Υπόθεση
Στην Αγγλία της δεκαετίας του 30 ο νεαρός φοιτητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Charles Ryder, γνωρίζει το Λόρδο Sebastian Flyte και αναπτύσσουν μια σχέση που ισορροπεί μεταξύ έντονης φιλίας και παροδικού έρωτα. Ο Sebastian παρότι αποφεύγει επιμελώς να γνωρίσει στον Charles την αριστοκρατικής καταγωγής οικογένειά του, ένα καλοκαίρι τελικά τον προσκαλεί στην έπαυλη της οικογένειας του, όπου εκεί γνωρίζει την αυστηρής χριστιανικής ηθικής και άκρως καταπιεστική μητέρα του καθώς και την όμορφη αδερφή του!
Στην Αγγλία της δεκαετίας του 30 ο νεαρός φοιτητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Charles Ryder, γνωρίζει το Λόρδο Sebastian Flyte και αναπτύσσουν μια σχέση που ισορροπεί μεταξύ έντονης φιλίας και παροδικού έρωτα. Ο Sebastian παρότι αποφεύγει επιμελώς να γνωρίσει στον Charles την αριστοκρατικής καταγωγής οικογένειά του, ένα καλοκαίρι τελικά τον προσκαλεί στην έπαυλη της οικογένειας του, όπου εκεί γνωρίζει την αυστηρής χριστιανικής ηθικής και άκρως καταπιεστική μητέρα του καθώς και την όμορφη αδερφή του!
Αξιολόγηση
Αν η περσινή αριστουργηματική Εξιλέωση ανέδειξε κινηματογραφικά το θέμα της διαχείρισης των τύψεων για κάποιες λανθασμένες μας επιλογές, η επίσης βρετανική ταινία εποχής Επιστροφή στο Brideshead φέρνει στο προσκήνιο τις ενοχές! Τις ενοχές για τα θέλω μας, τις ενοχές γύρω από το σεξ, τις ενοχές που μας πέρασαν οι γονείς μας και καθορίζουν τις καθημερινές μας επιλογές ακόμα και όταν οι γονείς μας δεν είναι μαζί μας, τις ενοχές που μας φόρτωσε η θρησκεία μας, τις ενοχές για αυτούς που νομίζουμε πως προδώσαμε ή αυτούς που φοβόμαστε ότι θα προδώσουμε με τη σκέψη μας και μόνο!
Το Brideshead Revisited παρότι δεν αποτελεί μια πιστή μεταφορά του ομώνυμου κλασσικού βρετανικού μυθιστορήματος του 1945, εντούτοις εξαιτίας του πολύ καλογραμμένου σεναρίου των Andrew Davies και Jeremy Brock, η δημιουργία του Julian Jarrold σκιαγραφεί και αναπτύσσει με ζηλευτή "λογοτεχνική" μαεστρία τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος του Evelyn Waugh (παρότι στην πραγματικότητα η ανάπτυξη τους είναι πολύ διαφορετική στην ταινία από ό,τι στο βιβλίο)!
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι αν και το θέμα της συμπλοκής της χριστιανικής θρησκείας και των επιταγών κοινωνικής συμπεριφοράς, που αυτή συνεπάγεται, με τις ενοχές και τις αναστολές μας είναι ένα θέμα κάπως παλιομοδίτικο, ο σκηνοθέτης της ταινίας ξεπερνά αυτό το σκόπελο βάζοντας σε πρώτο πλάνο όχι την ομοφυλοφιλία ούτε και τη θέληση για κοινωνική άνοδο του νεαρού πρωταγωνιστή ("πολυφορεμένα" θέματα κινηματογραφικά πλέον), αλλά τις ενοχές που νιώθει κάποιος όταν προδίδει έναν εραστή καταλήγοντας στην αγκαλιά συγγενικού του προσώπου!
Αν η ταινία ήταν ντυμένη εκτός από τα εξαιρετικά σκηνικά, κουστούμια και φωτογραφία και με περισσότερο συναίσθημα και αν η πετυχημένη αναπαράσταση της αριστοκρατικής Αγγλίας πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνοδευόταν από ένα πιο σφιχτό σκηνοθετικό ρυθμό, τότε θα κάναμε λόγο για ένα πραγματικό αριστούργημα! Παρ' όλες όμως τις αδυναμίες της η ταινία όχι μόνο κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή ως το τέλος αλλά και η έντασή της κλιμακώνεται διαρκώς όσο ξετυλίγεται η ιστορία (ακολουθώντας προφανώς την κλιμάκωση του βιβλίου) και μας χαρίζει ένα πραγματικά συγκινητικό φινάλε!
Εξαιρετική η ερμηνεία της Emma Thompson (κέντρο), καλός ο Matthew Goode (δεξιά), πραγματικός πειρασμός η Hayley Atwell!
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι αν και το θέμα της συμπλοκής της χριστιανικής θρησκείας και των επιταγών κοινωνικής συμπεριφοράς, που αυτή συνεπάγεται, με τις ενοχές και τις αναστολές μας είναι ένα θέμα κάπως παλιομοδίτικο, ο σκηνοθέτης της ταινίας ξεπερνά αυτό το σκόπελο βάζοντας σε πρώτο πλάνο όχι την ομοφυλοφιλία ούτε και τη θέληση για κοινωνική άνοδο του νεαρού πρωταγωνιστή ("πολυφορεμένα" θέματα κινηματογραφικά πλέον), αλλά τις ενοχές που νιώθει κάποιος όταν προδίδει έναν εραστή καταλήγοντας στην αγκαλιά συγγενικού του προσώπου!
Αν η ταινία ήταν ντυμένη εκτός από τα εξαιρετικά σκηνικά, κουστούμια και φωτογραφία και με περισσότερο συναίσθημα και αν η πετυχημένη αναπαράσταση της αριστοκρατικής Αγγλίας πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνοδευόταν από ένα πιο σφιχτό σκηνοθετικό ρυθμό, τότε θα κάναμε λόγο για ένα πραγματικό αριστούργημα! Παρ' όλες όμως τις αδυναμίες της η ταινία όχι μόνο κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή ως το τέλος αλλά και η έντασή της κλιμακώνεται διαρκώς όσο ξετυλίγεται η ιστορία (ακολουθώντας προφανώς την κλιμάκωση του βιβλίου) και μας χαρίζει ένα πραγματικά συγκινητικό φινάλε!
Εξαιρετική η ερμηνεία της Emma Thompson (κέντρο), καλός ο Matthew Goode (δεξιά), πραγματικός πειρασμός η Hayley Atwell!
4 σχόλια:
Μιά εκρηκτική σύγκρουση του ερωτευμένου άθεου άντρα με τον θρησκόληπτο καθολικισμό της μέγαιρας-μητέρας, θα έδινε ένταση στην ωραιοπαθή, αξιοπρεπή και μετριοπαθή μέχρις...αυτοήττας αυτήν ταινία.
Αφού οι χαρακτήρες διαπλάθονται απ' την αυταρχική -σα μάσκα ανέκφραστη το πρόσωπό της- Έμμας Τόμσον (ανυπέρβλητη ηθοποιός_), αφού καταπιέζονται εκ βρεττανικού φλέγματος οι πρωτογενείς ενστιχτώδεις τάσεις πρίν προλάβουν ν' ανδρωθού στην παιδική κι εφηβική ηλικία, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων στη νουβέλλα έγινε μάλλον πιστά. Ο Αγγλικός λαός μάλλον είναι συντηρητικός, παρά την ανοχή του στους ετεροεθνείς ΠακιστανοΙνδοκτλ βρεττανούς πολίτες εκ της πρώην αυτοκρ/ρίας του.Η εξέγερση του Μάη του 1968 δεν θα γινόταν ποτέ στο Λονδίνο λχ.
Δηλ ηδιαμόρφωσή του γίνεται από μιά συντηρητική παιδεία, καταπιεστική, παρά τα πρωτοποριακά αντιαυταρχικά σχολεία (SUMMERHILL λχ. του Αλεξάντερ Σάδερλαντ Νήλ).
Οι συγγραφείς της νουβέλλας διάλεξαν χαμηλών τόνων χαραχτήρες, άρα πεσσιμιστική, μισοκαταπνιγμένη αντιπαράθεση : τόσο στο Ηθικό, στο Ψυχολογικό, Θρησκευτικό, όσο και στο Ταξικό πεδίο όπου ζούν κι αναπνέουν οι τραγικοί ήρωες.Αρα χαμηλών τόνων -σχεδόν πιστά νερόβραστη,- θάταν κι η σκηνοθετική μεταφορά.
Τό προγενέστερο σχόλιο είναι δικό μου.Υ/φή KOSTAS TRENT.(ενδιατρίβων στο ΄'ΑΘΗΝΌΡΑΜΑ΄΄...)
Eπεξηγώντας κι επεκτείνοντας σχόλιά μου :
Έτσι οι ήρωες δεν διεκδικούν το δίκηο τους, η εφηβική εξέγερση δεν επέρχεται ποτέ, ολόκληρη γυναικάρα σαν την Τζούλια, καταντά υποχείριο της μαμας της..Οι εκφοβιστικοί δωδεκάλογοι των γεννητόρων βρυκολακιάζουν και στοιχειώνουν στο άτυχο μυαλό των απογόνων.Κατάντια.
Το τραγικότερο : Ο σύζυγος της Έμμας Τόμσον, αντιθεοκράτης,αντικληρικαλιστής, αυτοευνουχίζεται. Και σε μεγάλη μάλιστα, αξιοσέβαστη ηλικία, -ύστερος γενιτσαρισμός-, αποδεχόμενος την Χριστιανική θρησκεία : αυτήνα ακριβώς, που κατέστρεψε τα βλαστάρια του ! Μεγαλύτερη συντριβή του, αθλιώτερη αυταπαξίωσή του, δεν θα μπορούσε νάχε γίνει απ' αυτήν, στο ίδιο το κρεββάτι του ΄θανάτου του, δίπλα στον εκμαυλιστή Καθολικό ιερέα ...
Οι συγγραφείς της νουβέλας διάλεξαν χαμηλών τόνων χαραχτήρες. 'Αρα, πεσσιμιστική, μισοπνιγμένη αντιπαράθεση : τόσο στο Ηθικό, στο Ψυχολογικό, Θρησκευτικό, όσο και στο Ταξικό πεδία, όπου ζούν κι αναπνέουν οι τραγικοί ήρωες. Αρα χαμηλών τόνων -σχεδόν πιστά ν ε ρ ό β ρ α σ τ η ,- θάταν κι η σκηνοθετική μεταφορά.
Η κίνηση δηλ. περιορισμένη, οι ψυχικές τρικυμίες δεν τολμούν να βγούν απ' τα δειλά χείλη των δύο αδερφιών, και κοντράρονται στα βράχια. Κανείς δεν ακούει τον βόγγο των κυμάτων των ανθρώπινων ψυχών : της Τζούλιας, του Σεμπάστιαν...Πέθαναν π ρ ί ν ζήσουνε.ΚΟSTAS TRENT.
Η Ηayley Atwell μου άρεσε πολύ στο "Όνειρο της Κασσάνδρας". Σίγουρα θα δω και το Μπράιτσχεντ, αλλά αναμένω και το "The Dutchess" με πρωταγωνιστικό δίδυμο Keira Knightley - Hayley Atwell.
Δημοσίευση σχολίου