Εισαγωγή
Η βία γεννά βία και η δράση γεννά αντίδραση! Αυτές τις αλήθειες όλοι τις γνωρίζουμε κι όμως τις αναπαράγουμε όλοι λίγο ως πολύ στην καθημερινότητά μας (ακόμα και χωρίς συχνά να το συνειδητοποιούμε)! Κι όσο πιο μεγάλη σε έκταση είναι η βία, η καταπίεση και η απόγνωση (που αυτές γεννούν) τόσο πιο εντυπωσιακά σε έκταση θα είναι και τα γεγονότα που έρχονται σε αντίδρασή τους! Σάμπως κι η γέννηση του Χίτλερ δεν είναι αποτέλεσμα της ήττας και της ταπείνωσης που υπέστη η Γερμανία στο τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου; Δεν είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ανεργίας και της οικονομικής κρίσης στα τέλη της δεκαετίας του 1920; Δεν ήρθε ως αντίβαρο στην επανάσταση των μπολσεβίκων και την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης; Το θέμα είναι δυστυχώς ότι δε διδασκόμαστε από τα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε!
Υπόθεση
Η ζωή των κατοίκων ενός μικρού προτεσταντικού χωριού κάπου στη Βόρεια Γερμανία του 1914 αναστατώνεται από σειρά παράξενων συμβάντων που λαμβάνουν χώρα.
Αξιολόγηση
Ο Michael Haneke επιστρέφει με μια ταινία σταθμό και στη δική του πορεία αλλά και γενικότερα στην ιστορία του ευρωπαϊκού σινεμά! Μια ταινία-σταθμό με την οποία προσπαθεί να εξηγήσει τι μπορεί να γέννησε όλη αυτή την τρέλα που γνώρισε η Ευρώπη κατά τη διάρκεια των δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Χωρίς να μιλήσει καθόλου για τον πόλεμο και το Χίτλερ, αλλά εστιάζοντας στην ιστορία ενός χωριού της προτεσταντικής Γερμανίας στις απαρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο σπουδαιότερος αυτή τη στιγμή Ευρωπαίος σκηνοθέτης (όχι δεν είναι ο Λαρς φον Τρίερ και αφήστε τον να το πιστεύει!) μιλά για το τι γεννά την κάθε μορφή βίας και τρομοκρατίας και προσπαθεί να φτάσει στην άκρη της ρίζας του κακού!
Το γνωστό αποτύπωμα του Χάνεκε με σκηνές που σοκάρουν, με διεισδυτική ματιά στα ανθρώπινα προβλήματα και στις συλλογικές αποτυχίες της κοινωνίας μας και ταυτόχρονα με συναισθηματική αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα είναι πανταχού παρόν και σε αυτή την ταινία του! Η ταινία μοιάζει συνολικά σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Αψεγάδιαστη από την αρχή ως το τέλος της! Όλοι οι ηθοποιοί δίνουν στην οθόνη τον καλύτερο εαυτό τους και εξαιτίας της έντασης των ερμηνειών τους και των συναισθημάτων που αυτοί μεταδίδουν, ο θεατής νιώθει ότι δε βλέπει απλά άλλη μια ταινία αλλά είναι φυσικά παρών στα διαδραματιζόμενα επί της οθόνης! Η δε ασπρόμαυρη φωτογραφία προσθέτει ακόμα περισσότερους πόντους στην ατμόσφαιρα της ταινίας, δίνει έμφαση στην ιδεολογία και στην προτεσταντική αισθητική και ηθική που στηλιτεύει και της δίνει αυτομάτως μια αύρα κλασσικού!
Το White Ribbon είναι από τις λίγες εκείνες ευτυχείς στιγμές που επικρατεί απόλυτη ομοφωνία στην κινηματογραφική "κοινότητα" ως προς την αποδοχή μιας ταινίας. Και αυτή η ομοφωνία συμπυκνώνεται συνοπτικά στο ότι με τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος το White Ribbon από τη λέξη 'αριστούργημα'! Τόσο απλά, τόσο κατηγορηματικά!
Η βία γεννά βία και η δράση γεννά αντίδραση! Αυτές τις αλήθειες όλοι τις γνωρίζουμε κι όμως τις αναπαράγουμε όλοι λίγο ως πολύ στην καθημερινότητά μας (ακόμα και χωρίς συχνά να το συνειδητοποιούμε)! Κι όσο πιο μεγάλη σε έκταση είναι η βία, η καταπίεση και η απόγνωση (που αυτές γεννούν) τόσο πιο εντυπωσιακά σε έκταση θα είναι και τα γεγονότα που έρχονται σε αντίδρασή τους! Σάμπως κι η γέννηση του Χίτλερ δεν είναι αποτέλεσμα της ήττας και της ταπείνωσης που υπέστη η Γερμανία στο τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου; Δεν είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ανεργίας και της οικονομικής κρίσης στα τέλη της δεκαετίας του 1920; Δεν ήρθε ως αντίβαρο στην επανάσταση των μπολσεβίκων και την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης; Το θέμα είναι δυστυχώς ότι δε διδασκόμαστε από τα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε!
Υπόθεση
Η ζωή των κατοίκων ενός μικρού προτεσταντικού χωριού κάπου στη Βόρεια Γερμανία του 1914 αναστατώνεται από σειρά παράξενων συμβάντων που λαμβάνουν χώρα.
Αξιολόγηση
Ο Michael Haneke επιστρέφει με μια ταινία σταθμό και στη δική του πορεία αλλά και γενικότερα στην ιστορία του ευρωπαϊκού σινεμά! Μια ταινία-σταθμό με την οποία προσπαθεί να εξηγήσει τι μπορεί να γέννησε όλη αυτή την τρέλα που γνώρισε η Ευρώπη κατά τη διάρκεια των δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Χωρίς να μιλήσει καθόλου για τον πόλεμο και το Χίτλερ, αλλά εστιάζοντας στην ιστορία ενός χωριού της προτεσταντικής Γερμανίας στις απαρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο σπουδαιότερος αυτή τη στιγμή Ευρωπαίος σκηνοθέτης (όχι δεν είναι ο Λαρς φον Τρίερ και αφήστε τον να το πιστεύει!) μιλά για το τι γεννά την κάθε μορφή βίας και τρομοκρατίας και προσπαθεί να φτάσει στην άκρη της ρίζας του κακού!
Το γνωστό αποτύπωμα του Χάνεκε με σκηνές που σοκάρουν, με διεισδυτική ματιά στα ανθρώπινα προβλήματα και στις συλλογικές αποτυχίες της κοινωνίας μας και ταυτόχρονα με συναισθηματική αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα είναι πανταχού παρόν και σε αυτή την ταινία του! Η ταινία μοιάζει συνολικά σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Αψεγάδιαστη από την αρχή ως το τέλος της! Όλοι οι ηθοποιοί δίνουν στην οθόνη τον καλύτερο εαυτό τους και εξαιτίας της έντασης των ερμηνειών τους και των συναισθημάτων που αυτοί μεταδίδουν, ο θεατής νιώθει ότι δε βλέπει απλά άλλη μια ταινία αλλά είναι φυσικά παρών στα διαδραματιζόμενα επί της οθόνης! Η δε ασπρόμαυρη φωτογραφία προσθέτει ακόμα περισσότερους πόντους στην ατμόσφαιρα της ταινίας, δίνει έμφαση στην ιδεολογία και στην προτεσταντική αισθητική και ηθική που στηλιτεύει και της δίνει αυτομάτως μια αύρα κλασσικού!
Το White Ribbon είναι από τις λίγες εκείνες ευτυχείς στιγμές που επικρατεί απόλυτη ομοφωνία στην κινηματογραφική "κοινότητα" ως προς την αποδοχή μιας ταινίας. Και αυτή η ομοφωνία συμπυκνώνεται συνοπτικά στο ότι με τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος το White Ribbon από τη λέξη 'αριστούργημα'! Τόσο απλά, τόσο κατηγορηματικά!
2 σχόλια:
Well said.
A Masterpiece.
Θαυμάσια ψυχολογική και κοινωνική ταινία.Στεκει και σαν θεατρικό δρώμενο. Αλλ' ο συντοσνισμός μέσα σε μιά όχι αφελή αγροτική ζωή , με τα κοινά κρυφά μυστικά, με τους εκβιασμούς και τις ταξικές διαφορές, με την βάρβαρη ενοχοποίηση των μικρών παιδιών και με την εκμάθηση της υποταγής στην εξουσία του πατέρα Αφέντη, ο συντονισμός πολλών ηθοποιών είναι αριστουργηματικός.Έξοχη κι η φωτογραφία, το σκηνοθετικό υλικό του ΧΑΝΕΚΕ, η ειδυλλιακή γερμανοπολωνική φύση και τα τρομερά συμφέροντα και υποκριτικές πράξεις... Πουθενά κοιλιά, πουθενά ανία. Η κοινή αλήθεια της σκληρής Αστικής Χριστιανικής ''ήθικής'' πάνω στα παιδιά, στους εφήβους και στις γυναίκες....Επίσης η κοινή αλήθεια στις σκληρές φεουδο-Προκαπιταλιστικές κοινωνίες του σκληρού μόχθου και της μισθωτής σκλαβιάς στο Φεουδάρχη και παππά.Κοινή αλήθεια σ' όλην την Ευρώπη και Βαλκάνια και Ρωσία ..Που δεν μπορείς να την κρύψεις πίσω από κάποιους γεννήτορες του Φασισμού γερμανικές αγροτικές κοινωνίες του Διαβόλου : όλη η παραπάνω Ευρώπη πνίγονταν στα άγρια κανάλια της εξουσιας και της υποταγής.
KOSTAS TRENT
Δημοσίευση σχολίου