ΥπόθεσηΈνας 70άρης διανοούμενος γλωσσολόγος στη Ρουμανία των απαρχών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τινάζεται από κεραυνό και ως αποτέλεσμα αυτού ξανανιώνει αποκτώντας εκπληκτική διαύγεια πνεύματος! Έχει άραγε τώρα τον απαραίτητο χρόνο να τελειώσει το έργο που έχει βάλει ως σκοπό της ζωής του, να βρει δηλαδή την απάντηση στην καταγωγή της γλώσσας;
Αξιολόγηση
Το Youth Without Youth σηματοδοτεί τη μετά βαΐων και κλάδων επιστροφή του μεγάλου Κόπολα μετά από δεκαετή απουσία του και αυτό από μόνο του είναι ένας λόγος, που αρκεί για να φέρει τον κόσμο στις αίθουσες! Ο Αμερικανός σκηνοθέτης εντρυφεί στο ομώνυμο και άκρως φιλοσοφικό και new age (για τα δεδομένα της εποχής που γράφτηκε - 1976) μυθιστόρημα του Ρουμάνου Mircea Eliade και δημιουργεί μια ταινία λίγο εγκεφαλική για να την παρακολουθήσει κανείς, με κινηματογραφική γλώσσα λίγο "αξεδιάλυτο κουβάρι", με διάσπαρτες φιλοσοφικο-θρησκευτικές πινελιές Ανατολής και εσωτερισμού, αλλά σαφώς με πανέμορφες κινηματογραφικές εικόνες!
Αυτό που προσπαθεί να απαντήσει ο 70άρης σκηνοθέτης μέσω του θέματος που θίγει στην ταινία του είναι πως διαχειρίζεται κανείς ικανοποιητικά το χρόνο του ώστε όταν πλησιάζει στη "δύση" της ζωής του να μπορεί να πει ότι ολοκλήρωσε το "έργο" του. Ο Κόπολα προβληματίζεται καταρχάς αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό και (απεκόμισα την εντύπωση βλέποντας την ταινία ότι) προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι, γυρνώντας πίσω το ρολόι της ζωής του επίσης 70χρονου πρωταγωνιστή του που ξαναγεννημένος 40άρης πλέον τον βλέπουμε να επαναλαμβάνει παρόμοια λάθη του παρελθόντος του και να διαχειρίζεται τις ανθρώπινες σχέσεις του χωρίς προσηλωμένη την πυξίδα του στο να ολοκληρώσει το κεντρικό νόημα της ζωής του!
Το Youth without youth παρότι είναι μια ταινία που υποδέχτηκαν μάλλον μουδιασμένα αν όχι αρνητικά οι κριτικοί διεθνώς και σε κάθε περίπτωση δεν είναι ούτε mainstream ούτε για το ευρύ κοινό, εντούτοις θεωρώ ότι έχει κάτι από το ονειρικό σύμπαν των παραισθήσεων του Λυντς, μπλέκει - άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε όχι - το ρομαντισμό με το new age, φλερτάρει (λίγο άτσαλα όμως) με τους προβληματισμούς περί διφυούς φύσης των ανθρώπων, και μοιάζει να είναι ταυτόχρονα φρέσκο και περίεργα πολυκαιρισμένο!
1 σχόλιο:
Δεν το έχω δει ακόμα, αλλά την έχω σε δισκάκι στο σπίτι και τις επόμενες μέρες θα την δω. Μια σημείωση μόνο: Επιστρέφει ο μεγαλύτερος ίσως εν ζωή σκηνοθέτης με μια ταινία έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν και οι ντόπιοι κριτικοί το μόνο που έκαναν είναι να βάλουν βουλίτσες ή ένα αστεράκι με καρδιά ελαφριά και χωρίς να μπουν στην διαδικασία να την δουν πραγματικά, λες και πρόκειται για κάτι της σειράς.
Δημοσίευση σχολίου