The dark knight rises (2012) (7 1/2 στα 10)

 
Αξιολόγηση

Εντυπωσιακή σε δράση, εξίσου όμως εντυπωσιακή (ή εντυπωσιακά απροκάλυπτη) σε προπαγάνδα, η ταινία που κλείνει την τριλογία του «σκοτεινού» Μπάτμαν του Christopher Nolan ξεχωρίζει και κερδίζει την προσοχή των θεατών από το πρώτο δευτερόλεπτο της εξαιρετικής έναρξής της έως και το δυνατό φινάλε! Συναρπαστικές σκηνές μάχης, σύγκρουσης και καταστροφής, βία αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη, ένας πραγματικά τρομακτικός «κακός», άρματα μάχης που ξεπερνούν κάθε φαντασία, σταθερά γρήγορος ρυθμός και καταιγιστικά μηνύματα και τροφή για σκέψη, ένα all-star cast (σχεδόν ίδιο με αυτό του Inception), η επιστροφή του Μπάτμαν πραγματικά αξίζει τα λεφτά της, υπό την αίρεση όμως να είναι σε θέση κάποιος να διαχωρίζει το θέαμα από τη φθηνή προπαγάνδα! 

Συνολικά μετά από έξι ταινίες του Νόλαν που έχει τύχει να δω, διαπιστώνω ότι ελάχιστα έχει εξελιχθεί: τα πράγματα που έχει μάθει να κάνει καλά (μη γραμμική αφήγηση μιας ιστορίας, εξαιρετικό σασπένς ως το τέλος, καλοστημένη δράση) εξακολουθεί να τα κάνει καλά, ενώ οι αδυναμίες των ταινιών του (όπως η ελλιπής ανάπτυξη χαρακτήρων, η αδύναμη δραματουργία και μια μεγαλεπίβολη δηθενιά) παραμένουν! Εξακολουθώ να επιμένω ότι ο Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον είναι αξεπέραστος, αλλά ποιος ακούει;!

Ιδεολογία

Μετά το Dark Knight στο οποίο με άνεση δικαιολογήθηκε η καταπάτηση θεμελιωδών ελευθεριών (πχ. απόρρητο των επικοινωνιών) εξαιτίας της ανάγκης να προστατευτεί το κοινωνικό σύνολο από τον κίνδυνο τρομοκρατίας, στην επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη η προπαγάνδα συνεχίζεται και κλιμακώνεται. Εδώ το κακό στην προσπάθειά του να καταστρέψει τα πάντα πρώτα καταλαμβάνει τη Γουόλ Στριτ (ή κάτι που μοιάζει τέλος πάντων με αυτήν) και οι καλοί αστυνομικοί προσπαθούν να σταματήσουν τους καταληψίες της που είναι ταυτόχρονα και παρανοϊκοί τρομοκράτες (ανερυθρίαστη συκοφάντηση του κινήματος των αγανακτισμένων «Occupy Wall Street»). Και για να μην έχει κανείς αμφιβολία ο αρχηγός των κακών φορά κάτι που μοιάζει με αντισφυξιογόνο μάσκα!

Επίσης ενώ στη Gotham City οι πολίτες είναι καθησυχασμένοι μετά την εξόντωση του κακού, στα υπόγεια της πόλης, εκεί που ζουν οι περιθωριακοί, ετοιμάζεται το νέο κακό, ο Μπέιν (έτσι για να μην εφησυχάζουν οι πολίτες … μετά την εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν), το οποίο όταν τελικά εμφανίζεται καταλαμβάνει τους πάντες εξ απήνης!

Η βαθύτατα συντηρητική ιδεολογία της ταινίας συμπυκνώνεται στα λόγια που ψιθυρίζει η Κατγούμαν στο δισεκατομμυριούχο Μπρους Γουέιν, όταν δηλ. τον προειδοποιεί ότι η καταιγίδα (= το κακό) πλησιάζει και τότε θα αναρωτηθεί ο ίδιος και οι (πλούσιοι) φίλοι του πως είναι δυνατόν να ζούσαν τόσο καιρό εις βάρος των άλλων. Η κοινωνική οπότε αναταραχή είναι κάτι που ερμηνεύεται από το σκηνοθέτη ως επακόλουθο της άπληστης συμπεριφοράς των λίγων που γίνονται διαρκώς πλουσιότεροι, αλλά όταν αυτή παίρνει τη μορφή ολοκληρωτικής καταστροφής κάθε δικαιολόγηση της αντίδρασης χάνεται μπροστά στον όλεθρο που αυτή συνεπιφέρει! Κοινώς, σαφώς έχετε λόγους να αντιδράσετε, αλλά μην διανοηθείτε να το κάνετε γιατί τότε θα καταστρέψετε τους ίδιους τους εαυτούς σας! Πιο αποτελεσματική προπαγάνδα από τη σύνδεση της κοινωνικής αναταραχής με την τρομοκρατία δεν θα μπορούσε να προσφέρει ο Νόλαν στο σύστημα!