_ Σας ευχαριστώ που θέλετε να σώσετε το γιο μου!_ Θέλω να κάνετε κάτι για μένα!
Υπόθεση
Ο Mladen, αρχιτέκτονας σε κρατική εταιρία, ζει με τη γυναίκα του και το μικρό γιο τους στο Βελιγράδι του σήμερα. Όταν η ζωή του γιου του απειλείται από μια σοβαρή ασθένεια και μαθαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να σωθεί είναι μια πανάκριβη εγχείρηση στο εξωτερικό βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο αδυνατώντας να βρει τα χρήματα. Τον προσεγγίζει τότε κάποιος προσφέροντας του να κάνει κάτι για αυτόν σε αντάλλαγμα με τα λεφτά για την εγχείρηση του γιου του.
Αξιολόγηση
Μπορεί μια θυσία από αγάπη να είναι τόσο ηθικά καταδικασμένη; Αυτό πραγματεύεται η Παγίδα και το κάνει εκπληκτικά από την αρχή έως και το συγκλονιστικό φινάλε της, χωρίς να γίνεται μελό, χωρίς να καταφεύγει σε φθηνούς εντυπωσιασμούς, χωρίς υπερβολές και πολλά λεφτά στην παραγωγή. Βασικά υλικά στο τραπέζι: ένα μεγάλο δίλημμα ηθικών αναστολών (πολυφορεμένο μεν, εξαιρετικά δουλεμένο εδώ δε), ερμηνείες ηθοποιών που διαχειρίζονται αγωνίες και τύψεις με αξιοθαύμαστη φυσικότητα (έτσι για να διδάσκονται κάποιοι έλληνες ηθοποιοί στην ημεδαπή που παίζουν στον κινηματογράφο όπως στο Μαρία, η άσκημη!) και μια εξέλιξη-κορύφωση της ιστορίας που σε σημεία κόβει την ανάσα!
Ταυτόχρονα η ταινία αποτελεί ένα έμμεσο (αλληγορικό) πλην ιδιαίτερα αιχμηρό πολιτικό σχόλιο για το τέλμα (ή σταυροδρόμι κατά μια άλλη οπτική γωνία) που βιώνει η σύγχρονη Σερβία! Προσέξτε την ειρωνία του νεόπλουτου πολιτικού μηχανικού που όταν ο φίλος του στρέφεται απελπισμένος σε αυτόν και εκείνος τον ρωτά για πόσο ακόμα θα μένει αρχιτέκτονας-υπάλληλος σε κρατικοδίαιτη εταιρία ενώ αυτός "τα παίρνει χοντρά" από άλλους νεόπλουτους βλάχους! Επίσης το σχόλιο απελπισίας ενός εκ των πρωταγωνιστών της ιστορίας όταν υπό την απειλή όπλου διερωτάται για την τιμή της ζωής του κάθε ανθρώπου και τη συνδέει κυνικά με την τάξη στην οποία αυτός ανήκει!
Ο Mladen, αρχιτέκτονας σε κρατική εταιρία, ζει με τη γυναίκα του και το μικρό γιο τους στο Βελιγράδι του σήμερα. Όταν η ζωή του γιου του απειλείται από μια σοβαρή ασθένεια και μαθαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να σωθεί είναι μια πανάκριβη εγχείρηση στο εξωτερικό βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο αδυνατώντας να βρει τα χρήματα. Τον προσεγγίζει τότε κάποιος προσφέροντας του να κάνει κάτι για αυτόν σε αντάλλαγμα με τα λεφτά για την εγχείρηση του γιου του.
Αξιολόγηση
Μπορεί μια θυσία από αγάπη να είναι τόσο ηθικά καταδικασμένη; Αυτό πραγματεύεται η Παγίδα και το κάνει εκπληκτικά από την αρχή έως και το συγκλονιστικό φινάλε της, χωρίς να γίνεται μελό, χωρίς να καταφεύγει σε φθηνούς εντυπωσιασμούς, χωρίς υπερβολές και πολλά λεφτά στην παραγωγή. Βασικά υλικά στο τραπέζι: ένα μεγάλο δίλημμα ηθικών αναστολών (πολυφορεμένο μεν, εξαιρετικά δουλεμένο εδώ δε), ερμηνείες ηθοποιών που διαχειρίζονται αγωνίες και τύψεις με αξιοθαύμαστη φυσικότητα (έτσι για να διδάσκονται κάποιοι έλληνες ηθοποιοί στην ημεδαπή που παίζουν στον κινηματογράφο όπως στο Μαρία, η άσκημη!) και μια εξέλιξη-κορύφωση της ιστορίας που σε σημεία κόβει την ανάσα!
Ταυτόχρονα η ταινία αποτελεί ένα έμμεσο (αλληγορικό) πλην ιδιαίτερα αιχμηρό πολιτικό σχόλιο για το τέλμα (ή σταυροδρόμι κατά μια άλλη οπτική γωνία) που βιώνει η σύγχρονη Σερβία! Προσέξτε την ειρωνία του νεόπλουτου πολιτικού μηχανικού που όταν ο φίλος του στρέφεται απελπισμένος σε αυτόν και εκείνος τον ρωτά για πόσο ακόμα θα μένει αρχιτέκτονας-υπάλληλος σε κρατικοδίαιτη εταιρία ενώ αυτός "τα παίρνει χοντρά" από άλλους νεόπλουτους βλάχους! Επίσης το σχόλιο απελπισίας ενός εκ των πρωταγωνιστών της ιστορίας όταν υπό την απειλή όπλου διερωτάται για την τιμή της ζωής του κάθε ανθρώπου και τη συνδέει κυνικά με την τάξη στην οποία αυτός ανήκει!
Η Παγίδα είναι η βαλκανική εκδοχή στο δίπολο έγκλημα και τιμωρία! Είναι μια συγκλονιστική ταινία, μια ιστορία από αυτές που δε μπορείς να ξεχάσεις εύκολα! Κάθε λεπτό προσεγμένο, κάθε σκηνή προοικονομία για την τραγική κορύφωση, κάθε πτυχή του διλήμματος καλά σμιλεμένη, κάθε βλέμμα του πρωταγωνιστή (από αυτά τα χαμένα στο κενό), κάθε στάση του σώματος του απλά εκπληκτικά! 
3 σχόλια:
Καλησπέρα.
Την παγίδα δεν την είδα ακόμα αλλά θέλω πολύ! Κάτι μου λέει να σ' εμπιστευτώ, κυρίως λόγω του ότι ταυτίζονται οι απόψεις μας για πάρα πολλές ταινίες που έχεις αναρτήσει εδώ.
Προσωπικά σχεδόν πάντα με οδηγεί το ένστικτο (όταν πρόκειται για ταινίες που δεν ξέρω τίποτα από σκηνοθέτες, ηθοποιούς κλπ). Και σχεδόν πάντα πέφτω μέσα. Να δούμε.
Θα χαρώ να σε δω στα "μέρη" μου. Κάνω το ίδιο αλλά με καλλιτέχνες και μπάντες.
Χαιρετώ!
Γεια σου south of the river, ωραίο το blog σου, αλλά πρέπει να σου πω ότι δεν είμαι τόσο καλλιεργημένος μουσικά όσο εσύ! Να φανταστείς ότι στο MP3 player μου παίζει μετά τους Smashing Pumpkins και το Zeitgeist η Mylene Farmer κι η Άννα Βίσση!!! Τέτοια μουσική παιδεία! Μόνο στο σινεμά έχω αυστηρές επιλογές, στη μουσική ο καλός ο μύλος όλα τα ποπ-ροκ τα αλέθει αδιακρίτως!
Να επανέλθεις εφόσον δεις την Παγίδα με κριτική!
Μια χαρά οι Pumpkins, θα κάνω και ανάρτηση σύντομα. Με την Αννούλα μου τα χαλάς λίγο άλλα... δεν πειράζει!
Λοιπόν, είδα την παγίδα. Τρελλάθηκα. Τέλος. Απλά εκπληκτικό!
Είδα και το Juno. Πολύ καλό κι αυτό. Θα σου αφήσω σχόλιο εκεί.
Χαιρετώ.
Δημοσίευση σχολίου