ΥπόθεσηΑμερική του 1965. Η αληθινή ιστορία μιας έφηβης κοπέλας που μαζί με την αδερφή της αφέθηκαν προσωρινά από τους γονείς τους στην επιμέλεια μιας φτωχής και ψυχικά άρρωστης γυναίκας, παντελώς ακατάλληλης να φροντίσει την ίδια και τα 6 παιδιά της, πόσο μάλλον τα ξένα!
Αξιολόγηση
Το An American Crime είναι από αυτές τις ταινίες που βλέποντάς τις θες να κλάψεις και δεν μπορείς, που αγανακτείς για τον κόσμο μας και δε σου αφήνει χαραμάδα ελπίδας, που αναρωτιέσαι "μα δεν υπάρχει Θεός να διορθώσει τις αδικίες αυτού του κόσμου;" και η ταινία σου βροντοφωνάζει "Όχι! Βγάλτα πέρα μόνος σου, μεγάλε... και καλή τύχη απέναντι στη βλακεία των ανθρώπων!" Η ταινία δε βασίζεται απλά στην πραγματική ιστορία των φριχτών βασανισμών που υπέστη η 16χρονη Sylvia Likens από τη γυναίκα που οι γονείς της την εμπιστεύτηκαν για να την φιλοξενήσει όσο αυτοί θα έλειπαν μακριά σε δουλειά, αλλά χρησιμοποιεί στο σενάριό της όλες εκείνες τις σοκαριστικές καταθέσεις των πραγματικών γεγονότων από τους αυτόπτες μάρτυρες, όπως αυτές περιελήφθησαν στη δικογραφία της υπόθεσης.
Έχοντας αποκαλύψει από τους τίτλους της αρχής πως ό,τι πρόκειται να δούμε είναι αληθινή ιστορία και χρησιμοποιώντας ως εισαγωγή σε διάφορες σκηνές της ταινίας τις καταθέσεις στο δικαστήριο των βασικών μαρτύρων της υπόθεσης, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Tommy O'Haver (από την Ινδιανάπολη των ΗΠΑ τόπο στον οποίο συνέβη αυτό το έγκλημα το οποίο η ταινία του αφηγείται) εξαρχής δείχνει πως επιθυμεί να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο το γεγονός ότι η ταινία του βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα για να αυξήσει τη συναισθηματική φόρτιση των θεατών. Και πραγματικά είναι απόλυτα αποτελεσματικός τόσο στη δημιουργία εντόνων συναισθημάτων στους θεατές όσο και στο να τους καθοδηγεί στην "αλήθεια" που ο ίδιος ως δημιουργός της ταινίας προσέγγισε στην ιστορία του, στα κίνητρα των πράξεων των ηρώων του όπως αυτός διάλεξε να τα ερμηνεύσει.
Σύμφωνα λοιπόν με την προσέγγιση της ταινίας "το αμερικάνικο έγκλημα" είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού έλλειψης παιδείας και φτώχειας, ανεξέλεγκτης χρήσης φαρμάκων και αναποτελεσματικού κοινωνικού ελέγχου (η ιδιωτικότητα είναι αγαθό αλλά όταν συμβαίνουν εγκλήματα στη διπλανή πόρτα πρέπει να τα καταγγέλεις όχι να κοιτάς τη δουλειά σου). Σε μια χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που το κράτος πρόνοιας ασφυκτιά, που η παιδεία, η κακώς νοούμενη ελευθερία και το περιβόητο δικαίωμα στην οπλοχρησία μετατρέπει εύκολα παιδιά σε σαδιστές με ταπεινά ένστικτα, τέτοια εγκλήματα σαν και αυτό που παρουσιάζει η ταινία μπορούν να προξενούν την έκπληξή και την απέχθειά μας αλλά δεν πρέπει να προκαλούν την απορία μας!
Έτσι η ταινία παρότι δεν παύει ποτέ να είναι μια κοινωνική ταινία, έχει εντούτοις ένα σαφές πολιτικό υπόβαθρο, το οποίο αναδεικνύει πρώτα από όλα ο τίτλος της, όταν ταυτοποιεί εθνικά αυτή την αποκρουστική ιστορία, που βλέπουμε, και τη συνδέει ξεκάθαρα με χαρακτηριστικά και τον τρόπο ζωής της αμερικανικής κοινωνίας.
Έχοντας αποκαλύψει από τους τίτλους της αρχής πως ό,τι πρόκειται να δούμε είναι αληθινή ιστορία και χρησιμοποιώντας ως εισαγωγή σε διάφορες σκηνές της ταινίας τις καταθέσεις στο δικαστήριο των βασικών μαρτύρων της υπόθεσης, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Tommy O'Haver (από την Ινδιανάπολη των ΗΠΑ τόπο στον οποίο συνέβη αυτό το έγκλημα το οποίο η ταινία του αφηγείται) εξαρχής δείχνει πως επιθυμεί να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο το γεγονός ότι η ταινία του βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα για να αυξήσει τη συναισθηματική φόρτιση των θεατών. Και πραγματικά είναι απόλυτα αποτελεσματικός τόσο στη δημιουργία εντόνων συναισθημάτων στους θεατές όσο και στο να τους καθοδηγεί στην "αλήθεια" που ο ίδιος ως δημιουργός της ταινίας προσέγγισε στην ιστορία του, στα κίνητρα των πράξεων των ηρώων του όπως αυτός διάλεξε να τα ερμηνεύσει.
Σύμφωνα λοιπόν με την προσέγγιση της ταινίας "το αμερικάνικο έγκλημα" είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού έλλειψης παιδείας και φτώχειας, ανεξέλεγκτης χρήσης φαρμάκων και αναποτελεσματικού κοινωνικού ελέγχου (η ιδιωτικότητα είναι αγαθό αλλά όταν συμβαίνουν εγκλήματα στη διπλανή πόρτα πρέπει να τα καταγγέλεις όχι να κοιτάς τη δουλειά σου). Σε μια χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που το κράτος πρόνοιας ασφυκτιά, που η παιδεία, η κακώς νοούμενη ελευθερία και το περιβόητο δικαίωμα στην οπλοχρησία μετατρέπει εύκολα παιδιά σε σαδιστές με ταπεινά ένστικτα, τέτοια εγκλήματα σαν και αυτό που παρουσιάζει η ταινία μπορούν να προξενούν την έκπληξή και την απέχθειά μας αλλά δεν πρέπει να προκαλούν την απορία μας!
Έτσι η ταινία παρότι δεν παύει ποτέ να είναι μια κοινωνική ταινία, έχει εντούτοις ένα σαφές πολιτικό υπόβαθρο, το οποίο αναδεικνύει πρώτα από όλα ο τίτλος της, όταν ταυτοποιεί εθνικά αυτή την αποκρουστική ιστορία, που βλέπουμε, και τη συνδέει ξεκάθαρα με χαρακτηριστικά και τον τρόπο ζωής της αμερικανικής κοινωνίας.
Αν ξεχωρίσατε τη νεαρά Ellen Page στο Juno, ήρθε η ώρανα μείνετε πραγματικά με ανοιχτό το στόμα με την ερμηνεία της!
1 σχόλιο:
Κουραστήκαμε?! Κανένα update this week?
Δημοσίευση σχολίου