Υπόθεση
Η Λόρνα, Αλβανίδα μετανάστης στο Βέλγιο, έχει συνάψει ένα λευκό γάμο με ένα ναρκομανή ντόπιο για να πάρει τη Βελγική υπηκοότητα. Ο τελευταίος έχει πληρωθεί από αυτήν και ένα μαφιόζικο κύκλωμα που βρίσκεται πίσω της και ασχολείται με εμπόριο ναρκωτικών με 5000€ για να κάνει αυτό το γάμο και η συμφωνία προβλέπει άλλα 5000€ για το διαζύγιο. Όταν το κύκλωμα αυτό αποφασίζει να τον βγάλει από τη μέση χορηγώντας του υπερβολική δόση ναρκωτικών η Λόρνα αποφασίζει να τον σώσει από αυτούς και τα ναρκωτικά.
Αξιολόγηση
Ο δύσκολος ευρωπαϊκός κινηματογράφος των αδερφών Dardenne επιστρέφει με μια ιστορία από αυτές που μετά βίας αντέχεις να παρακολουθείς, αυτές που ενοχλητικά μα πειστικά σου θυμίζουν πόσο απαίσιος είναι αυτός ο κόσμος που ζούμε και πόσα λίγα μπορείς να κάνεις για να τον αλλάξεις, από αυτές που σου σφίγγουν το στομάχι ακριβώς όπως το ζωνάρι σφίγγεται αλύπητα γύρω από το λαιμό των πρωταγωνιστών της! Η μετανάστευση στην Ευρώπη, η απόκτηση με κάθε κόστος μιας υπηκοότητας μιας χώρας του αναπτυγμένου κόσμου, ο θρίαμβος της ατομικότητας έναντι της συλλογικότητας (της τάσης να σώσουμε το τομάρι μας κι ας πάνε οι άλλοι στο γκρεμό), αυτά είναι τα θέματα που σχολιάζονται στην ταινία!
Η Λόρνα, η ηρωίδα-μετανάστρια της ταινίας, είναι σύμβολο της εποχής μας, είναι το θύμα που γίνεται θύτης χωρίς να καταφέρνει να πάψει ποτέ να είναι θύμα, είναι ο καθένας από εμάς που σιωπά στην αδικία και στη φαυλότητα αλλά συμμετέχει ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κιμαδομηχανής του συστήματος. Η Λόρνα προσπαθεί να κρατήσει αντιστάσεις στα παράλογα που της συμβαίνουν, αλλά αδυνατεί τελικά να επιδείξει σθένος και η σιωπή της σε αυτά που βλέπει είναι τελικά μια αυθεντική έκφραση του ενστίκτου αυτοσυντήρησής της ... και ποιος λογικός μπορεί τελικά να πάει κόντρα σε αυτό το ένστικτο;!
Αν και η ταινία έχει προβλήματα στην αφήγηση της, κάπου μετά τη μέση κάνει κοιλιά, μοιάζει να χάνει το δρόμο της, και το τέλος της είναι ιδιαίτερα αμήχανο, παραμένει, παρά ταύτα, μια στιβαρή κοινωνική ταινία, που μιλά δυνατά και πάνω από όλα πολιτικά για τα αδιέξοδα και τις λανθασμένες επιλογές της ευρωπαϊκής (κι όχι μόνο) μεταναστευτικής πολιτικής!
Η Λόρνα, Αλβανίδα μετανάστης στο Βέλγιο, έχει συνάψει ένα λευκό γάμο με ένα ναρκομανή ντόπιο για να πάρει τη Βελγική υπηκοότητα. Ο τελευταίος έχει πληρωθεί από αυτήν και ένα μαφιόζικο κύκλωμα που βρίσκεται πίσω της και ασχολείται με εμπόριο ναρκωτικών με 5000€ για να κάνει αυτό το γάμο και η συμφωνία προβλέπει άλλα 5000€ για το διαζύγιο. Όταν το κύκλωμα αυτό αποφασίζει να τον βγάλει από τη μέση χορηγώντας του υπερβολική δόση ναρκωτικών η Λόρνα αποφασίζει να τον σώσει από αυτούς και τα ναρκωτικά.
Αξιολόγηση
Ο δύσκολος ευρωπαϊκός κινηματογράφος των αδερφών Dardenne επιστρέφει με μια ιστορία από αυτές που μετά βίας αντέχεις να παρακολουθείς, αυτές που ενοχλητικά μα πειστικά σου θυμίζουν πόσο απαίσιος είναι αυτός ο κόσμος που ζούμε και πόσα λίγα μπορείς να κάνεις για να τον αλλάξεις, από αυτές που σου σφίγγουν το στομάχι ακριβώς όπως το ζωνάρι σφίγγεται αλύπητα γύρω από το λαιμό των πρωταγωνιστών της! Η μετανάστευση στην Ευρώπη, η απόκτηση με κάθε κόστος μιας υπηκοότητας μιας χώρας του αναπτυγμένου κόσμου, ο θρίαμβος της ατομικότητας έναντι της συλλογικότητας (της τάσης να σώσουμε το τομάρι μας κι ας πάνε οι άλλοι στο γκρεμό), αυτά είναι τα θέματα που σχολιάζονται στην ταινία!
Η Λόρνα, η ηρωίδα-μετανάστρια της ταινίας, είναι σύμβολο της εποχής μας, είναι το θύμα που γίνεται θύτης χωρίς να καταφέρνει να πάψει ποτέ να είναι θύμα, είναι ο καθένας από εμάς που σιωπά στην αδικία και στη φαυλότητα αλλά συμμετέχει ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κιμαδομηχανής του συστήματος. Η Λόρνα προσπαθεί να κρατήσει αντιστάσεις στα παράλογα που της συμβαίνουν, αλλά αδυνατεί τελικά να επιδείξει σθένος και η σιωπή της σε αυτά που βλέπει είναι τελικά μια αυθεντική έκφραση του ενστίκτου αυτοσυντήρησής της ... και ποιος λογικός μπορεί τελικά να πάει κόντρα σε αυτό το ένστικτο;!
Αν και η ταινία έχει προβλήματα στην αφήγηση της, κάπου μετά τη μέση κάνει κοιλιά, μοιάζει να χάνει το δρόμο της, και το τέλος της είναι ιδιαίτερα αμήχανο, παραμένει, παρά ταύτα, μια στιβαρή κοινωνική ταινία, που μιλά δυνατά και πάνω από όλα πολιτικά για τα αδιέξοδα και τις λανθασμένες επιλογές της ευρωπαϊκής (κι όχι μόνο) μεταναστευτικής πολιτικής!
1 σχόλιο:
Εμένα μου άρεσε εξαιρετικά το τέλος, που προβλημάτισε πολλούς, και συμφωνώντας με το υπόλοιπο κείμενό σου, θα της έβαζα όμως κανα δυο βαθμούς παραπάνω.
Καλή cine-χρονιά! (Γιατί απ' τις άλλες παραμέτρους δεν αρχίζουμε και τόσο ευοίωνα...)
Δημοσίευση σχολίου