Red Road. Κόκκινος Δρόμος. Η ταινία δε μιλά για δρόμο, παρόλο που η πρωταγωνίστρια της είναι αστυνομικίνα που παρακολουθεί ανθρώπους μέσα από κάμερες στημένες σε δρόμους, σε ολη την πόλη της Γλασκώβης, ανθρώπους της νύχτας, ανθρώπους υποψήφιους εγκληματίες, καθημερινούς ανθρώπους (αδιάφορο. Στη Βρετανία του τώρα τέτοιες διακρίσεις δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία). To Red Road αναφέρεται στο όνομα του ψηλότερου κτίριου της πόλης (κάτι σαν εργατικές κατοικίες) στο οποίο μένει ένας άνδρας τον οποίο η πρωταγωνίστρια μας αρέσκεται για κάποιο λόγο να παρακολουθεί.
Δε θέλω να πω πολλά για τα τεχνικά στοιχεία της ταινίας. ΟΚ, είναι εμπνευσμένη - αν δεν ακολουθεί κατά γράμμα - από τους κανόνες του Δόγματος 95 (Λανς Φον Τρίερ κλπ), η σκηνοθέτης της, Αντρέα Άρνολντ, είναι πρωτοεμφανιζόμενη!
Σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι ότι 7 μήνες από τότε που είδα την ταινία συνεχίζει να παίζει με το μυαλό μου και με κάνει να σκέφτομαι! Μπορούμε να ξεπεράσουμε το παρελθόν μας; Σε τι συνίσταται η λύτρωση; Η ιστορία που χτίζει η σκηνοθέτης στοιχειώνει και σοκάρει, παρά τους βασανιστικά αργούς ρυθμούς, σχεδόν υπνωτιστικούς στο πρώτο μέρος και παρά την κουραστική αφήγησή της!
Αγνοείστε αυτά τα ελαττώματα της ταινίας. Αφήστε την να επιδράσει δυνατά στο μυαλό σας. Περπατήστε στον Κόκκινο Δρόμο!
ΥΓ. Η σκηνή του σεξ, από τις πιο ρεαλιστικές και μαγικές ταυτόχρονα που έχω δει! Επίτηδες είναι τόσο εντυπωσιακά σκηνοθετημένη για να τονίσει τις αντιθέσεις που αναδεικνύονται όταν οι μάσκες πέφτουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου