Αν μοίραζα βραβεία μεγάλων προσδοκιών, το σκηνοθετικό πόνημα του αγαπημένου μου Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα αποσπούσε επάξια το βραβείο της μεγάλης απογοήτευσης της χρονιάς!Εξηγούμαι… Πρόκειται για 2 ταινίες στην κουραστική συσκευασία της μιας: η δημιουργία της CIA ως ιστορικό γεγονός από τη μια και η ζωή, τα διλήμματα και η αλλοτρίωση ενός μεγαλοστελέχους της CIA από την άλλη. Με αλλαγές στο μοντάζ και τη δομή της ταινίας ωραιότατα μπορούσε να παρακολουθήσει κανείς δύο ταινίες, όχι μία! Σαν να μην έφτανε αυτό η ταινία δε διέθετε ούτε καν κεντρικό κορμό που να τη νοηματοδοτεί και είχε και μια ατέλειωτη διάρκεια, σχεδόν 3ωρη, που σου τσάκιζε τα νεύρα και αντί να σου παίρνει την κούραση σου την προκαλούσε! Σε μια λέξη μοντάζ, κύριε Ντε Νίρο!
Σκηνοθετημένη χωρίς να επιτυγχάνει κανένα από τους στόχους της, ο Καθοδηγητής πνίγεται στις ιστορικές λεπτομέρειες της μετά τον πόλεμο Αμερικής, της λείπει το συναίσθημα, δεν έχει ρυθμό, έχει σοβαρά σεναριακά κενά, οι συγκρούσεις προκύπτουν από το "έτσι ξαφνικά", σειρά ονομάτων, ιντριγκών, δολοφονιών και δε συμμαζεύεται παρελαύνουν χωρίς νόημα! Κεράσάκι στην τούρτα το πλέον ατυχές κάστινγκ με ένα Ντέϊμον ανέκφραστο, που δεν πείθει ως σαραντάρης με παιδί 20χρονο, με μια Τζολί σελέμπριτι που καταστρέφει τις ταινίες, όπου συμμετέχει και τέλος έναν Ντενίρο, εξαιρετικό όπως πάντα, αλλά σε ρόλο αδιάφορο!
Εν ολίγοις, ο ορισμός της άνισης, άνευρης και κουραστικής ταινίας. NO1 σε αυτό το ιδιότυπο chart μεγάλων προσδοκιών που διεψεύσθησαν!
ΥΓ. Προς τον μεγαλύτερο ηθοποιό εν ζωή του Χολλυγουντ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο: Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό σου, σταμάτα να σκηνοθετείς, δεν είναι κάθε μέρα του Αη... Κλιντ!
ΥΥΓ. Αααα. η ταινία παίρνει και βραβείο για τη χειρότερη χημεία σε κινηματογραφικό ζευγάρι! Αν ήθελε ο σκηνοθέτης να τονίσει το αταίριαστο του Ντέϊμον με την Τζολί, το πέτυχε!
Εν ολίγοις, ο ορισμός της άνισης, άνευρης και κουραστικής ταινίας. NO1 σε αυτό το ιδιότυπο chart μεγάλων προσδοκιών που διεψεύσθησαν!
ΥΓ. Προς τον μεγαλύτερο ηθοποιό εν ζωή του Χολλυγουντ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο: Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό σου, σταμάτα να σκηνοθετείς, δεν είναι κάθε μέρα του Αη... Κλιντ!
ΥΥΓ. Αααα. η ταινία παίρνει και βραβείο για τη χειρότερη χημεία σε κινηματογραφικό ζευγάρι! Αν ήθελε ο σκηνοθέτης να τονίσει το αταίριαστο του Ντέϊμον με την Τζολί, το πέτυχε! 
3 σχόλια:
Εν τάχειη κριτική σου είναι άδικη διότι:
1. Η ταινία αποφεύγει τη φλυαρία καίτοι πραγματεύεται ένα δύσκολο πολιτικό θέμα (την ιστορία της CIA)
2. Ο πρωταγωνιστής πείθει αρκετά στον ρόλο του
3. Ποιός ο καλύτερος τρόπος να δείξεις την ιστορία μίας τέτοιας οργάνωσης παρά η ίδια προσέγγιση της ψυχοσύνθεσης των ιδρυτών (επομένως πρόκειται τελικά για μία ταινία, όχι για δύο όπως έσφαλμένα ισχυρίζεσαι!)
4. Η παρέλαση ονομάτων και ιστορικών γεγονότων δεν μπερδεύει τον (σε εγγρήγορση όντως) θεατή αλλά τον εισαγάγει στην ιστορική διάσταση του θέματος.
5. Υπάρχει συναίσθημα-αυτό της ταπείνωσης που βιώνουν άνθρωποι που πιστεύουν όταν η ιδέα αυτή τους προδίδει.
6. Η ταινία έχει σωστή δομή, δεν αναλίσκεται σε άχρηστες λεπτομέρειες, αποτυπώνει το ευάλωτο των υπηρεσιών πληροφοριών και των ανθρώπων που τις στελεχώνουν και, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, κεντρίζει την σκέψη του θεατή πάνω στα ζητήματα που πραγματεύεται.
7. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η ταινία της χρονιάς αλλά θα κερδίσει τους φίλους της πολιτικής ίντριγκας. Ο ντε Νίρο δεν μεγαλούργησε αλλά πάντως στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Τελικά θεωρώ ότι απλά ο αγαπητός Μπλόγκερ είχε μάλλον μεγάλες προσδοκίες από τον σκηνοθέτη... Σε αντίθεση με εμένα που έμαθα το όνομα του Σκηνοθέτη στους τίτλους τέλους. Χμμμ... ίσως γι αυτό αναρωτιόμουν μέχρι το FIN πώς ο Ντε Νίρο καταδέχτηκε να παίξει έναν τόσο μικρό ρόλο ;)
Εν τάχει, γιατί είναι Σαββατόβραδο...
1. Η ταινία είναι φλύαρη υπό την έννοια ότι μιλά για πολλα πρόσωπα και καταστάσεις για τα οποία πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει (SPOILER WARNING: πχ. Η δολοφονία της γυναίκας που κοιμάται με τον Ντέιμον στη Γερμανία, η δολοφονία του Άγγλου gay πράκτορα γιατί αναφέρονται; είναι παντελώς άχρηστες στην εξέλιξη της ιστορίας!) Φλυαρία - επιμένω - φλυαρία ασύστολη, σχεδόν 3ωρη.
Πάντως, φίλε ανώνυμε, το να βρεις μια ταινία φλύαρη ή όχι είναι υποκειμενικό, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με ένα φλύαρο άνθρωπο και τη διάκρισή του με ένα ομιλητικό/λαλίστατο σαν και του λόγου μου!:-) lol
2. Αντε καλέ, ανέκφραστο έμεινε το παιδί από την αρχή ως το τέλος!
3. Μα δεν έδειχνε μονο την ιστορία της CIA. Αυτή ήταν η πρώτη ταινία. Η δεύτερη αφορούσε την αλλοτρίωση του Ματ Ντέιμον ως ανθρώπου λόγω της ιδιότητας του ως πράκτορα!
4. Φλυαρία φλυαρία φλυαρία!
5. Δεν τον είδα το Ματ να αισθάνεται ταπεινωμένος ούτε προδομένος. Good Shepherd (καλός ποιμένας!) εμεινε ως το τέλος της ταινίας! Τι πατριωτισμός! Τι θρησκευτική ευλάβεια!
6. Η ταινία δεν έχει δομή, κεντρικό άξονα, ούτε καν σασπένς δε διαθέτει!
7. Έχεις δίκιο ότι είχα περισσότερες απαιτήσεις από το Ντενίρο για αυτό και δεν συμπεριέλαβα την ταινία στις χειρότερες της χρονιας αλλά στις μεγάλες απογοητεύσεις! Αν φτιάξω τοπ 3 με τις χειρότερες μου ταινίες, θα πέσει πολύ φτυάρι!
Ευχαριστώ για το μήνυμά σου!
Ακόμα σκέφτομαι. Άραγε άξιζε να την δω;;;
Δημοσίευση σχολίου