Εισαγωγή
Ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό πράγμα η στρατευμένη τέχνη, ούτε με πολυενδιαφέρει να ανοίξω τη συζήτηση κατά πόσο η τέχνη του Μουρ εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι ότι η τελευταία ντοκιμαντερίστικη δημιουργία του είναι ένας ύμνος στη σοσιαλδημοκρατία και γουστάρω πολύ για αυτό! Είναι ωδή στο δικαίωμα στην υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη για το οποίο ο Αμερικανός αιρετικός υποστηρίζει (και καλά κάνει αν ρωτάς τους Ευρωπαίους) ότι πρέπει να είναι καθολικό. Για όσους συμφωνούν με το σύνθημα «δωρεάν υγεία για όλους», το SICKO είναι η ταινία για εσάς!
Αξιολόγηση
Σκοπός του Μουρ είναι όχι να παρουσιάσει ένα αντικειμενικό ντοκιμαντέρ που θα πείθει μέσω της παρουσίασης των επιχειρημάτων όλων των πλευρών, αλλά κυρίως μέσω της δύναμης των εικόνων και των προσωπικών μαρτυριών των θυμάτων του αμερικανικού συστήματος υγείας. Δεν τον νοιάζει, με άλλα λόγια, που είναι μονόπλευρος και φαίνεται! Θέλει πρωτίστως να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικανούς συμπολίτες του για τις επιπτώσεις που έχει η ιδιωτικοποίηση της ιατροφαρμακευτικής περιθαλψης και της ασφάλισής τους στην υγεία τους και στην προστασία τους. Παρουσιάζει μια εφιαλτική Αμερική ενώ εξιδανικεύει από την αρχή μέχρι το τέλος τις αντίστοιχες εμπειρίες στους τομείς ιατροφαρμακευτικής/ υγειονομικής περίθαλψης στον Καναδά, τη Βρετανία και τη Γαλλία.
Εδώ ο Μουρ μιλάει με ένα γιατρό του Αγγλικού ΕΣΥ
"για να βγει αβιάστα" το συμπέρασμα πόσο καλά περνάνε οι γιατροί του δημοσίου στη Βρετανία!
Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί για να πείσει τους θεατές για το δίκιο των απόψεών του ως όπλα το καυστικό του χιούμορ και μερικά απίστευτα σεναριακά ευρήματα όπως τη φαεινή ιδέα να κουβαλήσει τους αρρώστους-πρωταγωνιστές της ταινίας του στη βάση του Γκουαντανάμο, που κατά το Μουρ είναι το μοναδικό μέρος στις ΗΠΑ που αμερικανοί πολίτες και κρατούμενοι απολαμβάνουν τη δωρεάν περίθαλψη (κάτι τέτοιο προφανώς δεν ισχύει γιατί όλες οι φυλακές – και υποθέτω και ο στρατός διεθνώς – δωρεάν περίθαλψη έχουν!)
Το SICKO είναι ένα καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ, σε στιγμές σπαρταριστό, με ωραίο ρυθμό και με φιλοδοξία να καλύψει ει δυνατόν μεγαλύτερη γκάμα θεμάτων επιτυγχάνοντας να μη χαθεί στο λαβύρινθο των συστημάτων και των ιδεολογιών αλλά τελικά χωρίς να αποφύγει το σκόπελο των απλουστεύσεων! Ακόμα κι αν δεν ενδιαφέρεστε για τις πολιτικές στον τομέα της ασφάλισης και της υγείας, είναι σίγουρο ότι το SICKO θα σας κάνει να περάσετε καλά!
Ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό πράγμα η στρατευμένη τέχνη, ούτε με πολυενδιαφέρει να ανοίξω τη συζήτηση κατά πόσο η τέχνη του Μουρ εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι ότι η τελευταία ντοκιμαντερίστικη δημιουργία του είναι ένας ύμνος στη σοσιαλδημοκρατία και γουστάρω πολύ για αυτό! Είναι ωδή στο δικαίωμα στην υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη για το οποίο ο Αμερικανός αιρετικός υποστηρίζει (και καλά κάνει αν ρωτάς τους Ευρωπαίους) ότι πρέπει να είναι καθολικό. Για όσους συμφωνούν με το σύνθημα «δωρεάν υγεία για όλους», το SICKO είναι η ταινία για εσάς!
Αξιολόγηση
Σκοπός του Μουρ είναι όχι να παρουσιάσει ένα αντικειμενικό ντοκιμαντέρ που θα πείθει μέσω της παρουσίασης των επιχειρημάτων όλων των πλευρών, αλλά κυρίως μέσω της δύναμης των εικόνων και των προσωπικών μαρτυριών των θυμάτων του αμερικανικού συστήματος υγείας. Δεν τον νοιάζει, με άλλα λόγια, που είναι μονόπλευρος και φαίνεται! Θέλει πρωτίστως να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικανούς συμπολίτες του για τις επιπτώσεις που έχει η ιδιωτικοποίηση της ιατροφαρμακευτικής περιθαλψης και της ασφάλισής τους στην υγεία τους και στην προστασία τους. Παρουσιάζει μια εφιαλτική Αμερική ενώ εξιδανικεύει από την αρχή μέχρι το τέλος τις αντίστοιχες εμπειρίες στους τομείς ιατροφαρμακευτικής/ υγειονομικής περίθαλψης στον Καναδά, τη Βρετανία και τη Γαλλία.
Εδώ ο Μουρ μιλάει με ένα γιατρό του Αγγλικού ΕΣΥ"για να βγει αβιάστα" το συμπέρασμα πόσο καλά περνάνε οι γιατροί του δημοσίου στη Βρετανία!
Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί για να πείσει τους θεατές για το δίκιο των απόψεών του ως όπλα το καυστικό του χιούμορ και μερικά απίστευτα σεναριακά ευρήματα όπως τη φαεινή ιδέα να κουβαλήσει τους αρρώστους-πρωταγωνιστές της ταινίας του στη βάση του Γκουαντανάμο, που κατά το Μουρ είναι το μοναδικό μέρος στις ΗΠΑ που αμερικανοί πολίτες και κρατούμενοι απολαμβάνουν τη δωρεάν περίθαλψη (κάτι τέτοιο προφανώς δεν ισχύει γιατί όλες οι φυλακές – και υποθέτω και ο στρατός διεθνώς – δωρεάν περίθαλψη έχουν!)
Το SICKO είναι ένα καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ, σε στιγμές σπαρταριστό, με ωραίο ρυθμό και με φιλοδοξία να καλύψει ει δυνατόν μεγαλύτερη γκάμα θεμάτων επιτυγχάνοντας να μη χαθεί στο λαβύρινθο των συστημάτων και των ιδεολογιών αλλά τελικά χωρίς να αποφύγει το σκόπελο των απλουστεύσεων! Ακόμα κι αν δεν ενδιαφέρεστε για τις πολιτικές στον τομέα της ασφάλισης και της υγείας, είναι σίγουρο ότι το SICKO θα σας κάνει να περάσετε καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου