Τσόντα ή Κραυγή για Ανθρώπινη Επικοινωνία; Shortbus (9 στα 10)

Ω άνδρες Αθηναίοι!

Κάνετε σεξ;


Πως σας αρέσει να το κάνετε; Φτάνετε σε οργασμό αλλά δε σας λέει τίποτα πλέον το γεγονός; Γουστάρετε την πολωνέζα γειτόνισσά σας με τα ξανθιά μαλλιά; Η μήπως το παιδί που δουλεύει σε εκείνο το μοδάτο μπαρ στο Θησείο; ... Γρήγορα ανεβείτε στο Shortbus! Εκεί θα μιλήσετε σε πιο χαλαρό επίπεδο με άλλους/ες που έχουν έρθει για τον ίδιο λόγο εκεί, επειδη, τελικά, είναι τόσο δύσκολο να ανοιχτείς στον άλλο και χρειάζεσαι ειδικές συνθήκες (σαν τους ήρωες της ταινίας), πχ. να σας κλείσουν σε μια ντουλάπα ή σε μια δεξαμενή με νερό χωρίς φως για να επικοινωνήσετε!

Επειδή, ρε γαμώτο, το σεξ είναι τελικά απελευθέρωση και φυσική επιλογή κι όχι δέσμιο κοινωνικών συμβάσεων ή περιοδικών τύπου Cosmopolitan...

Τέκνα μου αγαπημένα, όλοι πονάμε, αλλάζουμε διάθεση (χωρίς προφανή αιτία), θέλουμε να ζήσουμε κάτι αληθινό, αλλά πολλές φορές η ζωή μας φεύγει μέσα από τα χέρια μας... Ναι το ξέρω, οι καιροί είναι δύσκολοι όπου το απολυταρχικό και το παράλογο κερδίζουν έδαφος διαρκώς και οι κατακτήσεις του διαφωτισμού ανατρέπονται εύκολα. Ακόμα κι αν ο νεο-Μεσαίωνας είναι ante portas, πρέπει να το συζητήσουμε, χαλαρά, με επιχειρήματα όμως. Αααα.. και να αγαπηθούμε, ή ό,τι θέλουμε να κάνουμε τέλος πάντων, να το κάνουμε...

Αυτό είναι το SHORTBUS! Η δεύτερη ταινία του John Cameron Michell μετά το πολυσυζητημένο Hedwig and the Angry Inch, (το οποίο λατρεύτηκε από κριτικούς και κοινό στη χώρα μας). Το Shortbus παρουσιάστηκε στις Κάννες και ξεσήκωσε το κοινό, ο θρύλος λέει ότι κόσμος άρχισε να βγαίνει έξω από την αίθουσα και να χορεύουν γυμνοί στους δρόμους, να κάνουν σεξ στην παραλία και να κλαίνε πίνοντας μπίρες! Του πήρε καιρό, χρόνια πολλά να το χρηματοδοτήσει, να βρει τους ηθοποιούς που δε θα φοβόντουσαν να βγάλουν εσώψυχα και εξώπανα στο πανί και το παρουσίασε και στο Φεστιβάλ της Αθήνας, τις Νύχτες Πρεμιέρας και το κοινό όρθιο χειροκροτούσε (και εγώ ήμουν εκεί!)



Το Shortbus είναι σε μια πρόταση μια συγκλονιστική και σε στιγμές σπαραχτική κραυγή αγωνίας για ανθρώπινη επαφή, για αλληλοκατανόηση, για υπέρβαση του καταναλωτικού κορεσμού και για άνοιγμα νέων αερόστατων επιβίωσης στον κόσμο των μεγαλουπόλεων! Η ταινία μεταφέρει στην οθόνη τη μαγική ατμόσφαιρα ενός ξέφρενου πάρτυ! Το χιούμορ της είναι εκλεπτυσμένο και η μουσική της σου χτυπά την πλάτη φιλικά και σου λέει "καιρός να ζήσεις, φιλαράκο!"

Το Shortbus παρότι βασίστηκε στον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών, μοιάζει να έχει καταπιεί πολλά βιβλία ψυχολογίας, είναι ταυτόχρονα έργο που δεν ντρέπεται να αναδείξει την ποπ αισθητική του, βάζει πολλά θέματα στο τραπέζι και συνιστά τον πλέον ιδιοφυή τρόπο να μιλήσει κανείς για τις σύγχρονες ανάγκες και εμμονές! Φοβερή απεικόνιση μιας Νέας Υόρκης γεμάτης σύμβολα. Το φως είναι, νομίζω, η επίτευξη επαφής και επικοινωνίας!

Εσείς τι πιστεύετε; Ήταν η ταινία μια τσόντα με πολλά πουλιά σε στύση και ανούσιες πεολειχίες; Ή μήπως είναι μια ταινία για τη χαμένη τιμή της ανθρώπινης επικοινωνίας; Σας ενόχλησε το πολύ και ιδιαίτερα explicit sex ή μήπως το σεξ, αυτή η αρχέτυπη μορφή επικοινωνίας, είναι η αφορμή, το "νατουραλιστικό ερέθισμα" για να μιλήσει ο σκηνοθέτης για άλλα πράγματα;