C.R.A.Z.Y. (2005) (8 στα 10)

Επειδή είδα ξανά σε dvd με φίλους μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες αυτής της σεζόν, το C.R.A.Z.Y., μου ζητήθηκε από την Argy να ανεβάσω την κριτική μου στο blog μου και μάλιστα σήμερα Κυριακή, 1η Απρίλη! Δεν αστειευόταν! Αφιερωμένη λοιπόν αυτή η κριτική στη φίλη μου, Argy!

Αν είσαι, λοιπόν, φίλος αυτού του blog, μπορείς να παραγγείλεις κριτική στην ταινία της αρεσκείας σου!

Το C.R.A.Z.Y. είναι μια ταινία που δείχνει με τον πιο ποιητικό τρόπο το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις και να αισθάνεσαι διαφορετικός σε μια οικογένεια και κοινωνία που δεν είναι αρκετά εκπαιδευμένη για να το αποδεχτεί και ενίοτε θεωρεί προτιμότερο να το καταπνίξει

Το C.R.A.Z.Y., ο τίτλος του οποίου παραπέμπει στα αρχικά των ονομάτων των 5 αγοριών μιας οικογένειας στο Κεμπέκ του Καναδά, είναι μια ταινία που αξιοποιεί τη φαντασία, το χιούμορ και τη μουσική για να παίξει στο ανταγωνιστικό γήπεδο των αμερικανικών ταινιών των εκατομμυρίων δολαρίων. Και το πετυχαίνει περίφημα καθότι το τελικό αποτέλεσμα είναι φτιαγμένο για το ευρύ κοινό και η ταινία είναι προορισμένη για να σπάσει ταμεία χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητά της. [Η ταινία έσκισε εμπορικά στον Καναδά και σάρωσε στα ετήσια βραβεία κινηματογράφου του Καναδά αποσπώντας συνολικά 10 Genie Awards και 13 Jutra awards (βραβεία για τις ταινίες από το Κεμπέκ)]

Σαν ένα boyband πέντε αδέρφια τελείως διαφορετικά μεταξύ τους μεγαλώνουν, συνυπάρχουν και αποτελούν συστατικά μιας κοινωνίας. Ο μεγάλος αδερφός σπασικλάκι που καταβροχθίζει λέξεις, ο δεύτερος εκτονώνει τον ανδρισμό του στα ναρκωτικά και τις μηχανές. Ο τρίτος με σωματική καταβολή και… εγκέφαλο ξέχειλο στην τεστοστερόνη είναι προγραμματισμένος να διαπρέπει στα σπορ. Ο πέμπτος μικρός και χαϊδεμένος, αλλά δε μας νοιάζει ο χαρακτήρας του γιατί η αφήγηση ούτως ή άλλως γίνεται με τα μάτια του τετάρτου αδερφού, του Ζακ.

Ο Ζακ είναι ένα παιδί που αισθάνεται διαφορετικό. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του είναι ερωτευμένος με τον πατέρα του (φώτο δεξιά) και νιώθει ταυτισμένος με την «αγία» μητέρα του. Γεννημένος την ίδια μέρα με το Χριστό είναι αναγκασμένος να γιορτάζει τα γενέθλια του με τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία της εκκλησίας. Ως έφηβος αντικαθιστά το Θεό της Καθολικής Εκκλησίας με το David Bowie, το ανδρόγυνο είδωλο της δεκαετίας του 70. Στα πρώτα βήματα της ενηλικίωσής του παλεύει με τη σεξουαλική του ταυτότητα και αναπόδραστα συγκρούεται με την πατρική εξουσία.

Το C.R.A.Z.Y. ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο γλυκόπικρο χιούμορ και στη δημιουργία συγκίνησης. Ο σκηνοθέτης της, Jean-Marc Vallée αφιέρωσε 10 χρόνια από τη ζωή του σε αυτή την ταινία και δημιούργησε μαγικές εικόνες, που διαδέχονται η μία την άλλη σα μουσικό videoclip χωρίς να χάνουν σε ουσία και δραματουργικό υπόβαθρο. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνει τόσο καλά στην ανάλυση όλων των χαρακτήρων του, εντούτοις η ταινία του Vallée λέει ήδη πάρα πολλά πράγματα.

Η εκκλησία, η οικογένεια, η άγονη αντίδραση και η κοινωνική συμβατικότητα παλεύουν με τη φαντασία, την ανεξάρτητη σκέψη, τη δημιουργική έκφραση και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Μια ιδιαίτερα όμορφη ταινία για όλους όσοι μεγαλώνουν παιδιά και για όσους έχουν ξεχάσει πως ήταν όταν ήμασταν παιδιά!

ΥΓ. Το ξέρατε ότι πρωταγωνιστεί ο γιος του σκηνοθέτη ως εξάχρονος Ζακ (φώτο αριστερά πάνω) και ο πατέρας του έτσι ήθελε να του πει ότι όπως κι αν επιλέξει να αναπτύξει την προσωπικότητά του εκείνος θα τον αποδεχτεί;