W (2008) (8 στα 10)

Υπόθεση
Η πολιτική και η προσωπική διαδρομή του George W. Bush, του «καουμπόη», πρώην μέθυσου και ανίκανου για την οποιαδήποτε δουλειά που «ως αναγεννημένος Χριστιανός» έγινε Κυβερνήτης του Τέξας και μετέπειτα ο 43ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, αυτού που πόλωσε τους Αμερικανούς όσο κανένας άλλος, συνέχισε τη συντηρητική ατζέντα του Ronald Reagan και οδήγησε τη χώρα του στους αδιέξοδους πολέμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.

Αξιολόγηση
Άριστα δομημένο, με προσεγμένο σενάριο, με μπρος-πίσω στη ζωή του Bush απολύτως ταιριαστά με το στόχο της ανάδειξης της «αλήθειας» που θέλει να υπηρετήσει η ταινία και με μια ερμηνεία του Josh Brolin στο ρόλο του Bush πραγματικά όλα τα … δολάρια, o Oliver Stone προσεγγίζει το φαινόμενο Bush περισσότερο από την ανθρώπινή παρά την πολιτική του πλευρά!

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης σκιαγραφεί τον - για λίγες (ευτυχώς) εβδομάδες ακόμα - Πρόεδρό των ΗΠΑ ως άνθρωπο ιδιαίτερα χαμηλής νοητικής στάθμης, αφελή και άγαρμπο, αλλά σαφώς επικοινωνιακό, πολύ παρορμητικό και επηρεαζόμενο από τον κάθε τυχάρπαστο ακροδεξιό σύμβουλό του και από ένα σημείο και μετά ιδιαίτερα θρησκόληπτο. Με λίγα λόγια ως έναν άνθρωπο απολύτως ακατάλληλο να κάνει τη δουλειά που του ανέθεσε ο αμερικανικός λαός, έναν άνθρωπο που έμπλεξε την Αμερική σε πολλούς αναίτιους πολέμους και ξόδεψε με εντυπωσιακή ευκολία όλο αυτό το κεφάλαιο της θετικής δημοσιότητας για την Αμερική και για το πρόσωπό του μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Ο Stone κάνει αποτελεσματική προπαγάνδα εναντίον του Bush και είναι σαφές ότι όταν έφτιαχνε την ταινία αυτή είχε στο νου του τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές και τον τρόμαζε το ενδεχόμενο τρίτης θητείας Bush μέσω της εκλογής Mc Cain. Αλλά η προπαγάνδα του δεν είναι απροκάλυπτη και τραχιά σαν και εκείνη του Moore, ούτε χάνει σε δραματουργική δύναμη η ταινία του χάριν μιας οπτικής πολιτικής ντοκιμαντέρ. Παρόλο όμως που το W είναι μια ιδιαίτερα πετυχημένη σε όλα τα επίπεδα ταινία, εντούτοις ο Stone είναι, νομίζω, σε σημεία λίγο αφελής ως προς την κριτική του στο Bush. Για παράδειγμα δεν παρουσιάζει το Bush με ξεκάθαρη συνείδηση να κάνει τον πόλεμο του Ιράκ για να προωθήσει τα πετρελαϊκά συμφέροντα των λόμπι που καθοριστικά βοήθησαν στην εκλογή του και αυτών που ουσιαστικά εκπροσωπούσε, αλλά ως παρασυρόμενο από τα «γεράκια» που τον περιστοίχιζαν! Όπως ακριβώς κι εμείς δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι ο Καραμανλής σχεδίασε το Βατοπέδι και απλά πιστεύουμε ότι το συγκαλύπτει σήμερα προστατεύοντας τους συνεργάτες του, έτσι κι ο Stone είναι κάπως επιεικής απέναντι στον Πρόεδρό του.


Σε γενικές γραμμές ο λόγος που οδήγησε το Stone να κάνει αυτή την ταινία δεν ήταν μόνο για να διδάξει δείχνοντας στους συμπολίτες του και στον υπόλοιπο πλανήτη πως τέλος πάντων κατέστη δυνατό ένας άνθρωπος παντελώς ακατάλληλος για να κάνει την οποιαδήποτε δουλειά έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ και μάλιστα επανεκλέχτηκε με ρεκόρ ψήφων το 2004! Αυτό που κυρίως, νομίζω, οδήγησε το Stone στο να κάνει το W είναι η γοητεία που του ασκεί η προσωπική ιστορία και διαδρομή του Bush, ενός άνδρα που από μέθυσος, τρομαγμένο και κομπλεξικό «παιδάκι» στη σκιά του ισχυρού μπαμπά ανέλαβε το τιμόνι της πιο ισχυρής χώρας στον κόσμο (και δεν άφησε τίποτα όρθιο στο διάβα του).