Υπόθεση
Κάπου στο μέλλον οι άνθρωποι όταν μένουν μόνοι για οποιοδήποτε λόγο (χωρισμός, χηρεία) μεταφέρονται σε ένα ίδρυμα και έχουν στη διάθεσή τους κάποιες μέρες για να βρουν το ταίρι τους. Αν δεν τα καταφέρουν, μεταμορφώνονται σε ένα ζώο της επιλογής τους το οποίο ελευθερώνεται στο δάσος.
Αξιολόγηση
Η τέταρτη ταινία του γνωστού πλέον διεθνώς Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου είναι και η καλύτερη της ως τώρα καριέρας του! Είναι μια ταινία για την αγάπη και το πόσο απλή και ταυτόχρονα περίπλοκη είναι. Το Lobster είναι μια ταινία γεμάτη σουρεαλιστικά στοιχεία και πανέξυπνο χιούμορ. Η ιστορία της τοποθετείται σε ένα προσεχές δυστοπικό μέλλον όπου επικρατούν περίεργοι και ανελαστικοί κανόνες συμπεριφοράς μεταξύ των ανθρώπων και των μεταξύ τους ερωτικών σχέσεων, που αν ξεφύγεις από αυτούς σε περιμένει ο θάνατος.
Η ιστορία, που διηγείται η ταινία μπορεί να "μιλήσει" στους θεατές με διαφόρους τρόπους και σίγουρα επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών. Προσωπικά είδα την ιστορία ως μια σκληρή και σε στιγμές ξεκαρδιστική αλληγορική σάτιρα απέναντι στους κανόνες που θέλουν την αγάπη, τον ερωτικό προσανατολισμό και συμπεριφορά αλλά και τη συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων στην κοινωνία εντός αυστηρών πλαισίων, μέσα σε "κουτάκια". Εδώ ο Λάνθιμος επανέρχεται στη θεματική του φασισμού που είχε αναπτύξει εξαιρετικά στον Κυνόδοντα. Μέσω της υπερβολής στην ιστορία που διηγείται μοιάζει να βγάζει τη γλώσσα στους δογματισμούς ως προς τον έρωτα και την αγάπη, ενώ μέσω τη σάτιρας μας καλεί να σκεφτούμε τι μας φέρνει κοντά και μας κάνει να ερωτευτούμε και γιατί τέλος πάντων αποφασίσουμε να μοιραστούμε τη ζωή μας με κάποιον άνθρωπο.
Πάνω από όλα, νομίζω ότι, αυτό που θέλει να μας πει η ταινία είναι να χαλαρώσουμε αναφορικά με τον έρωτα και ίσως να μην τον παίρνουμε τόσο σοβαρά, καθώς είναι κάτι που δεν πρέπει να μας αγχώνει, αλλά αντίθετα να μας χαρίζει ευτυχία και χαρά. Το ελληνικό τραγούδι που ακούγεται όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους είναι ένα από τα κλειδιά που μας βοηθάει να καταλάβουμε την ταινία.
Ο Colin Farrell είναι εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ η Rachel Weisz στο πλάι του είναι λιγότερο λαμπερή από ο,τι μας έχει συνηθίσει. Μοιάζει σα να μην της ταιριάζει τόσο ο ρόλος. Αντίθετα, τις εντυπώσεις κλέβουν σε δεύτερους ρόλους η πανέμορφη Lea Seydoux, η ταλαντούχα Αγγελική Παπούλια στο ρόλο της "άκαρδης γυναίκας" και η Ariane Labed. Εύχομαι το νέο ελληνικό σινεμά να ακολουθήσει το δρόμο που του χαράζει το παράδειγμα Λάνθιμου και οι πολλά υποσχόμενοι νέοι Έλληνες σκηνοθέτες να ανοιχτούν ακόμα περισσότερο στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές κοινό. Όσο για τον ίδιο το Λάνθιμο, νομίζω τα καλύτερα έρχονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου