Υπόθεση
H Adèle είναι στις τελευταίες τάξεις του λυκείου και πιέζεται από τις φίλες της να ενδώσει στον έρωτα ενός συμμαθητή τους που τη φλερτάρει επίμονα. Συνάπτουν μια σύντομη ερωτική σχέση αλλά η Adèle μην έχοντας πραγματικά συναισθήματα για αυτόν, τον χωρίζει. Μια μέρα πηγαίνει σε ένα λεσβιακό μπαρ και γνωρίζει την Emma, μια φοιτήτρια στη σχολή καλών τεχνών και σύντομα η ζωή της αλλάζει...
Αξιολόγηση
Σπάνια ένας σκηνοθέτης πετυχαίνει να αποτυπώσει τόσο πειστικά στο φακό του μια ιστορία ενηλικίωσης και ταυτόχρονα μια ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, της μεταβλητότητας και των μεταπτώσεών του, μια ιστορία μιας ακατανίκητης έλξης μεταξύ δύο ανθρώπων. Στο La vie d'Adèle ο Abdellatif Kechiche πετυχαίνει σε όλα τα επίπεδα και μας χαρίζει ένα πραγματικό αριστούργημα, σμιλεμένο ως την τελευταία λεπτομέρειά του, σύνθετο και ταυτόχρονα τόσο απλό και φυσικό όπως ο έρωτας.
Ο έρωτας είναι πάθος, που σε κυριεύει, που νιώθεις την κυριαρχία του όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά σας, όταν εκείνος/η σε αγγίζει, είναι δύναμη που σε μεταμορφώνει, που τίποτα μετά δεν έχει την ίδια σημασία μέσα σου, και όταν τελειώνει χαράζεται στη μνήμη σου για πάντα. Τη μοναδικότητα αυτή του έρωτα "φυλακίζει" και μας παρουσίαζει ο Γαλλοτυνήσιος δημιουργός δείχνοντας εμμονή στα κοντινά πλάνα, κινηματογραφώντας δύο πανέμορφα γυναικεία πρόσωπα, δύο κορμιά σε εκρηκτική χημεία, η οποία εκτονώνεται εξίσου εκρηκτικά επί της οθόνης! Παρατηρεί τόσο διεισδυτικά τις ηρωίδες του που το πλήρες ξεγύμνωμά τους από ρούχα έρχεται ως επιστέγασμα του πρότερου ξεγυμνώματος της ψυχής τους!
Η Adèle Exarchopoulos μέσα από τα μάτια της οποίας παρακολουθούμε το ξεδίπλωμα της ιστορίας που μας διηγείται η ταινία, μας χαρίζει εδώ μια πραγματικά συγκλονιστική ερμηνεία. Ο σκηνοθέτης τη συλλαμβάνει άλλοτε να κοιτά ντροπαλά, άλλοτε να είναι αμήχανη, να μην ξέρει πώς να φερθεί, σα ψάρι έξω από τα νερά του, κάποιες φορές εντυπωσιακά τολμηρή και αποφασιστική να χαράζει το δρόμο της παίρνοντας ρίσκα, μπερδεμένη (για τη σεξουαλική της ταυτότητα κι όχι μόνο) κι όταν ο έρωτας αρχίζει να πονά αυτή να μη φοβάται να συνθλιβεί, να στέκεται σα χαμένη, να γίνεται η ψυχή της κομμάτια μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας! Όταν η κριτική επιτροπή του περσινού Φεστιβάλ των Καννών αποφάσισε σε μια κίνηση-έκπληξη να απονεμηθεί ο Χρυσός Φοίνικος εκτός από στον Kechiche κατ' εξαίρεση και στην Exarchopoulos αλλά και στη συμπρωταγωνίστριά της Seydoux, πραγματικά είχε τους λόγους της!
Συνολικά, η ζωή της Αντέλ (Blue is the warmest colour ο επισημος αγγλικός τίτλος της ταινίας) είναι ένα εξαιρετικό δείγμα coming of age film, μια ταινία που παρουσιάζει εντυπωσιακά ρεαλιστικά τις αγωνίες γύρω από τη συνειδητοποίηση της σεξουαλικής ταυτότητας μιας εφήβου, μια ταινία που διηγείται με τόλμη και αλήθεια μια δυνατή ιστορία πάθους και αγάπης, μια ιστορία ενός πρώτου έρωτα που σε "χαράζει" και σε προσδιορίζει! Αν όχι η καλύτερη ταινία της χρονιάς, ασφαλώς μια αλησμόνητη εμπειρία!
3 σχόλια:
αν δεν ηταν το best offer φετος 10 στα 10 θα εδινα αλλα δινω 9 . καθολου δε με κουρασε η διαρκεια , εξαιρετικη χημεια των δυο κοριτσιων και πολυ ερωτικη και συγκινητικη ιστορια.
Όπως τα λες, τρεις ώρες δεν είναι αρκετές, θέλεις περισσότερο. Για μένα είναι αριστουργηματική ασχέτως αν υπάρχουν κι άλλες ταινίες φέτος εξίσου καλές, όπως το Le Passé. Την ταινία του Τορνατόρε δεν την έχω δει ακόμα δυστυχώς.
Η κάπως μεγάλη διάρκεια είναι ίσως το μοναδικό ψεγάδι σε μια κατά τ' άλλα υπέροχη ταινία. Συγκλονιστικές ερμηνείες και αλησμόνητες σκηνές (π.χ. η σκηνή του κεραυνοβόλου έρωτα και φυσικά η σκηνή του χωρισμού).
Δημοσίευση σχολίου