Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια φανταστική τοποθεσία, στη "Μπανιέρα", κάπου στο Δέλτα του Μισισιπή, σε μια κοινότητα ανθρώπων που τα σπίτια τους βρίσκονται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, ζει ένα μικρό κορίτσι, η Χασπάπι, που έχει χάσει τη μητέρα του, ενώ ο πατέρας του πάσχει από μια μυστηριώδη ασθένεια. Όταν εξαιτίας μιας καταιγίδας πλημμυρίζει η "Μπανιέρα" ο αγώνας για την επιβίωση της Χασπάπι γίνεται δύσκολος, ενώ προϊστορικά κτήνη επανέρχονται στη ζωή ...
Η φτώχεια, το να μην έχεις στον ήλιο μοίρα, το να είσαι μικρό παιδί και να
μην ξέρεις τι πάει να πει σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, αλλά αντίθετα η ζωή να σου μαθαίνει να αντιμετωπίζεις δυσκολίες και να περιμένεις ανατροπές, όλα
αυτά δεν φαντάζουν συστατικά στοιχεία που θα μπορούσαν να κάνουν μια ταινία
παραμυθένια, μαγική, ονειρική! Κι όμως, ο πρωτοεμφανιζόμενος Benh Zeitlin τα κατάφερε! Αντί για μια σκληρή, ρεαλιστική ταινία, που θα στέκεται βαριά στο
στομάχι των θεατών σαν την πραγματικότητα που περιγράφει, μας χάρισε μια ταινία
ποίημα!
Ο σκόπελος (ή η πρόκληση αν θέλετε) που ο σκηνοθέτης είχε να ξεπεράσει ήταν
να μη γίνει γραφικός! Δηλαδή να μην φαντάζει γελοία η πρόθεσή του να αποτυπώσει
στο φακό του υπαρκτές δυσκολίες της καθημερινότητας ανθρώπων και η ταυτόχρονη
επιθυμία του να αποπνεύσει μια αίσθηση αισιοδοξίας και έρωτα για τη ζωή! Κι ο Zeitlin τα κατάφερε και σε αυτό το
σημείο! Συγκινεί, μαγεύει και εμπνέει τους θεατές του περνώντας τους μηνύματα
δύναμης και θετικής προαίρεσης για τη ζωή και τις εμπειρίες της!
Μεγάλο μέρος της μαγείας της ταινίας οφείλεται στην οπτική της, δηλ. στην απόφαση του σκηνοθέτη να μας διηγηθεί κινηματογραφικά την ιστορία του μέσα από τα "μάτια" της μικρής πρωταγωνίστριάς του, της εξάχρονης Hushpuppy (=κουτάβι), η οποία κλέβει τις εντυπώσεις και επικοινωνεί άριστα το καλλιτεχνικό όραμα του σκηνοθέτη! Πολλά ερωτήματα στην ταινία μένουν αναπάντητα, ενώ άλλα δεν εξηγούνται ρεαλιστικά. Αυτός όμως είναι ο κόσμος ενός εξάχρονου παιδιού!
Ερασιτέχνες ηθοποιοί πλαισιώνουν την Hushpuppy και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να υποδύονται τους εαυτούς τους (και το κάνουν πολύ καλά!). Άριστη μουσική υπόκρουση και φωτογραφία, μπόλικη φαντασία και σωστή χρήση σουρεαλιστικών στοιχείων συμβάλουν κι αυτά στο να ξεχωρίσει η ταινία, ενώ το αόρατο εκείνο μαγικό συστατικό που κάνει κάποιες ταινίες μικρού προϋπολογισμού να αγγίζουν τα ουράνια και να μένουν αξέχαστες, είναι πανταχού παρόν. Δεν ξέρω πως το λένε, αλλά το ένιωσα!
Κινηματογραφική αποκάλυψη! Μάγεψε στις Κάννες και απέσπασε το μεγαλύτερο βραβείο στο φεστιβάλ του Sundance! Μην την χάσετε!
2 σχόλια:
νομίζω ότι δεν θα μπορούσε κανεις να υμνήσει καλύτερα την ταινία αυτή από την περιγραφή σου. Είναι μια ειδική ταινία που μου άφησε αναμικτα αισθήματα και που στο τέλος δεν ξέρω αν με άγγιξε το βάθος της αλλά σίγουρα με προβλημάτισε και χαρηκα που την είδα.
Λουκάς
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Λουκά!
Η συγκεκριμένη ταινία είναι η αγαπημένη μου ως τωρα ταινία της σεζόν.
Δημοσίευση σχολίου