Υπόθεση
O Sam εργάζεται σε εγκατεστημένο στη Σελήνη διαστημικό σταθμό εταιρίας που παρέχει ενέργεια στη Γη. Λίγες μέρες πριν λήξει το τριετές συμβόλαιό του και ετοιμάζεται να επιτρέψει στη Γη αρχίζει και έχει αμφιβολίες αν είναι όντως μόνος του εκεί.
Αξιολόγηση
Υπαρξιακό δράμα επιστημονικής φαντασίας! Έχετε ξανακούσει, κάτι τέτοιο, φίλες και φίλοι; Εγώ πάντως όχι! Κι όμως δε θα μπορούσα καλύτερα να περιγράψω αυτό που είδα, που απέχει όσο η Γη από τη Σελήνη από το να περιγραφεί ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (κρίμα που η προβολή του είναι κυρίως στις αίθουσες των Village Cinemas - θα απογοητευτούν οι συνήθεις θαμώνες των multiplex), ενώ το συστατικό που αποθεώνει δραματουργικά την ταινία είναι συστατικό ταινιών επιστημονικής φαντασίας και αφορά στις παραμέτρους ενός άκρως εφιαλτικού μελλοντολογικού σεναρίου! (δε θα αποκαλύψω τίποτα για να μη σας χαλάσω την έκπληξη!)
Κλειστοφοβική διάθεση (όλη σχεδόν η ταινία γυρισμένη στο εσωτερικό ενός διαστημικού σταθμού σταθμευμένου στη Σελήνη), πολύ καλή φωτογραφία, εξαιρετική μουσική υπόκρουση, πειστική σκηνοθεσία που επιμελώς αποφεύγει την αισθητική Star Trek από τον πρωτοεμφανιζόμενο (!) Duncan Jones, γιο του can-u-hear-me-Major-Tom David Bowie, και πάνω από όλα δυνατά μηνύματα (που σε βάζουν αναπόδραστα σε σκέψεις) για τη σημασία της ζωής και την ουσία και τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης!
Το Moon δεν είναι μια ταινία που θα προσέξει εύκολα το ελληνικό κοινό. Και πολύ αμφιβάλω αν θα αρέσει γενικότερα. Δεν είναι ταξιδιάρικη, δεν είναι (ιδιαίτερα) αισιόδοξη, είναι μελαγχολική, δεν έχει σασπένς που περιμένεις από ταινίες θρίλερ. Είναι όμως εξαιρετικά ανθρώπινη, εμφορείται από επαναστατική διάθεση και μιλάει (και αυτό έχει μεγάλη σημασία στις μέρες μας) για τη δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης, τη θέλησή της να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει ενάντια σε αυτούς που την υποβαθμίζουν και την καθιστούν μια αναλώσιμη μονάδα στη νομοτελειακή πολιτική τους! Ένα must see για σκεπτόμενους θεατές!
O Sam εργάζεται σε εγκατεστημένο στη Σελήνη διαστημικό σταθμό εταιρίας που παρέχει ενέργεια στη Γη. Λίγες μέρες πριν λήξει το τριετές συμβόλαιό του και ετοιμάζεται να επιτρέψει στη Γη αρχίζει και έχει αμφιβολίες αν είναι όντως μόνος του εκεί.
Αξιολόγηση
Υπαρξιακό δράμα επιστημονικής φαντασίας! Έχετε ξανακούσει, κάτι τέτοιο, φίλες και φίλοι; Εγώ πάντως όχι! Κι όμως δε θα μπορούσα καλύτερα να περιγράψω αυτό που είδα, που απέχει όσο η Γη από τη Σελήνη από το να περιγραφεί ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (κρίμα που η προβολή του είναι κυρίως στις αίθουσες των Village Cinemas - θα απογοητευτούν οι συνήθεις θαμώνες των multiplex), ενώ το συστατικό που αποθεώνει δραματουργικά την ταινία είναι συστατικό ταινιών επιστημονικής φαντασίας και αφορά στις παραμέτρους ενός άκρως εφιαλτικού μελλοντολογικού σεναρίου! (δε θα αποκαλύψω τίποτα για να μη σας χαλάσω την έκπληξη!)
Κλειστοφοβική διάθεση (όλη σχεδόν η ταινία γυρισμένη στο εσωτερικό ενός διαστημικού σταθμού σταθμευμένου στη Σελήνη), πολύ καλή φωτογραφία, εξαιρετική μουσική υπόκρουση, πειστική σκηνοθεσία που επιμελώς αποφεύγει την αισθητική Star Trek από τον πρωτοεμφανιζόμενο (!) Duncan Jones, γιο του can-u-hear-me-Major-Tom David Bowie, και πάνω από όλα δυνατά μηνύματα (που σε βάζουν αναπόδραστα σε σκέψεις) για τη σημασία της ζωής και την ουσία και τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης!
Το Moon δεν είναι μια ταινία που θα προσέξει εύκολα το ελληνικό κοινό. Και πολύ αμφιβάλω αν θα αρέσει γενικότερα. Δεν είναι ταξιδιάρικη, δεν είναι (ιδιαίτερα) αισιόδοξη, είναι μελαγχολική, δεν έχει σασπένς που περιμένεις από ταινίες θρίλερ. Είναι όμως εξαιρετικά ανθρώπινη, εμφορείται από επαναστατική διάθεση και μιλάει (και αυτό έχει μεγάλη σημασία στις μέρες μας) για τη δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης, τη θέλησή της να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει ενάντια σε αυτούς που την υποβαθμίζουν και την καθιστούν μια αναλώσιμη μονάδα στη νομοτελειακή πολιτική τους! Ένα must see για σκεπτόμενους θεατές!
2 σχόλια:
Must see! Όντως...
Ίσως η πιο αυθεντική ταινία που είδαμε στο είδος τα τελευταία χρόνια!
Την είδα χθες την ταινία. Όντως είναι καλή. Είναι από αυτές τις ταινίες που:
-τις σκέφτεσαι αρκετά μετά το τέλος.
- χρειάζεται να τις ξαναδείς για να προσέξεις κάποιες λεπτομέρειες και να εμβαθύνεις στα νοήματά τους.
Με προβλημάτισε αρκετά.
Η ατμόσφαιρά αυτή η κλειστοφοβική είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Συνολικά, μου θύμισε λίγο την "Οδύσσεια του διαστήματος" και ως προς την ατμόσφαιρα, αλλά και ως προς τα υπαρξιακά ερωτήματα που εγείρει.
Δημοσίευση σχολίου