Δεκεμβρίου 30, 2007

Το ορφανοτροφείο (2007) (10 στα 10)



Εισαγωγή"Έι ψιτ, φίλε! Τρομάζεις εύκολα;" Αναπήδησες στο κάθισμά σου όταν στην Έκτη Αίσθηση το νεκρό αγόρι πέρασε γρήγορα μπροστά από την ανοιχτή πόρτα της τουαλέτας στην οποία στεκόταν με γυρισμένη την πλάτη ο μικρός πρωταγωνιστής; Ανατρίχιασες με το βλέμμα του μικρού Ντέμιαν στην Προφητεία; Κόντεψες να πάθεις ασφυξία στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του Misery; Αναποδογύρισε το χωνί με τα pop-corn σου στη θέα του Χάνιμπαλ Λέκτερ να επιτίθεται στα θύματά του; Ναι, φίλε … Ψυχολογικό θρίλερ το λένε και η διαφορά του με την ταινία τρόμου είναι ότι δεν χρειάζεται να δεις αίμα για να τρομάξεις ή να αηδιάσεις! Σου αρκεί λίγο σκοτάδι, ένα τρίξιμο πόρτας, μια σκιά στην αστραπή, ακόμα και το θρόισμα στα φύλλα! Το λένε ψυχολογικό θρίλερ και είναι δύσκολο είδος γιατί το παν είναι η κατάλληλη ατμόσφαιρα, γιατί η διαφορά της δημιουργίας τρόμου από τη γελοιότητα είναι τόσο λεπτή όσο τα νεύρα σου σα σκοινιά τεντωμένα από την ένταση!

Υπόθεση
Μια γυναίκα που είχε μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο κάπου στην Ισπανία εγκαθίσταται ξανά στο εγκαταλειμμένο κτίσμα με το σύζυγό της και το μικρό υιοθετημένο γιο της που πάσχει από μια ανίατη ασθένεια! Είναι όμως μόνοι τους ή μήπως οι αόρατοι φίλοι με τους οποίους «παίζει» ο μικρός γιος της υπάρχουν και πέραν της φαντασίας του;

Αξιολόγηση
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Καταλανός σκηνοθέτης σε παραγωγή του μάγου της άρσης των συνόρων μεταξύ παραίσθησης και πραγματικότητας, Μεξικανού Ντελ Τόρο δημιουργούν ένα θρίλερ εξαιρετικά τρομαχτικό, μοναδικής ατμόσφαιρας, με ασίγαστη ένταση που παρακολουθείται με ορθάνοιχτα τα μάτια από την αρχή ως το συγκλονιστικό φινάλε του! Κανένα εφέ, ελάχιστο κέτσαπ, αλλά κάθε συνταγή των μετρ του ψυχολογικού θρίλερ στο τραπέζι να ακολουθείται με θρησκευτική ευλάβεια και να αποθεώνουν το τελικό αποτέλεσμα! Παρότι λένε ότι με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις και εδώ αυτό επιβεβαιώνεται πλήρως καθώς ο Ντελ Τόρο είναι σπουδαίος σκηνοθέτης-δημιουργός τρόμου στους θεατές, εντούτοις ο σκηνοθέτης Juan Antonio Bayona είναι ο ίδιος εξαιρετικά ταλαντούχος και μακάρι να συνεχίσει έτσι και να μην απογοητεύσει αργότερα όπως ο Shyamalan!

Ο σκηνοθέτης επίσης έχει στη διάθεση του πολύ καλούς ηθοποιούς που εκτός από πειστικοί "πομποί" του κλίματος τρόμου που θέλει να μεταδώσει ο σκηνοθέτης δίνουν ταυτόχρονα ιδιαίτερο δραματουργικό βάρος στις ερμηνείες τους κάνοντας ακόμα πιο αληθοφανή την (τελειώς εξωπραγματική) ιστορία που βλέπουμε να διαδραματίζεται! Η μουσική δε, επίσης απαραίτητη σε ένα καλό ψυχολογικό θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του, είναι άκρως ταιριαστή με την ατμόσφαιρα της ταινίας. Ακόμα και τα έπιπλα, οι κούκλες, οι σκάλες, τα χερούλια στις πόρτες, το μπάνιο, τα υπόγεια και οι αποθήκες όλα εξαιρετικοί βοηθοί σε αυτήν την απαράμιλλη, διάχυτη ατμόσφαιρα τρόμου που δημιουργείται στην ταινία!



Ο κύριος όμως λόγος της επιτυχίας της ταινίας είναι αυτό το διαρκές παιχνίδι, το κλείσιμο στου ματιού στους θεατές (ακόμα και στο φινάλε) ότι τα πράγματα μπορεί να είναι έτσι, μπορεί όμως να είναι κι αλλιώς, ανάλογα με το πόσο διατεθειμένος είναι ο καθένας από εμάς να πιστέψει στο μεταφυσικό! Όπως λέει και η περιβόητη ατάκα του μέντιουμ στην ταινία "μην περιμένεις να δεις για να πιστέψεις! Πίστεψε και θα δεις!"

8 σχόλια:

europanos είπε...

etsi gia na to thymamai prepei na grapsw oti ayto to post to ekana apo ena internet cafe sth Voydapesth xwris ellhnika sto dysxrhsto plhktrologio tou internet cafe sto prwto emporiko kentro meta thn ptwsh tou komounismou sth Buda!

Kalh mas xronia me akoma megalyteres kinhmatografikes sygkinhseis, en prokeimenw righ!

zubizabata είπε...

Καλή χρονιά με ελληνικό πληκτορολόγιο man! (περιττό να πω ότι ζηλεύω καθότι η Βουδαπέστη είναι συνήθως υπέροχη αυτή την εποχή) :p

Μ' άρεσε η ταινία (κι ας πείθομαι δύσκολα). Δράμα όμως εν τέλει το γλυκό.

musicbug είπε...

Kali Xronia my good friend!!!
Ante na ertheis stin Ellada na se xanavrisw pou sou arese to Orfanotrofeio, an exereseis elaxistes kales stigmes kai tin atmosfera, itan kakektypo paromoiwn tainiwn...yperektimimeno!

Ανώνυμος είπε...

to erho htan exairetiko an kai polu stenoxwrhtiko. ta perithwria diplhs ermheneias, mias metafysikhs kai mias loogikhs, einai eureia an kai kata th gnwmh mou o skhnotheths fanera tithetai yper ths metafusikhs. sthn telikh mhpws kai ta duo stoixeia den sunuparxoun pantou sth fush? allo an h koinwnia tou shmera ektheiazei anexelegkta kai akrita mono th logikh...

theachilles είπε...

Χμ... Δεν συμμερίζομαι σε καμία περίπτωση τον ενθουσιασμό σου για το φιλμ φίλε μου. Ο Bayona στήνει από τις πρώτες σεκάνς ένα φιλμ ψυχολογικού τρόμου και κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις. Εμφανής είναι η βαθειά του γνώση για τους κώδικες του συγκεκριμένου genre και ακόμα πιο εμφανές το ταλέντο του. Ωστόσο η ταινία έχει εξαντληθεί αφηγηματικά με τη συμπλήρωση της πρώτης ώρας. Θες το άγχος του να χωρέσει στο ντεμπούτο του (λες και δε θα κάνει άλλο φιλμ) όλα όσα ξέρει, θες ο υπερβάλλων ζήλος, τα είχε ήδη πει όλα. Και η υπερ-σκηνοθεσία άρχισε σιγά σιγά να καταντάει κουραστική. Μέχρι όμως την ιδιοφυή αλλαγή ύφους στο φινάλε. Εδώ συμφωνώ με zubi. Περιμένεις την κλιμάκωση του τρόμου, αλλά έρχεται μόνο δραματική κλιμάκωση και η ταινία ξαφνικά μετατρέπεται σε ένα βαθύτατα ανθρώπινο δράμα για ενοχές και ένστικτα καλά κρυμμένα στο εσωτερικό μας. Να έλειπε και το τελευταίο δίλεπτο επεξήγησης, όπου ο Bayona υποτιμάει τόσο τον θεατή όσο και τον εαυτό του, θα ήμουν και γω ασυγκράτητα ενθουσιώδης.

europanos είπε...

Αγαπητοί φίλοι, back from Budapest, πίσω στις κινηματογραφικές αίθουσες (όχι ότι στη Βουδαπέστη δεν είδα σινεμά!) και μετά και τη δεύτερη φορά που είδα το Ορφανοτροφείο επιμένω στο δεκάρι για όλους τους λόγους που έγραψα!

_____SPOILER WARNING_______

Μάλιστα, theachilles, πρέπει να σου πω ότι παρόλο που γράφεις ότι υποτιμά τη νοημοσύνη των θεατών στο φινάλε ο σκηνοθέτης, με όσους κι αν έχω μιλήσει πρέπει να εξηγήσω τελικά τι έγινε στην ταινία γιατί δεν το πιάνουν ούτε και έτσι που τους το δείχνει και εστιάζουν μόνο στη δραματική πλευρά του έργου, ήτοι ότι η γυναίκα αυτοκτόνησε, ενώ δεν καταλαβαίνουν οτί αυτό που έδειξε είναι ότι βρήκε το κρυμμένο θυσαυρό και ενσυνείδητα πέρασε στην άλλη διάσταση. Οπότε το μεταφυσικό θρίλερ κορυφώθηκε ενώ ταυτόχρονα ο σκηνοθέτης δίνει και τη ρεαλιστική εκδοχή της ιστορίας.

_______ΤΕΛΟΣ SPOILER_________

Τέλοςπάντων, θεωρώ ότι η ταινία είναι η επιτομή του όρου ψυχολογικού θρίλερ και με cineπήρε από το πρώτο ως το τελευταίο της λεπτό! Σε κάθε περίπτωση... για χρώματα, γεύσεις ... και κινηματογραφικά γούστα δεν μπορείς να διαφωνείς!

theachilles είπε...

europanos,
-spoiler-
Μα φυσικά και είχα καταλάβει το ενσυνείδητο πέρασμά της στην άλλη πλευρά. Αρκούσε το υπέροχο κάδρο με την αποδοχή της από τους ενοίκους του άλλου κόσμου. Αναφέρομαι στο δίλεπτο με τον σύζυγο να επισκέπτεται τον τάφο της. Χρησίμευσε μόνο στο να μας δείξει ότι και εκείνος κατάλαβε την επιλογή της. Έλα όμως που εμείς το είχαμε πιάσει από πριν...

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Φίλε Europano Καλή χρονιά!!!!
Τον τελευταίο καιρό έχω φάει ψιλοπακέτο. Είναι πολλές οι ταινίες που θέλω να δω σινεμά και δεν βρίσκω παρέα για να το κάνω. Μου φαίνεται ότι θα πρέπει ν' αρχίσω να πηγαίνω μόνη μου :p
Λοιπόν, την ταινία δεν την έχω δει, και παρά που πολλά ψυχολογικά θρίλερ έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια την εμφάνισή τους στον κινηματογράφο (κι εξαιρουμένων περιπτώσεων ήταν απογοητευτικά) μου έχει κινήσει πολύ το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη.
Μετά και την κριτική σου (αν και δεν συμφωνούμε πάντα :p) νομίζω ότι θα πρέπει να πιέσω λίγο τις καταστάσεις....