Υπόθεση
Παραμονές Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μια αγγλίδα αριστοκράτισσα αποφασίζει να πάει στη Βόρεια Αυστραλία όπου κατοικεί ο άνδρας της διευθύνοντας ανεπιτυχώς μια φάρμα με αγελάδες. Μόλις όμως αυτή φτάνει εκεί, ο άνδρας της δολοφονείται και ανακαλύπτει ότι ο συνεργάτης του ευθύνεται για το θάνατό του καθώς και για τη φθίνουσα πορεία της επιχείρησής του. Τον απολύει πάραυτα και αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να αναστρέψει την προκαθορισμένη πορεία της πτώσης της φάρμας στα χέρια του μοναδικού ανταγωνιστή της!
Αξιολόγηση
Αν πηγαίνετε, φίλες και φίλοι, κινηματογράφο αποζητώντας να χαρείτε ένα υπερθέαμα, να παρασυρθείτε σε ένα ταξίδι πάνω σε ένα πολύχρωμο cin-νεφο που θα σας πάει σε μέρη που δεν έχετε πάει ποτέ ή δε θα πάτε εύκολα, τότε η νέα δημιουργία του Baz Luhrmann θα σας τα προσφέρει όλα αυτά τόσο απλόχερα που θα τρίβετε τα μάτια σας! Με εικόνες απόκοσμες, μαγικές, παραμυθένιες ο Αυστραλός «μάγος» του εικαστικά άψογου Moulin Rouge μας ξεναγεί τώρα στην πατρίδα του, εξομολογώντας μας με κάθε πλάνο του το μεγάλο έρωτα του για τις ατέλειωτες ερήμους της, τα φαράγγια, τους γκρεμούς, τα ποτάμια, τις άγριες βόρειες ακτές της! Μακριά από τις τουριστικά αξιοποιημένες πόλεις της και με ιστορικό πλαίσιο τις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Luhrmann φτιάχνει μια καρτ-ποστάλ χάρμα οφθαλμών!
Αλλά αυτή ακριβώς η ναρκισσιστική επίδειξη του ταλέντου του Luhrmann και η εμμονή του στην παραμυθένια, μη ρεαλιστική σκηνοθετική απεικόνιση λειτουργεί και ως δίκοπο μαχαίρι γιατί αδυνατίζει τη δραματουργική ισχύ της ταινίας. Αυτό σε συνδυασμό με την φλυαρία ή καλύτερα το άγχος του σκηνοθέτη να χωρέσει όσο δυνατόν περισσότερα πράγματα σε 2 ½ ώρες, ευθύνονται που η σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρουσα ιστορία, που αφηγείται, μοιάζει σα να μην έχει κεντρικό κορμό, να παραπαίει μεταξύ επιμέρους όμορφων να αφηγηθείς ιστοριών. Τελικά ποια ήταν η κεντρική ιδέα της ιστορίας του Australia δεν είναι ξεκάθαρο στους θεατές! Είναι ο αγώνας μιας γυναίκας να κρατήσει μια φάρμα με αγελάδες απέναντι σε ένα εχθρικό και άκρως ανταγωνιστικό φαλλοκρατικό περιβάλλον; Είναι μήπως η ερωτική ιστορία του άγριου λευκού με την Αγγλίδα αριστοκράτισσα; Είναι το απωθημένο της γυναίκας που δεν μπορεί να κάνει παιδιά να υιοθετήσει ένα αυτόχθονα; Είναι η τρομαχτικά ρατσιστική πολιτική αντιμετώπισης των αυτόχθονων Αβορίγινων από τους λευκούς Ευρωπαίους εποίκους;
Ένα υπερθέαμα, μια υπερπαραγωγή, ένα υπέρλαμπρο κινηματογραφικό ζευγάρι, μια υπερβολικά μεγάλη σε διάρκεια ταινία, μια υπέροχη άγρια ήπειρος, όλα υπερβολικά από το Baz Luhrmann! Αν και άνισο, εντούτοις θετικό το τελικό αποτέλεσμα. Αν μη τι άλλο Πρωτοχρονιά έρχεται, οι υπερβολές επιτρέπονται!
Αξιολόγηση
Αν πηγαίνετε, φίλες και φίλοι, κινηματογράφο αποζητώντας να χαρείτε ένα υπερθέαμα, να παρασυρθείτε σε ένα ταξίδι πάνω σε ένα πολύχρωμο cin-νεφο που θα σας πάει σε μέρη που δεν έχετε πάει ποτέ ή δε θα πάτε εύκολα, τότε η νέα δημιουργία του Baz Luhrmann θα σας τα προσφέρει όλα αυτά τόσο απλόχερα που θα τρίβετε τα μάτια σας! Με εικόνες απόκοσμες, μαγικές, παραμυθένιες ο Αυστραλός «μάγος» του εικαστικά άψογου Moulin Rouge μας ξεναγεί τώρα στην πατρίδα του, εξομολογώντας μας με κάθε πλάνο του το μεγάλο έρωτα του για τις ατέλειωτες ερήμους της, τα φαράγγια, τους γκρεμούς, τα ποτάμια, τις άγριες βόρειες ακτές της! Μακριά από τις τουριστικά αξιοποιημένες πόλεις της και με ιστορικό πλαίσιο τις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Luhrmann φτιάχνει μια καρτ-ποστάλ χάρμα οφθαλμών!
Αλλά αυτή ακριβώς η ναρκισσιστική επίδειξη του ταλέντου του Luhrmann και η εμμονή του στην παραμυθένια, μη ρεαλιστική σκηνοθετική απεικόνιση λειτουργεί και ως δίκοπο μαχαίρι γιατί αδυνατίζει τη δραματουργική ισχύ της ταινίας. Αυτό σε συνδυασμό με την φλυαρία ή καλύτερα το άγχος του σκηνοθέτη να χωρέσει όσο δυνατόν περισσότερα πράγματα σε 2 ½ ώρες, ευθύνονται που η σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρουσα ιστορία, που αφηγείται, μοιάζει σα να μην έχει κεντρικό κορμό, να παραπαίει μεταξύ επιμέρους όμορφων να αφηγηθείς ιστοριών. Τελικά ποια ήταν η κεντρική ιδέα της ιστορίας του Australia δεν είναι ξεκάθαρο στους θεατές! Είναι ο αγώνας μιας γυναίκας να κρατήσει μια φάρμα με αγελάδες απέναντι σε ένα εχθρικό και άκρως ανταγωνιστικό φαλλοκρατικό περιβάλλον; Είναι μήπως η ερωτική ιστορία του άγριου λευκού με την Αγγλίδα αριστοκράτισσα; Είναι το απωθημένο της γυναίκας που δεν μπορεί να κάνει παιδιά να υιοθετήσει ένα αυτόχθονα; Είναι η τρομαχτικά ρατσιστική πολιτική αντιμετώπισης των αυτόχθονων Αβορίγινων από τους λευκούς Ευρωπαίους εποίκους;
Ένα υπερθέαμα, μια υπερπαραγωγή, ένα υπέρλαμπρο κινηματογραφικό ζευγάρι, μια υπερβολικά μεγάλη σε διάρκεια ταινία, μια υπέροχη άγρια ήπειρος, όλα υπερβολικά από το Baz Luhrmann! Αν και άνισο, εντούτοις θετικό το τελικό αποτέλεσμα. Αν μη τι άλλο Πρωτοχρονιά έρχεται, οι υπερβολές επιτρέπονται!
11 σχόλια:
(το παρακάτω σχόλιο είναι για προσωπική χρήση - αγνοείστε το!)
Αυτή η ανάρτηση έγινε από τη Βαλένθια που βρίσκομαι αυτές τις μέρες!
Καλή Πρωτοχρονιά σε όλες κι όλους!
Δε θέλω να το παίξω κακός, ωστόσο το φιλμ κατά τα άλλα πήρε πατατέ κριτικές από ξένο κι εγχώριο τύπο. Μπορεί βέβαια να τους ξέφυγε και κάτι.
Θα τη δω απόψε!
Συνήθως συμφωνώ με τις κριτικές σου... για να δούμε...
Με κούρα σε αφάνταστα, και με προβλημάτισε με παρά πολύ κακή έννοι αυτή η ανεξέλεγκτη ρίξη κλισέ, κορονάτων, ωραιοποιημένων καταστάσεων. Ναι ο Luhrman κάνει φαντεζί πλάνα ως προς την εικαστικότητα τους, όμως το περιεχόμενο είναι τόσο κενό.(εγώ θα το έλεγα φαζίσουσα νοοτροπία) που όχι μόνο με απωθεί... Αλλά γενικότερα αυτή είναι η στάση μου στα υπερθεάματα, που κατά έναν τρόπο μεταχειρίζονται τον κινηματογράφο ως αγωγό ψυχαγωγίας...
Την καληνύχτα μου στην όμορφη -φαντάζομαι- Valencia...
Γεια σας από την επιτέλους ηλιόλουστη Βαλένθια!
Costello, δεν είσαι κακός αλλά φαντάζομαι μου επιτρέπεις να διαφωνώ με τους υπόλοιπους κριτικούς όταν χρειάζεται;! Αρκεί να τεκμηριώνω την άποψή μου. Προσωπικά θέλω να διαφέρω από αυτούς που αναπαράγουν μια καλή ή κακή κριτική επειδή έτσι έγραψαν 2-3 περιοδικά στο εξωτερικό (βλ. για παράδειγμα Dark Knight που οι πάντες εδώ το εκθείασαν ενώ ήταν καραμπινάτη περίπτωση "αμερικανιάς")
Kioy, καταλαβαίνω τι λες, σε πολλές ταινίες έχω αισθανθεί έτσι όπως γράφεις. Αλλά εδώ προσωπικά αν και τη βρήκα την ταινία να έχει προβλήματα στο σενάριο, στη δομή και έγραψα ότι φλυαρούσε, εντούτοις ο Luhrmann ήταν κορυφαίος στην τεχνική του. Είχε χρόνια να κάνει ταινία και εδώ τα δίνει όλα νομίζω! Με μάγεψαν οι εικόνες του, μου άρεσε το γκλίτερ του πρωταγωνιστικού διδύμου και γούσταρα τα μαγικά στοιχεία της ιστορίας! Αλλά η ταινία ήταν κατώτερη των φιλοδοξιών του σκηνοθέτη (the australian 'gone with the wind')
Eν πάσει περιπτώσει όπως έχετε όλοι καταλάβει το 7 που έβαλα είναι πολύ μέτριος βαθμός για τα δικά μου δεδομένα:-)
ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ, την είδες τελικά την ταινία; τη χάρηκες ή θα βγάλεις φτυάρια κι εσύ;
Αλίμονο αν αναπαρήγαγες ξένες κριτικές Πάνο!! Βεβαίως και να διαφοροποιηθείς, απλά, κοιτάζοντας τρέιλερ, εικόνες κι έχοντας μια εικόνα από ξένες κριτικες, όντως μου φαίνεται μια συρραφή από κλισέ. Δεν μπορώ βέβαια να ξέρω χωρίς να το έχω δει (που μπορεί και να το πράξω), οπότε η δική σου ετυμηγορία είναι μάλλον πιο έντιμη.
Χωρίς να έχω επηρεαστεί από ξένα σχόλια, πιστεύω ειλικρινά πως ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ είναι ταινιάρα, και όχι, Δανίκας και Ζουμπουλάκης την ψιλο-έθαψαν.
Σαν πας στην Ασταλία και ρθεις με το καλό, φέρε μου δυο κοάλα και ένα καγκουρό. Κακό δεν θα το πεις, το εφτάρι πολύ του είναι -αλλά γιορτές είναι, χαρίζει η ομάδα. Κι εμένα με κούρασε. Μπαρκάρισε το γελάδι, την επήρε το παλλικάρι την κυρά, φρούμαξε ο κακός, νισάφι ρίξε τίτλους τέλους. Ο Ιάπωνας είναι λάθος. Θα έπρεπε να είναι στο "Αστραλία 2: η επίθεση του γιαπωνέζου". Δεν θέλω να δω δεύτερη ταινία με το ίδιο εισιτήριο, σώθηκαν τα ποπκόρν και κατουριέμαι. Αλλά ούτε ένα φίδι; Μία αράχνη; Ένας κορκόδειλος;
Ρέστα έδωσες Πιγκουϊνάκο, ακόμα γελάω!
Πρέπει να ομολογήσω πως αυτή τη φορά δε συμφωνούμε, καλέ μου! Δε μου άρεσε καθόλου. Αν εξαιρέσω μερικές πολύ ωραίες εικόνες, την καλή φωτογραφία και το ταλαντούχο πιτσιρίκι δε βρήκα άλλα ωραία στοιχεία.
Καταρχήν, το σενάριο ήταν απαράδεκτο. Μερικές έξυπνες ατάκες, ναι! Αλλά άσχετες μεταξύ τους οι ιδέες και ανούσιες.
Η σκηνοθεσία αδιάφορη και το μοντάζ κάκιστο.
Ούτε και οι κατά τα άλλα συμπαθείς ηθοποιοί δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τη μετριότητα.
Να φανταστείς ότι η φίλη με την οποία πήγα να δω την ταινία, έφυγε στα μισά!
Εγώ δεν έφυγα γιατί ήθελα να της δώσω την ευκαιρία να με εκπλήξει ευχάριστα στο δεύτερο μέρος. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε
Καλή χρονιά φίλε EUROPANE και όλοι οι σινεφίλ.
Για το έργο : Παλιομοδίτικο.
Δεν είναι και τόσο πρωτότυπο.
Τί θα πεί εξάλλου ''Υπερπαραγωγή'' ; Όσα μέσα και να βάλεις, Ράντσα ένα σωρό, χιλιάδες βουβάλια, ψηφιακή(φώναζε από μακριά η πλαστότητα του ψηφιοποιημένου κιν/φικού φόντου-πεδίου) απεικόνιση του Ντάρμπαν... Μού θύμιζε περιπέτειες εποχής 1960-... όταν πιτσιρικάς τότε, έβλεπα κάθε Κυριακή Σινεάκ.( Οικογένεια Ροβινσώνων, Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκράντ,...).Άκρως παλιομοδίτικο. Μέ αφελή φεμινισμό : σε παρέπεμπε στιγμές σέ ...''Μαίρη Πόππινς'' την ''παλιά καλή Αγγλία'', τη Βικτωριανή Αγγλία. Ένας Σπίλμπεργκ θάχε δουλέψει σοβαρώτερα.
Σέ σχέση με το ''Όσα παίρνει ο άνεμος...''του 1939, δεν βλέπω καμμία πρόοδο, κάτι το ιδιαίτερο.Σάν βαθύ ανθρώπινο περιεχόμενο στον αγώνα της ζωής, μας δείχνει μιά δευτερεύουσα υπόθεση : πάλη φύσης κατά ανθρώπων, πάλη κλεφτών κατά ανθρώπων. Βαθύ νόημα...
Τό έργο χάνει, ακριβώς γιατί ατύχησε να βάλει το βαρύ ζήτημα των Α β ο ρ ί γ ι ν ω ν δίπλα. Καί το πήρε ξώφαρτσα : γιατί σκοπός ήταν η κάποια περιπέτεια της Κίντμαν. (Σιγά το ρίσκο...Ρισκάρει τη ζωούλα της ; Όχι...για ρομαντική περιπέτεια πρόκειται.) Γιά το ρόλο του...''Κοπαδιού'' που η Κίντμαν οδήγησε σε σύγκριση με το βαρύ ανθρώπινο νόημα του κιν/φου, του γερού κινφου : συγκρίνεται λχ με το ''ΚΟΠΑΔΙ'' του Γιλμάζ Γκιουνέι ;Στό νόημα στην τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης ; Ένα ουεστερνάκι έκανε ο Λούρμαν, λοιπόν. Η ''Κίντμαν-σύγχρονος Οδυσσεύς''με τη συμπαράσταση του...ανδρός.Αυτό είναι το Κοινωνικό και Υπαρξιακό μήνυμα του Λούρμαν.Σιγά το σενάριο !
Θά μπορούσε να σηκώσει έναν ογκόλιθο, κι είχε το πελώριο θέμα, ο Λούρμαν, αλλά το προσπέρασε, δεν είχε τα κότσια (;) : την εκτεταμένη μαζική ε θ ν ο κ ά θ α ρ σ η των Αβορίγινων.Έπος παρόμοιο με των Ινδιάνων.Αντ αυτού, σαν Φιλοσοφία του Σινεμά μιλώ , σαν αποτυχία του Λούρμαν στο επιφανειακό σεναριάκι του ''για όλη την οικογένεια'' μιλώ, μας έδειξε μιλιταριστικές εικόνες του ιμπεριαλιστικού πολέμου : άν θέλεις να το πάμε στο τί σημαίνει...υπερπαραγωγή. ; Οι Ιάπωνες Νεοαποικιοκράτες, απλούστατα, θέλουν να ξαναπάρουν τις αποικίες που πρώτα είχε πάρει το..Στέμμα της Μεγ, Βρετανίας κι οι -άγγλοι κυρίως, κατάδικοι, ο εξερευνητής Κούκ, Δέκατος όγδοος αιώνας, . Τό σενάριο λοιπόν είναι ξεκάθαρα ανώριμο.Δε χρειάζεται ν' ασχοληθείς μαζί του.Έργο για ρηλάξ, για προεφήβους, ή κουρασμένους απ' το εννιάωρο μπαμπά και μαμά.Η ρομαντικές κυριούλες των -ήντα. Κοντά σε Χάρισσον Φόρντ και σταυροφορίες (γελαδιών).
Με τα παιδικά μαγικά και μάγια ο άνθρωπος δείχνει τί μας δείχνει.Ένα παραμυθάκι ''για όλην την οικογένεια.''(Θέλεις Βαθμολογία ; ''ΑΠΑΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ'')
Καλή χρονιά, με καλές κριτικές και πάλι.
ΚOSTAS TRENT
Aκόμα κάποια σύγκριση με σοβαρή ταινία που ξέρει τί θέλει, και τοθέλει σε βάθος και σε πλάτος : με το ημιουέστερν και βαρειά αισθηματικό "'Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ'': 1997. Ρέντφορντ-Κριστίν Σκότ Τόμας. Χωρίς πολλά πολλά μέσα (άχρηστα αποδεικνύονται): η πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής .Νά τι θα πεί επος, τι θα πεί Οδύσσεια, τα βιώματα που πέρασαν ποτάμι : ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ μέσα σε λίγα γεγονότα περιλαμβάνει πολύ ουσιωδέστερα ζητήματα από πολλές χιλιάδες μίλλια Αυστραλιανά..
KOSTAS TRENT
Δημοσίευση σχολίου