Παιχνίδια Μυαλού (2007) (7 στα 10)

Εισαγωγή

Στη Βουδαπέστη που βρισκόμουν για Πρωτοχρονιά ήθελα οπωσδήποτε σινεμά (για να κάνω καλό κινηματογραφικό ποδαρικό στη χρονιά!) και έψαχνα σε multiplex μια ταινία που να μην είναι "αμερικανιά", να έχει καλό όνομα στη σκηνοθεσία και να μην είναι μεταγλωττισμένη στα ουγγρικά που δεν κατέχω! Το Sleuth ήταν η μόνη δυνατή επιλογή και έτσι έσυρα την παρέα μου να το δούμε, η οποία και στο τέλος cineπάρθηκε από την ταινία πολύ περισσότερο από ό,τι εγώ! Πρόκειται για βραβευμένο θεατρικό έργο του Anthony Shaffer σε διασκευή του μεγάλου Harold Pinter, επίσης άγγλου θεατρικού συγγραφέα (μεταξύ άλλων ιδιοτήτων). Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο "σεξπιρικός" Kenneth Branagh.

Υπόθεση

Την άκρως φουτουριστική βίλα ενός διάσημου βρετανού συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων επισκέπτεται ένας άσημος και άνεργος (πλην νέος και ωραίος) ηθοποιός. Με περίσσιο θράσος έρχεται να ζητήσει διαζύγιο εκ μέρους της ερωτικής του συντρόφου, που τυγχάνει και σύζυγος του συγγραφέα! Ο συγγραφέας ως αντάλλαγμα θα του προτείνει κάτι που αποτελεί το έναυσμα ενός ακραίου παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι που θα τους οδηγήσει σε απρόβλεπτα μονοπάτια!

Αξιολόγηση

O Branagh αξιοποιεί κάθε φωτισμό, κάθε μη λειτουργικό αλλά σαφώς ντιζαϊνάτο έπιπλο, κάθε γωνιά, κάθε κρυψώνα πίσω από το πιο απίθανο σημείο για να αναδείξει τους τοίχους ενός σπιτιού σε σκηνικό κινηματογραφικής ταινίας, έτσι ώστε να ταιριάζει στη μεγάλη οθόνη κι όχι σε θεατρικό σανίδι! Από την άλλη το σενάριο του μεγάλου Pinter είναι (αντίθετα από την ηλικία του συγγραφέα του) πολύ φρέσκο, αποκαλύπτει τους χαρακτήρες του μέσω της μπλόφας, είναι αιχμηρό και θίγει πολλά θέματα, εμφανίζει έξυπνες ανατροπές κρυμμένες σε κάθε ατάκα που εκστομίζει το πρωταγωνιστικό δίδυμο και κυρίως αποτελεί ως κείμενο (όπως και στο θέατρο, νομίζω) τον κύριο λόγο για να δει κάποιος αυτήν την ταινία!

Κι αν τον Branagh και τον Pinter τους περίμενα, Ο Jude Law ήταν για μένα η έκπληξη της ταινίας! Είναι εκπληκτικός στο παίξιμό του (οφείλω να παραδεχτώ αν και ελάχιστα τον χωνεύω!), κάνει μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση που τη στηρίζει πολύ καλά, υποδύεται ένα ηθοποιό και σε στιγμές της ταινίας δεν ξέρεις τι κάνει ως αλήθεια και τι ως ψέματα και επίσης εκμεταλλευόμενος την αμφισεξουαλικότητα που ως πρόσωπο αποπνέει πείθει απόλυτα! Δίνει μια κυκλοθυμική, σχεδόν σχιζοφρενή διάσταση στο χαρακτήρα που υποδύεται και τολμά να αναμετρηθεί ερμηνευτικά με τον κενεθμπρανικό Michael Caine και να τον παίξει στα ίσα!

Το Sleuth ειναι μια καλογραμμένη εγκεφαλική πρόζα, που παρακολουθείται με ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος της, πολύ ψυχρή όμως για να καταφέρει να ταυτίσει ή να συγκινήσει τους θεατές με τα τερτίπια των ηρώων της!