Υπόθεση
Το 17ο αιώνα, κάπου στη σημερινή Ελλάδα, κατεχόμενο τότε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ένας γενίτσαρος καταφεύγει πληγωμένος στην είσοδο ενός γυναικείου ορθόδοξου μοναστηριού. Οι καλόγριες τον περιθάλπουν αλλά στην πορεία ανακαλύπτουν ότι είναι λιποτάκτης από τον Τούρκικο στρατό και ότι καταζητείται.
Αξιολόγηση
Το Παλαμήδι να μην έχει ποτέ πριν κινηματογραφηθεί πιο μαγευτικό, τα Ζαγοροχώρια να μην έχουν τίποτα να ζηλέψουν από ελβετικά δάση και μια ιστορία που θα μπορούσε να καθηλώσει τους θεατές και να τους κάνει να παραμιλούν μέρες μετά! Κι όμως! Ο πρωτοεμφανιζόμενος Βαρδής Μαρινάκης δεν κατάφερε να αποθεώσει την ιστορία του και να σταθεί αντάξιος του μεγάλου ταλέντου που φαίνεται πραγματικά να διαθέτει, λόγω κυρίως των αστοχιών και των ελλείψεων του σεναρίου που επίσης υπογράφει.
Με εμμονή στο σεξουαλικό κομμάτι της ταυτότητας ενός αγοριού που είναι μεγαλωμένο με φουστάνια και παραμελώντας (σεναριακά) να φωτίσει πτυχές της προσωπικότητας του, ο Μαρινάκης χάνει μια σπουδαία ευκαιρία να συνεχίσει το έργο του Neil Jordan στο Crying Game! Αποζημιώνει όμως τους θεατές μαγεύοντάς τους με την αριστοτεχνική φωτογραφία της ταινίας του, με τις εκπληκτικές σκηνοθετικές γωνίες, με την αλάνθαστη χρωματική παλέτα (σπάνιο για ελληνικές ταινίες), με την έμφαση στον ήχο (επίσης σπάνιο σε ελληνική ταινία ο προσεγμένος ήχος!). Έτσι η ταινία στο αισθητικό μέρος της παίρνει άριστα και ο Μαρινάκης βάζει τις καλύτερες υποθήκες για το μέλλον!
Η σεξουαλική ταυτότητα είναι δοσμένη από τη φύση ή είναι επίκτητη; Σε αυτό το ερώτημα στοχάζεται ο Μαρινάκης (θα ήθελα όμως περισσότερους διαλόγους και ανάπτυξη επί του θέματος αντί σιωπών!), παίρνει εντέλει ξεκάθαρα θέση και μας δίνει μια ταινία που παρά τις ατέλειές της αξίζει, νομίζω, την προσοχή μας.
Το 17ο αιώνα, κάπου στη σημερινή Ελλάδα, κατεχόμενο τότε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ένας γενίτσαρος καταφεύγει πληγωμένος στην είσοδο ενός γυναικείου ορθόδοξου μοναστηριού. Οι καλόγριες τον περιθάλπουν αλλά στην πορεία ανακαλύπτουν ότι είναι λιποτάκτης από τον Τούρκικο στρατό και ότι καταζητείται.
Αξιολόγηση
Το Παλαμήδι να μην έχει ποτέ πριν κινηματογραφηθεί πιο μαγευτικό, τα Ζαγοροχώρια να μην έχουν τίποτα να ζηλέψουν από ελβετικά δάση και μια ιστορία που θα μπορούσε να καθηλώσει τους θεατές και να τους κάνει να παραμιλούν μέρες μετά! Κι όμως! Ο πρωτοεμφανιζόμενος Βαρδής Μαρινάκης δεν κατάφερε να αποθεώσει την ιστορία του και να σταθεί αντάξιος του μεγάλου ταλέντου που φαίνεται πραγματικά να διαθέτει, λόγω κυρίως των αστοχιών και των ελλείψεων του σεναρίου που επίσης υπογράφει.
Με εμμονή στο σεξουαλικό κομμάτι της ταυτότητας ενός αγοριού που είναι μεγαλωμένο με φουστάνια και παραμελώντας (σεναριακά) να φωτίσει πτυχές της προσωπικότητας του, ο Μαρινάκης χάνει μια σπουδαία ευκαιρία να συνεχίσει το έργο του Neil Jordan στο Crying Game! Αποζημιώνει όμως τους θεατές μαγεύοντάς τους με την αριστοτεχνική φωτογραφία της ταινίας του, με τις εκπληκτικές σκηνοθετικές γωνίες, με την αλάνθαστη χρωματική παλέτα (σπάνιο για ελληνικές ταινίες), με την έμφαση στον ήχο (επίσης σπάνιο σε ελληνική ταινία ο προσεγμένος ήχος!). Έτσι η ταινία στο αισθητικό μέρος της παίρνει άριστα και ο Μαρινάκης βάζει τις καλύτερες υποθήκες για το μέλλον!
Η σεξουαλική ταυτότητα είναι δοσμένη από τη φύση ή είναι επίκτητη; Σε αυτό το ερώτημα στοχάζεται ο Μαρινάκης (θα ήθελα όμως περισσότερους διαλόγους και ανάπτυξη επί του θέματος αντί σιωπών!), παίρνει εντέλει ξεκάθαρα θέση και μας δίνει μια ταινία που παρά τις ατέλειές της αξίζει, νομίζω, την προσοχή μας.
2 σχόλια:
Ki egw ena 7 tha tou evaza. Exei na pei polla san tainia, alla den ta katafernei panta, isws na ftaiei kai i kaki epilogi tis prwtagwnistrias mias kai tha tairiaze se agori pio poyl o rolos. Par'ola ayta exei exeretiki skinothesia, atmosfera kai fwtografia!
Συμφωνώ με τα περί φωτογραφίας.Μαγευτικά τα τοπία και τα χρώματα.Κατά τα λοιπά όμως, όχι τίποτα σπουδαίο.Κουτσό σενάριο και πενιχρές ερμηνείες.
Αρτζι:)
Δημοσίευση σχολίου