Δεκεμβρίου 17, 2008

Η Ανταλλαγή (2008) (8 στα 10)

Υπόθεση
Λος Άντζελες, Μάρτιος του 1928, μια μητέρα γυρνά σπίτι από τη δουλειά της και δε βρίσκει εκεί το γιο της. Η Αστυνομία αρχικά την αγνοεί αλλά μετά αρχίζει το ψάξιμο. 5 μήνες αργότερα της παρουσιάζουν ένα παιδί ως γιο της και ενώ αυτή δεν αναγνωρίζει το παιδί της αυτοί επιμένουν ότι κάνει λάθος...

Αξιολόγηση
Ο Clint Eastwood "ξαναχτυπά" με ένα στιβαρό κοινωνικό δράμα εποχής, μια ωδή στην αποφασιστικότητα της μάνας να φτάσει την υπόθεση εύρεσης του εξαφανισμένου παιδιού της στα άκρα. Το Changeling μεταφέρει στην οθόνη τη συγκλονιστική, απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία της Christine Collins και κατορθώνει να μεταδώσει στους θεατές πολύ πετυχημένα μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, όταν την έκπληξη για την περιπέτεια της κεντρικής ηρωίδας της ταινίας διαδέχεται η οργή μας ως αντίδραση για όλα αυτά που της συμβαίνουν για να ενώσουμε τη ψυχή μας με το σπαραγμό που αυτή η γυναίκα τελικά βιώνει!

Αν και διαφωνώ με την επιλογή της περισσότερο-celebrity-παρά-ηθοποιός Angelina Jolie για να ενσαρκώσει τον κεντρικό ρόλο της μάνας, που ψάχνει κόντρα σε κάθε είδους αντιξοότητα το παιδί της, εντούτοις καταλαβαίνω το βασικό λόγο που έκανε τον Eastwood να την επιλέξει: ταίριαζε το πρόσωπό της περισσότερο από κάθε άλλης σε αυτή την εποχή. Δυστυχώς όμως όπως αναμενόταν η Jolie δεν είναι ούτε Julianne Moore ούτε πολύ περισσότερο Cate Blanchett και το δικό τους σπαραγμό και καημό δεν θα μπορούσε να φτάσει όσο κι αν προσπαθούσε η όμορφη Angelina!

Το Changeling αν και μεγάλη σε διάρκεια ταινία, διαθέτει εντούτοις ένα εξαιρετικό ρυθμό δίνοντάς μας παράλληλα γεγονότα και δόσεις αποκάλυψης της αλήθειας πολύ υπολογισμένα για να κορυφώνεται διαρκώς η έντασή μας και να κρατιέται έντονο το ενδιαφέρον μας ως το φινάλε της ταινίας! Μια πολύ δυνατή ιστορία άρτια σκηνοθετημένη, μια πολύ όμορφα δοσμένη αναπαράσταση της εποχής των 30ies, ένα σπαρακτικό δράμα-μάθημα για τις άσχημες στροφές της ζωής και πως ακριβώς πρέπει να τις αντιμετωπίζει κάποιος!

7 σχόλια:

musicbug είπε...

Xairomai pou symfwnoume kai pou to eidame mazi xtes! Akrivws ki egw ena 8/10 tha tou evaza, poly endiaferousa kai sygklonistiki istoria, an kai tha diafwnisw se ayta pou les peri Angelinas!

lafkadio είπε...

Συμφωνώ κι εγώ στην γενικά καλή αποτίμηση της ταινίας. Αντζελίνα καλύτερη απ ό,τι περιμέναμε αλλά βέβαια δεν τό χει αυτό το κατιτίς παραπάνω...

Ανώνυμος είπε...

Eγώ αγαπητοί, θυμόμουν το "Μillion dollar baby".Kαι μου φάνηκε ταινία κατώτερη των προσδοκιών μου. Από έναν Ηστγουντ των 'ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΩΝ', του MYSTIC RIVER,των δραματικων σε κοινωνική αλήθεια-ατομική ειλικρίνεια Σπιλμπεργκ-ικών -΄και σε πιστότητα αναπαράστασης μαχών- 'ΙΒΟΖΙΜΑ Ι '' ('Σημαίες των προγόνων μας')και ΙΒΟΖ. ΙΙ-, περίμενα μιάν ε ξ έ λ ι ξ η .Κι άλλη εμβάθυνση.Όμως...
Γραμμική σειρά γεγονότων. Μοναδικά ιδιότυπη μέν ιστορία, αλλά χωρίς την μ ο ν α δ ι κ ό τ η τ α στην ένταση άλλων ταινιών του.

Απλά αρκετά καλή ταινία. Ο Ηστγουντ έχει καθιερώσει την ικανότητά του να επιλέγει δραματικά γεγονότα απ' τα χρονικά μιάς κοινωνίας, την ιστορία της, και να τα μετατρέπει σε φιλμική υποβλητικότητα. Χώρια την έμπειρη λιτότητά του στην αφήγηση-σενάριο : αφαιρεί κάθε περιττή φλυαρία, δεν τεντώνει τη διάρκεια μιάς δράσης του πρωταγωνιστη του. Παρενθέτει την ποι-κιλία των άλλων παράλληλα διεκτυλισσόμενων γεγονότων, δεν κάνει κοιλιά η αφήγηση. Τό μοντάζ παραμένει κοφτό και το ενδιαφέρον συνεχές. Απ' την κυνηγημένη απ' τον αστυνομικό μηχανισμό μάνα, στα αποτρόπαια εγκλήματα, απ τους δολοφόνους στον αστυνομικό ντέτεκτιβ, απ' τον Ιατρικό διευθυντή του φοβερού ...''Καταστήματος΄΄στον Αιδεσιμώτατο κτλ -να μην φανερώνουμε την υπόθεση..._

Η Αντζελίνα Τζολί σχεδόν αγνώριστη στην τραγική αλλά πάντα κομψή μητέρα, ακόμα και μέσ' στην κόλαση του ...''Επανορθωτικού Καταστήματος" (να μήν αποκαλύψουμε την ταινία).Ωστόσο λείπει η βαρειά υποβλητική ένταση, η σκληρή δράση. Η ηρωίδα είναι απλώς μιά καλή ηρωίδα, καρτερική, που περιμένει μιά μακρυνή σωτηρία. Δεν είναι ρόλος που θα ‘’σήκωνε’’ πιο ψηλά μια Μέρυλ Στρήπ, μια Μούρ ή Μπλάνσετ. Ή που θα τον άλλαζε, υποχρεώνοντας τον Ήστγουντ να τον βελτιώσει στα μέτρα της.
Ο Ηστγουντ υστερεί εδώ :
-Χ λ ι α ρ ή η αφήγηση της εξαφάνισης.
-Απλά σοβαρή η σκηνοθέτηση της Αστυνομικής καταδολίευσης : λχ το σενάριο του ''Λός Άντζε-λες εμπιστευτικόν"-1997, το πρόσφατο αστυν. σενάριο της αστυνομικής εγκληματικής διαφθοράς-/‘’Ζήτημα Τιμής»-Pride and Glory’’ Κ. Φάρελ-Εντ.Νόρτον-Γ. Βόιτ , ήταν σαφώς πιο δυνατά απ’ το σε-νάριο που, καλώς ή κακώς, διάλεξε ο Ήστγουντ.
- Ανεξήγητη κι εγκαταλειμμένη δραματικά (φόβοι να συγκρουστεί με την Αστυνομία και το Ομσπ Κράτος, διλήμματα, αγωνία από εκβιασμοούς πιέσεις Αστυνομίας ή ..) η παρέμβαση του Μάλκοβιτς-ΠΑΣΤΟΡΑ. Σαν μόνιμος κι ά ν ε τ ο ς από μηχανής θεός, πολύ εύκολα και …παιδικά, με περιληπτικότατο σεναριογραφικά τρόπο, όλο …σώζει.Όλα τα σώζει…Όλα τα σφάζει ! Ο ρόλος του κ. αιδεσιμωτάτου Μάλκο-βιτς. Έτσι εξαφανίζει την απόγνωση, τις αιφνίδιες ανατροπές, τις πράγματι δυνατές καταστάσεις. Ο Ηστγουντ από εντιμότητα, ή αδιαφορία, ή ακόμα, επειδή δεν του πήγαινε ή…....., δεν τροποποίησε την πραγματική Ιστορία του Λ. Άντζελες.
Θα μπορούσε να αλλάξει/να πλαστογραφήσει, ναί, τα γεγονότα (θεμιτό απ΄άποψη 7ης Τέχνης, δεν κάνουμε αυστηρή Ιστοριογραφία εδώ), με σοβαρότερη εντονώτερη περιγραφή του αγώνα του …Αντικαθεστωτικού ιερέα ! Έτσι απλά, τόσο εύκολα, τα βάζεις μ’ ολόκληρο κρατικοαστυνομικό κατε-στημένο ; Και νικάς ;

Εδώ ο Ήστγουντ υ σ τ ε ρ ε ί :το σενάριο του καταλήγει χαλαρό, εύπε-πτο, συνηθισμένο. Υπάρχουν και πιο δυνατά Χρονικά-Ιστορίες από μια ολόκληρη Κοινωνία δύο αιώνων, όπως το τεράστιο Λός Άντζελες.
- Ο Ήστγουντ έπεσε θύμα της μ έ τ ρ ι α ς και βολικής σεναριακής του επιλογής. Κι εφόσον έτσι γράφουν οι εφ/δες του 1927 πως συνέβησαν τα ‘’σεναριακά γεγονότα’’, ο Ήστγουντ αμελεί να δώσει την αγωνία του Ιερέα, ή του Μεγαλοδικηγόρου να επαναστατήσουν για μια ταπεινή, μη προσφερόμενη για πολιτικοθρησκευτικά οφέλη, ταπεινή. Γυναίκα του λ α ο ύ ! την Τζολί. Αντίθετα εστιάζει στον…πιτσιρικά. Εστιάζει φ λ ύ α ρ α λχ στον Προιστάμενο της τηλεφων. Εταιρίας (ψιλοερωτευμένο με τη Τζολί), επαναλαμβάνεται ανώφελα με τον Ιατρό Διευθυντή, με τις λαθροεισόδους απ’ τον Καναδά (λάθος του Ήστγουντ, δεν διαφωτίζουν σε τίποτα αυτές), με τις ε υ κ ό λ ω ς ε ν ν ο ο ύ μ ε ν ε ς συνεχείς τηλεφ. κλήσεις της Τζολί στην Υπηρεσ. Αναζητήσεων, τις καταθέσεις του Χημικού Πραγματογνώμονα, τα εύκολα κορδώματα του Αστυνομ. Δ/ντή στους Δημ/φους. Αυτά τα ξέρουμε από δεκάδες άλλες ταινίες, αγαπητότατέ μου (είμαι….φάν του) κ. Ήστγουντ.
-ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΕΞΟΧΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡ. ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΠΟΡΝΗΣ, απ’ τους λίγους που δια-σώζουν το έργο απ’ τη μετριότητα του σεναρίου, μ ε τ ρ ι ό τ η τα μόνο της ‘’ Ο ι κ ο ν ο μ ί α ς του Σεναρίου ’ , επαναλαμβάνουμε.

- Δεν εξηγούνται καθόλου οι πανίσχυροι Κοινωνικοί παράγοντες, που συντρίβουν το άτομο, όσο ηρωικό και νάναι, όσο δίκαιο και νάχει με το μέρος του. Ο Ήστγουντ δεν είναι φυσικά Αριστερός ταξικός αναλυτής, -Αιζενστάιν, Κέν Λόουτς-. Έτσι το σενάριο του π ά σ χ ε ι κι εδώ : το άτομο γίνεται Υπερτυχερός, με θεία υπερεύνοια, ήρωας παντοδύναμος ( ! ) που μπορεί ν' ανατρέψει σχεδόν ολομόναχό του, ένα πολυπλόκαμο Κρατικό μηχανισμό με αποπνικτικές για επαναστατημένη γυναίκα, (σε μια εποχή αντρικής παντοκρατορίας και λοιδωρίας-υποτίμησης για τις γυναίκες), ν’ ανατρέψει, επαναλαμβάνουμε, Πολιτικές, Αστυν/κές, Ιατρικές, Πουριτανικές, Ιδρυματικές, Δημοσ/φικές... εξουσίες. Ή μιά ολόκληρη απάνθρωπη, ανδροκρατική κοινωνική τάξη . Η Τζολί έχει με το μέρος της το δεξί χέρι όλων των Θεών της …Τύχης !

Ανεξάρτητα απ’ τα παραπάνω, η εκπληκτική σκηνοθετική επένδυση (τραίνα του …1920, ‘’Φόρντ –Τ’’- αντίκες, εκπληκτικής χρονικής πιστότητας, Τράμ εποχής-1920, ενδυματολογία, μαντώ-γυναικεία καπελλάκια μεσοπολέμου ‘’μπέλ επόκ’’, άψογα ταιριαστά στ’ όμορφο πρόσωπο της Τζολί, Τηλεφω-νικοί μεταλλάκτες προπολεμικοί-πίνακες, βύσματα, τηλεδιακόπτες κττ, με θέσεις εργασίας Αμερικανί-δων Τηλεφωνητριών πιστότατα αναπαραχθείσες, στολές-επίπλωση-δικαστ. αίθουσες και ‘’Λευκά κελλιά τύπου ‘Σταμχάιμ’’ –Ψυχ/τρείων….όλα ε π ο χ ή ς, ακριβοδίκαια κι εξαιρετικά προσεχτικά φροντισμένα, σε μεταφέρουν κυριολεκτικά καβαλλητό σε …χρονομηχανή στα 1927-28…
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ : ο εκτελεστής δολοφόνος μου έδινε αμέσως την εντύπωση του ά θ λ ι α κακοποιημένου παιδιού στην άγουρη ηλικία. Μισούσε κατά πάσα πιθανότητα το παιδί το παραπονεμένο και κατατρεγμένο μέ-σα του, μισούσε και τ' άλλα παιδιά και τους έκανε ό,τι έκαναν και σ' αυτόν.
Θά μπορούσε ο Ήστγουντ , αντί για την μονότονη γεγονοτολογία, να κάνει σκάψιμο στο χαραχτήρα του δολοφόνου. Αλλ' έτσι θάχε μπροστά του τεράστιο υλικό για το πώς διαμορφώθηκε κι ο διεφθαρ-μένος διοικητής του LAPD, πώς αναδείχτηκε σε ...στρατοπεδάρχη ο Αρχιψυχίατρος κτλ.
KOSTAS TRENT

lafkadio είπε...

Παρεμπιπτόντως, Πάνο, δεν θα μπορούσες να βάλεις πιο προφητική "φωτογραφία του μήνα"!.. Από τις φορές που η ζωή αντιγράφει την τέχνη...

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Νομίζω ότι είναι η καλύτερη ταινία που είδα φέτος. Μαζί με το Wall-E και το Βίκυ-Κριστίνα.

Συμφωνώ και για την Αντζελίνα. Ανήκει οπωσδήποτε στην κατηγορία "είμαι πάνω απ΄ολα σελέμπριτι". Όπως ας πούμε ο Μπέκαμ που φωτογραφίζεται πιο συχνά απ' ό,τι κλωτσάει τη μπάλα.

Πάντως κάποιες σκηνές στο ψυχιατρείο, μου δημιούργησαν συνειρμούς και με πήγαν στο Γκερλ Ιντεράπτεντ. Τη θυμάσαι πόσο εξαιρετική ήταν εκεί;

tatiana είπε...

Η κριτική σου για την ταινία αυτή εκφράζει απόλυτα τις σκέψεις με τις οποίες με άφησε η ταινία. Είναι μια υπέροχα καλοστημένη ταινία που μεταφέρει το κλίμα της τότε εποχής και σε κανει να αισθανθείς τη διαστρέβλωση του συστήματος. Τα μειονεκτήματά της:
1. Η διάρκεια. Μπορούσε να έχει τελειώσει νωρίτερα, χωρίς να χάσει από τη μαγεία της.
2. Η Anjelina Jolie δεν κατάφερε μέσα από την ερμηνεία της να με κάνει να συμπάσχω με αυτήν την δύστυχη γυναίκα. Νομίζω ότι ο σκηνοθέτης εστίασε στην ομορφιά τησ ηθοποιού περισσότερο από το να την καθοδηγήσει στο πώς να βγάλει ολα εκείνα τα δυσάρεστα συναισθήματα που αυτή η γυναίκα ένιωθε. Η ΄πρώτη μου σκέψη για εναλλακτική πρωταγωνίστρια ήταν η Cate Blanchet, ηθοποιός πιο έμπειρη σε τέτοιου είδους ταινίες.
Ευχαριστώ.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Εμένα η ταινία μου άρεσε και πολύ μάλιστα!
Εξαιρετική απεικόνιση της εποχής, η Jolie σ’ έναν αβανταδόρικο μεν ρόλο, είναι ιδιαίτερα καλή κι εκφραστική (χωρίς να πιστεύω ότι θα πάρει το oscar), ο Malkovich σε μια πολύ καλή παρουσία.
Μπορεί να μην βροντοφωνάζει αυτό που θέλει να πει, συνολικά όμως είναι μια αξιόλογη και αξιοπρόσεκτη παραγωγή, με δυνατό cast και έντονα συναισθηματικό βάθος και προβληματισμό ταυτόχρονα για το μοντέλο της σύγχρονης κοινωνίας.