Moonrise Kingdom (2012) (8 στα 10)

Υπόθεση

To 1965 σε ένα νησί κάπου στα βόρεια των ΗΠΑ δύο 12χρονα το σκάνε από τα σπίτια τους διαταρράσσοντας την ησυχία της μικρής τοπικής κοινότητας.

Αξιολόγηση

Έχουν δικαίωμα δύο ανήλικοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους ερχόμενοι σε ρήξη με το οικογενειακό τους περιβάλλον και δραπετεύοντας μακριά από μια ζωή που τους γεμίζει με απογοήτευση; Η απάντηση του σκηνοθέτη είναι καταφατική. Όλοι έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας τους, ακόμα κι αυτοί στους οποίους ο νομοθέτης το απαγορεύει, υπό την προϋπόθεση όμως ότι αυτή η ελευθερία συνοδεύεται από (προσκοπική!) αυτοπειθαρχία, για να μην έχει αρνητικές συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο.

Το χιούμορ είναι πρωταγωνιστής στην ταινία του Wes Anderson, έξυπνο και σπιρτόζικο, κάποιες φορές υπαινικτικό! Το δραματικό υπόβαθρο είναι στέρεο και πλήρως αληθοφανές, ενώ τα σουρεαλιστικά στοιχεία μας προσκαλούν να μην πάρουμε την ταινία πολύ στα σοβαρά (δηλ. αποδραματοποιούν την ατμόσφαιρα στην ταινία). Η μουσική είναι πραγματικά εξαιρετική, ενώ σκηνοθετικά και αισθητικά η ταινία έχει ένα ξεκάθαρο στίγμα ισορροπώντας ανάμεσα στην αστερόσκονη του παραμυθιού και το ρεαλισμό του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου.  Αν μάλιστα έλειπαν από την ταινία και μερικές εύκολες συμβάσεις ή κάποια ηθικοπλαστικά διδάγματα, τότε θα τολμούσα να κάνω λόγο για ένα πραγματικό αριστούργημα! 

Με τέσσερις mega stars (Willis, Norton, Swinton και Murray) και ένα μικρούλη φατσούλη πρωταγωνιστή που κλέβει την παράσταση, το Moonrise Kingdom είναι μια ταινία που απευθύνεται σχεδόν σε όλους: στους ρομαντικούς, στους ονειροπόλους, στους συναισθηματικούς, σε αυτούς που ψάχνουν τη συγκίνηση, σε εκείνους που κυνηγούν τις ιδέες, σε αυτούς που θέλουν απλά να διασκεδάσουν, στους φιλελεύθερους, στους αναρχικούς, στους "στρατόκαυλους", στους νοικοκυραίους, στα παιδιά και στους ενήλικες. Πηγαίνετε να τη δείτε και σας υπόσχομαι ότι θα βγείτε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας! Absolutely future cult!