Έτσι πήραμε το Woodstock (2009) (8 στα 10)

Υπόθεση

Το οικογενειακό ξενοδοχείο της οικογένειας Tiber είναι πνιγμένο στα χρέη και ο γιος της οικογένειας, ο Έλιοτ, προσπαθεί μάταια να βοηθήσει την κατάσταση, μέχρι που διαβάζει στην εφημερίδα ότι η περιοχή Woodstock στην οποία θα οργανωνόταν το ομώνυμο φεστιβάλ αρνήθηκε τελευταία στιγμή να το φιλοξενήσει.

Αξιολόγηση

Αν ευχόσασταν, φίλες και φίλοι, να ήσασταν κι εσείς το Δεκαπενταύγουστο του 1969 ανάμεσα σε μισό εκατομμύριο άλλους νέους (που χωρίς να το ξέρουν έγραφαν ιστορία), θεατές στο Woodstock Festival, τότε ο Ang Lee έχει φροντίσει να σας βάλει καλά στο κλίμα της εποχής και στην ατμόσφαιρα του πιο ιστορικού φεστιβάλ της ποπ και ροκ μουσικής. Παρόλο που δεν δείχνει καθόλου τη σκηνή στην οποία παρέλασαν ανάμεσα σε άλλα θρυλικά ονόματα η Janis Joplin, ο Santana, οι The Who, ο Joe Cocker, παρά την έλλειψη αναφοράς στο αντιπολεμικό κίνημα και την πολιτική διάσταση αυτού του φεστιβάλ, και παρά την ψηφιακή αποτύπωση του μεγάλου πλήθους, ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης καταφέρνει εξαιρετικά να μεταδώσει την ενέργεια αυτού του φεστιβάλ, την ανυπομονησία της αλλαγής και την ανάγκη της ελευθερίας την οποία κουβαλούσε ο κόσμος εκείνος που είχε ταξιδέψει με κάθε μέσο εκείνο το καλοκαίρι σε εκείνη τη φάρμα κάπου έξω από την πόλη Bethel της Νέας Υόρκης.

Ο σκηνοθέτης τόσων δακρύβρεχτων δραμάτων τα τελευταία χρόνια (Brokeback Mountain, Προσοχή: Πόθος!), εδώ επιστρέφει με κωμωδία γεμάτη έξυπνες ατάκες, και φωτίζει τη δημιουργία του Woodstock Festival μέσα από την πραγματική προσωπική ιστορία "ενηλικίωσης" του Elliot Tiber, ενός νεαρού Αμερικανοεβραίου, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πραγμάτωση αυτού του φεστιβάλ (και στο ομώνυμο βιβλίο του οποίου βασίστηκε η ταινία). Ο Ang Lee δημιουργεί ένα χαρακτήρα έξυπνο αλλά διστακτικό, να διψά για αλλαγή και ανατροπές στη ζωή του, αλλά να συμβιβάζεται κάποιες φορές σε χαμηλούς τόνους και στο ρόλο του "καλού παιδιού" που υποτάσσει τα θέλω του σε αυτά των άλλων. Έτσι απεικονίζει αυτό το επαναστατικό φεστιβάλ ως σημείο καμπής στη ζωή αυτού του νεαρού, ενώ χρησιμοποιεί τον ήρωα του ως αφορμή για να φωτίσει τη συλλογική αφύπνιση της αμερικανικής νεολαίας των "παιδιών των λουλουδιών".

Μια feelgood κινηματογραφική επιλογή που θα σας βγάλει από το σινεμά με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας, η πιο αστεία σκηνή μαστουρώματος που έχετε δει ποτέ, η γνωστή τρυφερή ματιά του Ang Lee στους ανθρώπους και στις αδυναμίες τους, το Taking Woodstock είναι η πρώτη ταινία της νέας σεζόν που δεν πρέπει να χάσετε!