Απριλίου 01, 2007

C.R.A.Z.Y. (2005) (8 στα 10)

Επειδή είδα ξανά σε dvd με φίλους μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες αυτής της σεζόν, το C.R.A.Z.Y., μου ζητήθηκε από την Argy να ανεβάσω την κριτική μου στο blog μου και μάλιστα σήμερα Κυριακή, 1η Απρίλη! Δεν αστειευόταν! Αφιερωμένη λοιπόν αυτή η κριτική στη φίλη μου, Argy!
Αν είσαι, λοιπόν, φίλος αυτού του blog, μπορείς να παραγγείλεις κριτική στην ταινία της αρεσκείας σου!

Το C.R.A.Z.Y. είναι μια ταινία που δείχνει με τον πιο ποιητικό τρόπο το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις και να αισθάνεσαι διαφορετικός σε μια οικογένεια και κοινωνία που δεν είναι αρκετά εκπαιδευμένη για να το αποδεχτεί και ενίοτε θεωρεί προτιμότερο να το καταπνίξει

Το C.R.A.Z.Y., ο τίτλος του οποίου παραπέμπει στα αρχικά των ονομάτων των 5 αγοριών μιας οικογένειας στο Κεμπέκ του Καναδά, είναι μια ταινία που αξιοποιεί τη φαντασία, το χιούμορ και τη μουσική για να παίξει στο ανταγωνιστικό γήπεδο των αμερικανικών ταινιών των εκατομμυρίων δολαρίων. Και το πετυχαίνει περίφημα καθότι το τελικό αποτέλεσμα είναι φτιαγμένο για το ευρύ κοινό και η ταινία είναι προορισμένη για να σπάσει ταμεία χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητά της. [Η ταινία έσκισε εμπορικά στον Καναδά και σάρωσε στα ετήσια βραβεία κινηματογράφου του Καναδά αποσπώντας συνολικά 10 Genie Awards και 13 Jutra awards (βραβεία για τις ταινίες από το Κεμπέκ)]

Σαν ένα boyband πέντε αδέρφια τελείως διαφορετικά μεταξύ τους μεγαλώνουν, συνυπάρχουν και αποτελούν συστατικά μιας κοινωνίας. Ο μεγάλος αδερφός σπασικλάκι που καταβροχθίζει λέξεις, ο δεύτερος εκτονώνει τον ανδρισμό του στα ναρκωτικά και τις μηχανές. Ο τρίτος με σωματική καταβολή και… εγκέφαλο ξέχειλο στην τεστοστερόνη είναι προγραμματισμένος να διαπρέπει στα σπορ. Ο πέμπτος μικρός και χαϊδεμένος, αλλά δε μας νοιάζει ο χαρακτήρας του γιατί η αφήγηση ούτως ή άλλως γίνεται με τα μάτια του τετάρτου αδερφού, του Ζακ.

Ο Ζακ είναι ένα παιδί που αισθάνεται διαφορετικό. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του είναι ερωτευμένος με τον πατέρα του (φώτο δεξιά) και νιώθει ταυτισμένος με την «αγία» μητέρα του. Γεννημένος την ίδια μέρα με το Χριστό είναι αναγκασμένος να γιορτάζει τα γενέθλια του με τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία της εκκλησίας. Ως έφηβος αντικαθιστά το Θεό της Καθολικής Εκκλησίας με το David Bowie, το ανδρόγυνο είδωλο της δεκαετίας του 70. Στα πρώτα βήματα της ενηλικίωσής του παλεύει με τη σεξουαλική του ταυτότητα και αναπόδραστα συγκρούεται με την πατρική εξουσία.

Το C.R.A.Z.Y. ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο γλυκόπικρο χιούμορ και στη δημιουργία συγκίνησης. Ο σκηνοθέτης της, Jean-Marc Vallée αφιέρωσε 10 χρόνια από τη ζωή του σε αυτή την ταινία και δημιούργησε μαγικές εικόνες, που διαδέχονται η μία την άλλη σα μουσικό videoclip χωρίς να χάνουν σε ουσία και δραματουργικό υπόβαθρο. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνει τόσο καλά στην ανάλυση όλων των χαρακτήρων του, εντούτοις η ταινία του Vallée λέει ήδη πάρα πολλά πράγματα.

Η εκκλησία, η οικογένεια, η άγονη αντίδραση και η κοινωνική συμβατικότητα παλεύουν με τη φαντασία, την ανεξάρτητη σκέψη, τη δημιουργική έκφραση και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Μια ιδιαίτερα όμορφη ταινία για όλους όσοι μεγαλώνουν παιδιά και για όσους έχουν ξεχάσει πως ήταν όταν ήμασταν παιδιά!

ΥΓ. Το ξέρατε ότι πρωταγωνιστεί ο γιος του σκηνοθέτη ως εξάχρονος Ζακ (φώτο αριστερά πάνω) και ο πατέρας του έτσι ήθελε να του πει ότι όπως κι αν επιλέξει να αναπτύξει την προσωπικότητά του εκείνος θα τον αποδεχτεί;


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση:))!!!
Ομολογώ ότι η ταινία αυτή ήταν από τις πιο ωραίες που έχω δει φέτος και αυτό μετά από παρότρυνση του blogger!Merci!
Η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν πολλή ώρα για να καταλήξω στο τι ήταν αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο σε αυτήν την ταινία.

Ανώνυμος είπε...

... Η αδυναμία της κοινωνίας να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα, τη στιγμή που η ίδια η οικογένεια αδυνατεί να το κανει, ή ο ήρωας που έχει συνειδητοποιήσει το "πρόβλημά" του και προσπαθεί να το λύσει...; Νομίζω ότι ο ήρωας τελικά αποτελεί τραγική φιγούρα,που έχοντας συνειδητοποιήσει ένα χαρακτηριστικό του παλεύει με νύχια και με δόντια για να αποδείξει το αντίθετο ακόμα και στον εαυτό του.Φυσικά,η λέξη "problem" από τον πατέρα ακουγόταν συνέχεια...

Ανώνυμος είπε...

Επίσης,προσέξτε τη σχέση μεταξύ του εξαρτημένου από ναρκωτικά αδερφού και του πρωταγωνιστή.Δίνονται με πολύ ωραίο τρόπο οι εναλλαγές στις σχέσεις τους.
Μου έκανε επίσης εντύπωση η υποβάθμιση του προβλήματος της εξάρτησης από ναρκωτικά,μπροστά στο "πρόβλημα" του να είναι ο άλλος αδερφός ομοφυλόφιλος.
Η ταινία θα έλεγα ότι αποτελεί μικρογραφία κάθε σύγχρονης κοινωνίας,σε οποιαδήποτε χώρα,και εμπλέκει περίτεχνα και σύνθετα, πολλά ζητήματα καταλήγοντας σε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα.....τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!

europanos είπε...

Argy, πολύ καλά τα λες...

Ειδικά η επισήμανση σου "η υποβάθμιση του προβλήματος της εξάρτησης από ναρκωτικά, μπροστά στο "πρόβλημα" του να είναι ο άλλος αδερφός ομοφυλόφιλος" πολύ εύστοχη!

Ίσως και για αυτό όλοι οι προβολείς σε αυτά τα 2 αδέρφια κι όχι στα άλλα 3. Ενδιαφέρουσα επίσης στο ίδιο πλαίσιο και η αντιζηλία τους, αυτό το εκπληκτικό μίσος-αγάπη που είχανε.

Η ταινία είναι το απόλυτο family movie! Δείτε τη λοιπόν σε dvd όσοι τη χάσατε στο σινεμά κάποιους μήνες πριν!

Misirlou Oubliez είπε...

Kala de 8a sxoliasw pou xa8ike to link mou...

KALO PASXA PANO! EFXOMAI NA THN PERASEIS SAN TAINIA TOU CINEMA,APO AFTES TIS XAROUMENES OMWS, TIS PWS TIS LENE, KWMWDIES

Ανώνυμος είπε...

An 8ymamai swsta h kritikh sou s'afth thn tainia htan h aformh ths gnwrimias mas! Prepei na thn ksanadw k egw!Tainiara!