Ο Βιρτουόζος (2009) (7 στα 10)

Υπόθεση
Η αληθινή ιστορία του Nathaniel Ayers, ενός ταλαντούχου μουσικού που εκδήλωσε σχιζοφρένεια κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο πανεπιστήμιο Juilliard και κατέληξε άστεγος στους δρόμους του Λος Άντζελες. Εκεί τον ανακάλυψε ένας δημοσιογράφος των Los Angeles Times, ο Steve Lopez, και αποφάσισε να γράψει για αυτόν στη στήλη του.

Αξιολόγηση
Στην τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία (μετά το Pride & Prejudice και το αριστουργηματικό Atonement) o Βρετανός Joe Wright ήρθε για να μας υπενθυμίσει ότι είναι ένα από τους πιο φερέλπιδες νέους σκηνοθέτες παγκοσμίως! Αποφασίζοντας να αναλάβει την μάλλον όχι τόσο αβανταδόρικη σκηνοθετικά ιστορία της συνάντησης και φιλίας ενός δημοσιογράφου των Los Angeles Times με τον Nathaniel Ayers, έναν άστεγο μουσικό που πάσχει από σχιζοφρένεια, ο Wright χτίζει ένα δυνατό δράμα και αποσπά από όλους τους πρωταγωνιστές του συγκλονιστικές ερμηνείες (νομίζω ειδικά η ερμηνεία του Jamie Foxx στο ρόλο του μουσικού απλά δεν μπορεί να αγνοηθεί από τα επόμενα βραβεία Όσκαρ!).

Αν και ο Βιρτουόζος είναι μια ταινία με διόλου εύπεπτο θέμα για το ευρύ κοινό και μάλλον μονοθεματική που εστιάζει στη σχιζοφρένεια ενός ανθρώπου και στη φιλική σχέση που αυτός αναπτύσσει με το μοναδικό άνθρωπο που τον πλησίασε, εντούτοις η ταινία είναι κάθε άλλο παρά βαρετή! Αντίθετα διαθέτει καλή ροή και καταφέρνει χωρίς να γίνει φιλοσοφικά κουραστική να δώσει αρκετά ικανοποιητικά το θέμα του οίκτου και της συμπόνοιας ως κίνητρο σε μια φιλική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, όταν ένας μπερδεμένος συναισθηματικά μα "αντικειμενικά" πετυχημένος άνθρωπος αποφασίζει να βοηθήσει ένα τσακισμένο από τη ζωή συνάνθρωπό του.

Μολονότι η ταινία σε μερικά σημεία δεν αποφεύγει το μελό καθώς και δε φωτίζει ικανοποιητικά τα συναισθηματικά αδιέξοδα του δημοσιογράφου (αφήνει βέβαια πολλά υπονοούμενα), εντούτοις η σκηνοθετική μαεστρία του Wright που εντυπωσιάζει κινηματογραφώντας με μεγαλοπρέπεια άστεγους και σκουπίδια στο Λος Άντζελες επαρκεί ως λόγος για να δει κάποιος αυτή την ταινία!