SherryBaby (2006) (7 στα 10)

Η Sherry Swanson παίρνει το λεωφορείο, κάθεται βυθισμένη στις σκέψεις της, κολλάει το μάγουλό της στο τζάμι και κοιτάει το κάθετι που υπάρχει εκεί έξω ρουφώντας εικόνες και αλλάζοντας κάθε λίγο την έκφραση του προσώπου της. Όταν φτάνει στον προορισμό της ανάβει κατευθείαν τσιγάρο, κοιτάζει χαρούμενη γύρω της και αναπνέει βαθιά. Φαίνονται όλα τόσο διαφορετικά στα μάτια της τώρα ... Βλέπετε, η Sherry έχει μόλις αποφυλακιστεί μετά από τριετή φυλάκιση για ληστεία και κατοχή ναρκωτικών. Πλέον μετρά το κάθε λεπτό που θα δει ξανά την κόρη της, που την αποχωρίστηκε βρέφος εξαιτίας της φυλάκισής της και την είχαν υπό επιτροπεία ο αδερφός της και η σύζυγός του.

Πέρα από την προσπάθεια για επανένταξη στην κοινωνία, όλα φαντάζουν εύκολα για την Sherry. Είναι "καθαρή", είναι αποφασισμένη να βρει δουλειά, είναι αναγεννημένη χριστιανή και το κυριότερο; ... χάνεται στην αγκαλιά της κόρης της και παγώνει για αυτήν ο χρόνος όταν ακούει το κοριτσάκι της να την αποκαλεί ξανά μαμά. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως τα είχε σκεφτεί ...

Σε μια πρόταση, το Sherrybaby είναι μια δυνατή δραματική ταινία. Είναι προσωποπαγής ώστε να αναδεικνύει κάθε πτυχή των συναισθημάτων που βιώνει η πρωταγωνίστρια που καλείται να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που επιφέρει η απουσία της στη φυλακή και ο στιγματισμός της. Επιμένει στο ρεαλιστική απόδοση του θέματός της χωρίς ωραιοποιήσεις της πραγματικότητας ή χολιγουντιανή σκιαγράφηση χαρακτήρων ως απόλυτων καλών ή κακών. Αποτυπώνει πολύ καλά - αν και χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία - τα αδιέξοδα και την εσωτερική μάχη που βιώνει κάποιος που τον κυνηγά το παρελθόν του, ενώ αυτός πασχίζει να το σβήσει από τη μνήμη του, ή ακόμα καλύτερα να το υπερβεί και να το διορθώσει.

Το Sherrybaby, χωρίς να προσπαθεί να εκμαιεύσει τη συγκίνηση και τα δάκρυά του θεατή, απευθύνεται στο θυμικό του, θίγοντας θέματα όπως για παράδειγμα η μητρότητα και το τι χρειάζεται να προσφέρεις σε ένα παιδί για να το δεις να μεγαλώνει ομαλά. Η ταινία όμως πάνω από όλα προσπαθεί να σε κάνει να σκεφτείς: για τον εγωισμό και την ανωριμότητα των ανθρώπων, που θέλουν να φέρουν σε πέρας ρόλους σημαντικούς όπως το να γίνονται γονείς, ενώ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους τραύματα του παρελθόντος (προβληματική σχέση με τους δικούς τους γονείς) ή να χαλιναγωγήσουν τα πάθη τους (ναρκωτικά εν προκειμένω).

Η σκηνοθέτης και η βασική πρωταγωνίστριά της σε φωτογραφία από τα γυρίσματα της ταινίας

Αυτό που κάνει, νομίζω, την ταινία σημαντική και άξια της προσοχής μας είναι το γεγονός ότι η γυναικεία ματιά της σκηνοθέτη και σεναριογράφου της ταινίας, Laurie Collyer βρίσκει στην εξαιρετική ερμηνεία της πρωταγωνίστριάς της, Maggie Gyllenhaal, ένα ιδιαίτερα πετυχημένο πάντρεμα δημιουργού και εκφραστή των μηνυμάτων του, ένα παντρεμα, που αποτυπώνει συναισθήματα και σκέψεις με αρκετά ικανοποιητικό τρόπο στο πανί και δίνει πολλά ερεθίσματα στους θεατές (στους ψυχολόγους και τους κοινωνικούς λειτουργούς επίσης!) για συζητήσεις!