Άλλοθι (2012) (7 στα 10)

Υπόθεση

Στα εξηκοστά του γενέθλια ο ιδιοκτήτης εταιρίας hedge fund Robert Miller βιάζεται να πουλήσει την εταιρία του πριν αποκαλυφθεί μια απάτη που έχει κάνει για να καλύψει μια οικονομική ζημιά από μια επένδυση που δεν "προχώρησε". Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα όμως για το οποίο αυτός ευθύνεται θα περιπλέξει τα πράγματα... 

Αξιολόγηση

Arbitrage - ή "εξισορροπητική κερδοσκοπία" επί το ελληνικότερο - στη χρηματοοικονομική ορολογία σημαίνει την επενδυτική ευκαιρία που αποφέρει κέρδος χωρίς ρίσκο, πχ. όταν αγοράζεις κάτι σε μια αγορά και το πουλάς σε άλλη χωρίς ρίσκο επωφελούμενος από μια διαφορά στην τιμή. Εδώ εκτός από μια κερδοσκοπική συναλλαγή που κάνει ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο τίτλος "Arbitrage" (που ηλιθίως μεταφράστηκε ως "άλλοθι" στα ελληνικά!) χρησιμοποιείται και μεταφορικά για να δηλώσει τη στάση ζωής του κεντρικού ήρωα, που είναι να κλείνει επικερδείς συμφωνίες με τους πάντες και για όλα τα ζητήματα που τον αφορούν χωρίς φαινομενικά να ρισκάρει τίποτα, ενώ στην ουσία παίζει στα ζάρια τη ζωή του και τις ψυχές των ανθρώπων που υποτίθεται αγαπά!

Η ταινία αποτελεί ένα ακριβές σχόλιο για τη σύγχρονη αμερικανική ηθική, που θέτει ως υπέρτατη αξία το χρήμα και τη συνεχή αναζήτηση κέρδους και ταυτόχρονα ένα σχόλιο πάνω στη (δυσ)λειτουργία της δικαιοσύνης και στο κλασσικό θέμα του "εγκλήματος και τιμωρίας".

Αν και η ταινία δεν διαθέτει το νεύρο και το σασπένς ενός θρίλερ, όπως πιθανώς φιλοδοξούσε ο δημιουργός της Nicholas Jarecki, εντούτοις παρακολουθείται με έντονο ενδιαφέρον και διατηρεί καλό ρυθμό σε όλη τη διάρκειά της! Θέτει διαρκώς διλήμματα στους θεατές και διαθέτει κάποιες πολύ δυνατές στιγμές (πχ. η σύγκρουση πατέρα-κόρης στη σκηνή στο πάρκο, η σκηνή της κηδείας). Επιπλέον έχει ένα πολύ καλό κάστινγκ και αν και δεν περίμενα ότι θα το έγραφα ποτέ αυτό, η ερμηνεία του Richard Gere ήταν υψηλού επιπέδου! Ίσως αυτός να είναι ο καλύτερος ρόλος της καριέρας του!

Η ανάπτυξη χαρακτήρων επίσης ήταν ικανοποιητική αν και είχε σαφώς περιθώρια βελτίωσης. Για παράδειγμα στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ο χαρακτήρας της Ellen Miller, της συζύγου του κεντρικού ήρωα δεν αναπτύσσεται όσο θα έπρεπε ή όσο θα άξιζε σε μια ηθοποιό του βεληνεκούς της Susan Sarandon που την υποδύεται, ενώ η στάση της στο φινάλε της ταινίας δεν εξηγείται επαρκώς κατά τη διάρκειά της και φαντάζει κάπως απότομη (ίσως να έπεσε ψαλίδι στο μοντάζ!).

Ένα από τα πιο γοητευτικά στοιχεία στην ταινία, που δίνουν και τροφή για σκέψη εκτός κινηματογραφικής αίθουσας, είναι ότι "παγιδεύεσαι" στην ηθική του κεντρικού ήρωα και νιώθεις συμπάθεια για τις πράξεις του - ίσως και κατανόηση και για τα κίνητρά του! Μπαίνεις πολύ εύκολα στη θέση του και αναρωτιέσαι τι θα έκανες εσύ σε ανάλογη περίσταση! Τέλος, τα σχόλια του σκηνοθέτη για την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης και για τη διαφορετική αντίληψη της έννοιας της τιμής και της αίσθησης του καθήκοντος ανάλογα με το πορτοφόλι και την κοινωνική τάξη του καθενός ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένα!