Υπόθεση
Ο Stanley είναι ο πλέον γνωστός μάγος-θαυματοποιός της εποχής του (δεκαετία του 20). Μετά το τέλος μιας παράστασής του στο Βερολίνο, ο παλιός φίλος και συνάδερφός του Howard τον πλησιάζει και του ζητά να τον ακολουθήσει στη Νότια Γαλλία προκειμένου να τον βοηθήσει να "ξεσκεπάσει" ένα μέντιουμ που εξαπατά μια εύπορη οικογένεια της περιοχής.
Ο Stanley είναι ο πλέον γνωστός μάγος-θαυματοποιός της εποχής του (δεκαετία του 20). Μετά το τέλος μιας παράστασής του στο Βερολίνο, ο παλιός φίλος και συνάδερφός του Howard τον πλησιάζει και του ζητά να τον ακολουθήσει στη Νότια Γαλλία προκειμένου να τον βοηθήσει να "ξεσκεπάσει" ένα μέντιουμ που εξαπατά μια εύπορη οικογένεια της περιοχής.
Αξιολόγηση
Η νέα ταινία του αειθαλούς Woody Allen είναι ένας χαριτωμένος κινηματογραφικός "διάλογος" μεταξύ των δύο αιώνιων εχθρών: της επιστήμης με τη μεταφυσική ή κατά προέκταση μεταξύ της λογικής και του "αόρατου κόσμου" που δεν γίνεται αντιληπτός με τη λογική.
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ένας μάγος-ταχυδακτυλουργός, που πιστεύει ότι η μαγεία είναι κόλπο και αυταπάτη και ότι όλα οφείλουν να προσεγγίζονται και να ερμηνεύονται με στείρα λογική. Είναι κυνικός, δύσκαμπτος και δεν αφήνει χώρο στα συναισθήματα. Όλοι έχουμε - νομίζω - γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους, που σε ζαλίζουν με λογικά επιχειρήματα και αν τολμήσεις να αμφισβητήσεις την τετράγωνη λογική τους... ουαί κι αλίμονό σου! Ο ήρωας της ταινίας δεν είναι άλλος, φυσικά, από το μάγο των εικόνων Woody Allen! Αποζητά (όπως όλοι μας) την αγάπη, έχει απογοητευτεί και η ζωή τον έχει κάνει κυνικό, αλλά η αγάπη σε κάθε περίπτωση παραμονεύει και παραμένει η "θεραπεία" του, γιατί μόνο όταν τη συναντήσει θα αναθεωρήσει τα θέσφατα και τα όρια του "κόσμου" του.
Όλη η φιλοσοφία της ταινίας θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μια φράση του Νίτσε "χρειαζόμαστε τις παραισθήσεις για να ζήσουμε". Ο Θεός θα μπορούσε να είναι μια τέτοια παραίσθηση, ο έρωτας/η αγάπη και ο κόσμος των συναισθημάτων μια άλλη. Ο καθένας βλέπει το Θεό ή την αγάπη με τα δικά του μάτια και το όραμά του μπορεί να παίρνει διαφορετική μορφή ανάλογα με τις αντιλήψεις του ή τις προσωπικές του ανάγκες της στιγμής στην οποία βρίσκεται.
Αν και το Magic in the moonlight δεν συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα που μας έχει κατά καιρούς χαρίσει, εντούτοις η νέα ταινία του Woody Allen είναι ανάλαφρη πλην όμως ουσιαστική και πάντα με τη γνωστή εξαιρετική κινηματογραφική αφήγηση ιστοριών που διακρινεί τον Αμερικανό 79χρονο δημιουργό.
Όλη η φιλοσοφία της ταινίας θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μια φράση του Νίτσε "χρειαζόμαστε τις παραισθήσεις για να ζήσουμε". Ο Θεός θα μπορούσε να είναι μια τέτοια παραίσθηση, ο έρωτας/η αγάπη και ο κόσμος των συναισθημάτων μια άλλη. Ο καθένας βλέπει το Θεό ή την αγάπη με τα δικά του μάτια και το όραμά του μπορεί να παίρνει διαφορετική μορφή ανάλογα με τις αντιλήψεις του ή τις προσωπικές του ανάγκες της στιγμής στην οποία βρίσκεται.
Αν και το Magic in the moonlight δεν συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα που μας έχει κατά καιρούς χαρίσει, εντούτοις η νέα ταινία του Woody Allen είναι ανάλαφρη πλην όμως ουσιαστική και πάντα με τη γνωστή εξαιρετική κινηματογραφική αφήγηση ιστοριών που διακρινεί τον Αμερικανό 79χρονο δημιουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου