Η μητέρα της Sally τη στέλνει να μείνει με τον αρχιτέκτονα πατέρα της και την καινούρια σύντροφό του, που μετακομίζουν σε μια παλιά έπαυλη. Όμως στο σφραγισμένο υπόγειο του σπιτιού ζουν και κάτι μικροσκοπικά ξωτικά-τρωκτικά που καραδοκούν να βγουν στην επιφάνεια!
Αξιολόγηση
Αν υπήρχε βραβείο Όσκαρ για θρίλερ φαντασίας ο Guillermo del Toro θα έπρεπε να βραβεύεται κάθε χρόνο, καθώς είναι μακράν ό,τι καλύτερο διαθέτει τα τελευταία χρόνια το Χόλυγουντ στη δημιουργία ατμόσφαιρας θρίλερ με τέρατα και ειδικά εφέ! Στο Don't be afraid of the dark του πρωτοεμφανιζόμενου Troy Nixey, o σκηνοθέτης του αριστουργηματικού Λαβύρινθου του Πάνα υπογράφει την παραγωγή και το σενάριο και είναι ο ιθύνων νους που κρύβεται πίσω από αυτό το απαράμιλλο στυλ και τη μοναδική ατμόσφαιρα εφιαλτικού παραμυθιού με αξιοποίηση όλων των στερεότυπων των θρίλερ έτσι ώστε ο θεατής πραγματικά να μην παίρνει ανάσα.
Πέραν όμως από την ατμόσφαιρα της ταινίας, την άρτια σκηνοθεσία και φωτογραφία και τα ιδιατέρως τρομακτικά (και ομιλούντα) τερατάκια-ξωτικά, η ιστορία που διηγείται η ταινία μοιάζει παιδική και δύσκολα ικανοποιεί τους συνήθως ιδιαίτερα απαιτητικούς φίλους των θρίλερ. Δηλαδή, ναι μεν οι θεατές θα τρομάξουν και θα αναπηδήσουν από το κάθισμά τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα αναστατωθούν βλέποντας κάτι που θα το θυμούνται για καιρό! Εντέλει καλή η προσπάθεια, φτωχό το πρωτογενές υλικό όμως!
Αξιολόγηση
Αν υπήρχε βραβείο Όσκαρ για θρίλερ φαντασίας ο Guillermo del Toro θα έπρεπε να βραβεύεται κάθε χρόνο, καθώς είναι μακράν ό,τι καλύτερο διαθέτει τα τελευταία χρόνια το Χόλυγουντ στη δημιουργία ατμόσφαιρας θρίλερ με τέρατα και ειδικά εφέ! Στο Don't be afraid of the dark του πρωτοεμφανιζόμενου Troy Nixey, o σκηνοθέτης του αριστουργηματικού Λαβύρινθου του Πάνα υπογράφει την παραγωγή και το σενάριο και είναι ο ιθύνων νους που κρύβεται πίσω από αυτό το απαράμιλλο στυλ και τη μοναδική ατμόσφαιρα εφιαλτικού παραμυθιού με αξιοποίηση όλων των στερεότυπων των θρίλερ έτσι ώστε ο θεατής πραγματικά να μην παίρνει ανάσα.
Πέραν όμως από την ατμόσφαιρα της ταινίας, την άρτια σκηνοθεσία και φωτογραφία και τα ιδιατέρως τρομακτικά (και ομιλούντα) τερατάκια-ξωτικά, η ιστορία που διηγείται η ταινία μοιάζει παιδική και δύσκολα ικανοποιεί τους συνήθως ιδιαίτερα απαιτητικούς φίλους των θρίλερ. Δηλαδή, ναι μεν οι θεατές θα τρομάξουν και θα αναπηδήσουν από το κάθισμά τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα αναστατωθούν βλέποντας κάτι που θα το θυμούνται για καιρό! Εντέλει καλή η προσπάθεια, φτωχό το πρωτογενές υλικό όμως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου