Το δίλημμα για το βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ήταν μεγάλο για τα μέλη της Ακαδημίας φέτος: Οι Ζωές των Άλλων (Das Leben Der Anderen) ή ο Λαβύρινθος του Πάνα (El laberinto del Fauno), δηλαδή βραβείο σε μια ταινία για την ασφυξία του πρώην ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού καθεστώτος ή σε μια ταινία για τον παραλογισμό του ισπανικού φασισμού. Δύο ταινίες βαθιά πολιτικές, που εστιάζουν σε θέματα-πληγές ανοιχτές ακόμα σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες, θέματα που εξακολουθούν να διχάζουν. Δύο ταινίες με σύγχρονους ήρωες στο επίκεντρο να αντιστέκονται και να κηρύττουν τα μηνύματα μιας πανανθρώπινης ηθικής! Στην τελική, το δίλημμα για το ποια από τις δύο άξιζε περισσότερο το βραβείο δεν ήταν πολιτικό, ήταν - θέλω να πιστεύω - δίλημμα ανάμεσα σε δυο εξαιρετικές ταινίες. Κέρδισε οι Ζωές των Άλλων, ίσως γιατί συγκίνησε περισσότερο. Για το Λαβύρινθο του Πάνα θα γράψω στο αμέσως επόμενο post, για την ώρα δυο λόγια για τις Ζωές των Άλλων.
Το βασικό ερώτημα στο οποίο εστιάζει η ταινία είναι αν μπορούν να ανθίσουν οι ανθρώπινες σχέσεις σε ένα απολυταρχικό, «Οργουελικό», περιβάλλον, που συστηματικά παρακολουθεί τους ανθρώπους και λογοκρίνει την ελεύθερη έκφραση! Πως μπορείς δηλαδή να αντιμετωπίσεις το χαφιεδισμό, την απελπισία που σου γεννά ένα ισοπεδωτικό σύστημα που σε θέλει απλό γρανάζι του διατηρώντας ταυτόχρονα την ανθρωπιά σου; Όπως πρόβλεψε δεκαετίες πριν ο Σαμαράκης τέτοια καθεστώτα είναι αναπόφευκτο να καταρρεύσουν γιατί είναι χτισμένα πάνω σε ένα "ΛΑΘΟΣ", υποτιμούν τον ανθρώπινο παράγοντα που λυγίζει τελικά μπροστά στον παραλογισμό και προτιμά να αντισταθεί παρά να χάσει κάθε ίχνος αυτοσεβασμού και αλληλεγγύης!
Η ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γερμανού Florian Henckel von Donnersmarck σκαλίζει το πρόσφατο εφιαλτικό ανατολικογερμανικό παρελθόν και μας χαρίζει μια συγκλονιστική ιστορία! Με όπλο του τη φυσική ροπή των θεατών/ανθρώπων προς την ελευθερία και την αντίδραση απέναντι στον παραλογισμό της κομμουνιστικής καταπίεσης, ο δημιουργός του Das Leben der Anderen χτίζει κλιμακωτά μια σύγχρονη «αρχαία ελληνική» τραγωδία με συγκρούσεις, διλήμματα, πληθώρα τραγικών ειρωνειών, ακόμα και από μηχανής θεούς (όσοι έχουν δει την ταινία καταλαβαίνουν σε ποιον ήρωα και σε ποια ανατροπή ακριβώς αναφέρομαι).Οι Ζωές των Άλλων είναι ένας ουμανιστικός ύμνος, δυνατός, συγκλονιστικός και ανθρώπινος σαν τη σονάτα που παίζει στο πιάνο ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Die Sonate vom Guten Menschen (=η σονάτα του καλού ανθρώπου)!
Το βασικό ερώτημα στο οποίο εστιάζει η ταινία είναι αν μπορούν να ανθίσουν οι ανθρώπινες σχέσεις σε ένα απολυταρχικό, «Οργουελικό», περιβάλλον, που συστηματικά παρακολουθεί τους ανθρώπους και λογοκρίνει την ελεύθερη έκφραση! Πως μπορείς δηλαδή να αντιμετωπίσεις το χαφιεδισμό, την απελπισία που σου γεννά ένα ισοπεδωτικό σύστημα που σε θέλει απλό γρανάζι του διατηρώντας ταυτόχρονα την ανθρωπιά σου; Όπως πρόβλεψε δεκαετίες πριν ο Σαμαράκης τέτοια καθεστώτα είναι αναπόφευκτο να καταρρεύσουν γιατί είναι χτισμένα πάνω σε ένα "ΛΑΘΟΣ", υποτιμούν τον ανθρώπινο παράγοντα που λυγίζει τελικά μπροστά στον παραλογισμό και προτιμά να αντισταθεί παρά να χάσει κάθε ίχνος αυτοσεβασμού και αλληλεγγύης!
Η ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γερμανού Florian Henckel von Donnersmarck σκαλίζει το πρόσφατο εφιαλτικό ανατολικογερμανικό παρελθόν και μας χαρίζει μια συγκλονιστική ιστορία! Με όπλο του τη φυσική ροπή των θεατών/ανθρώπων προς την ελευθερία και την αντίδραση απέναντι στον παραλογισμό της κομμουνιστικής καταπίεσης, ο δημιουργός του Das Leben der Anderen χτίζει κλιμακωτά μια σύγχρονη «αρχαία ελληνική» τραγωδία με συγκρούσεις, διλήμματα, πληθώρα τραγικών ειρωνειών, ακόμα και από μηχανής θεούς (όσοι έχουν δει την ταινία καταλαβαίνουν σε ποιον ήρωα και σε ποια ανατροπή ακριβώς αναφέρομαι).Οι Ζωές των Άλλων είναι ένας ουμανιστικός ύμνος, δυνατός, συγκλονιστικός και ανθρώπινος σαν τη σονάτα που παίζει στο πιάνο ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Die Sonate vom Guten Menschen (=η σονάτα του καλού ανθρώπου)!
5 σχόλια:
Panouli eytyxos pou se ekousa kai piga kai tin eida giati i tainia einai apla KATAPLHKTIKH!!!
Perimenoume cine-kritikes! grafe! (min kathesai sou leo!!)
filiaaaaaaaaa, s.
Ooooops... το πρώτο μου comment! Γεια σου S.
Μαρία (η άσχημη) χάρισε σε παρακαλώ στην s. ένα welcome kit! Ευχαριστώ!
Liga gia tin Maria (tin asximi!)
Vlepoume kai kales tainies, vlepoume kai tipota xalaro na ksekourazetai o egkefalos! :)
(xa,xa!)
kai perimeno kai to kerasma!
s.
Panoyli, na'mai ki egw.......
Etsi gia na min les oti den briskw xrono na dw to blog soy.
Den exw sxolia gia kamia tainia apo aytes poy exeis kanei kritikh mexri twra, dioti aploystata den exw brei to xrono na tis dw.
8a perimenw na bgoyn se DVD kai 8a ekferw apopsi. Mporw omws na sxoliasw tin wraiotati web page poy exeis ftiaksei, poly moy aresei, synexise me to idio endiaferon na mas enimerwneis.
Filakia, ta leme
Εγώ θα προτείνω μετά την ωραία αυτή ταινία, την οποία ωστόσο περίμενα ακόμα καλύτερη, να διαβάσετε το βιβλίο "μην πας ποτέ μόνος στο ταχυδρομείο" του Στέλιου Κούλογλου.Είναι καταπληκτικό κατά τη γνώμη μου..
Η μόνη αντίρρησή μου για την ταινία, την οποία έχουν εξάλλου δηλώσει και οι κάτοικοι της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, είναι ότι η Στάζι μόνο αυτό που δείχνει η ταινία δεν ήταν...αντιθέτως ήταν πολύ πιο σκληρή..και σε αυτό εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους..Θα συμφωνήσω..Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου