της βίας κ της φιλίας-αγάπης που πραγματευόταν), μάλλον προβλέψιμη και γενικώς πολύ υψηλότερων προσδοκιών για το θέμα της, κατά τη γνώμη μου.Συγκεκριμένα, ως προς το είδος της, δεν θα την χαρακτήριζα ταινία τρόμου, καθώς οι "τρομακτικές" σκηνές δε μου φάνηκαν κ τόσο τρομακτικές τελικά (κ δεν είμαι οπαδός του σπλάτερ, απλώς μου φάνηκαν κάπως υποτονικές κ ψιλοαναμενόμενες). Ούτε θρίλερ θα τη χαρακτήριζα γιατί κάπου μετριαζόταν η αγωνία. Γενικώς, για την πολύ δυνατή θεματική της, η ταινία αυτή έπρεπε να έχει ένα αρκετά δυνατότερο σενάριο (το βιβλίο στο οποίο βασιζόταν δεν το έχω διαβάσει) κ μια περισσότερο συναρπαστική σκηνοθεσία με σωστότερο "timing" στις σκηνές-κλειδιά. Η όλη ταινία δε μου φανηκε ότι διάθετε έντονες στιγμές κορύφωσης (ή έστω δεν τις αξιοποίησε σωστά) ώστε να "βάλει τον θεατή μέσα στην υπόθεση". Ούτε οι χαρακτήρες μου φάνηκαν προσεχτικά πλασμένοι, ούτε τα νοήματα πλήρως επεξεργασμένα όπως παρουσιάστηκαν (εφόσον μιλάμε για μια μάλλον "σινεφίλ" παρά "τρόμου" ταινία εν τέλει).Επαναλαμβάνω ότι περισσότερο οι ερμηνείες, η φωτογραφία κ η "μισοσκότεινη" ατμόσφαιρα προσέδωσαν ένα κάποιο ενδιαφέρον στο έργο, το οποίο μάλλον με απογοήτευσε. Από μένα (αν κ γενικά είμαι επιεικής) θα λάμβανε το πολύ ένα 4- 4 1/2 στα 10. Γνώμη μου πάντα, την οποία -ωστόσο- συμμερίστηκαν κ πολλοί φίλοι μ που περίμεναν μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου (εγώ όχι, την περίμενα σινεφιλ, αλλά κ πάλι δεν μου άρεσε :( Χωρίς παρεξήγηση..
Φιλικά, Εύα, 23
Δημοσίευση σχολίου