Μαρτίου 16, 2007

"Πατάτα" ή Αριστούργημα; APOCALYPTO (2006) (9 στα 10)

Σήμερα σε αυτό το δικτυακό τόπο εγκαινιάζεται (μπουκάλι σαμπάνιας σκάει στο καράβι...καλοτάξιδο) μια νέα άκρως διχαστική προσπάθεια, το Πατάτα ή Αριστούργημα! Ο europanos θα σχολιάζει αγαπημένες του ταινίες (αυτής της σεζόν ή και παλιότερες), που φίλοι του μίσησαν ή ταινίες που ήθελε να σηκωθεί να φύγει και οι γύρω του λέγανε "Ω, τι αριστούργημα!". Ελπίζει ο γράφων να πετύχει τη συμμετοχή με τα σχόλια και τις ψήφους των φίλων του, που τον διαβάζουν συστηματικά πλέον, αλλά και του κάθε άγνωστου εκεί έξω! Ας αρχίσει ο διάλογος λοιπόν...

Πρώτη ταινία με την οποία θέλω να αρχίσει ο "διχασμός" είναι η τελευταία ταινία του Mel Gibson, Apocalypto!

Για κάποιους το Apocalypto δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια καλογυρισμένη περιπέτεια γύρω από μια ιστορία αγάπης και εκδίκησης σε φόντο άγρια νατουραλιστικό! Εκ πρώτης όψεως όντως αυτό είναι. Αν κοιτάξεις όμως προσεκτικότερα η ταινία δεν είναι μόνο αυτό (αν και σαφώς αυτό θα αρκούσε για να περάσει κάποιος δυο και πλέον ώρες με κομμένη την ανάσα, με πλημμύρα όμορφων και σαφώς δυνατών εικόνων!) Το Apocalypto είναι κυρίως μια αλληγορία για τον κόσμο μας και τα πρότυπά του. Η ιστορία του γέρου της φυλής των μάγια για τον άνθρωπο και τη δημιουργία του με τις αρετές των άλλων ζώων απλά εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Είναι ένα αποστομωτικό σχόλιο για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις επιπτώσεις στη ζωή μας σήμερα! Η καταστροφή της φυλής των γειτόνων πρώτα ως προειδοποίηση της δικής μας καταστροφής και η επιλογή της άγνοιας του κινδύνου επίσης χαρακτηριστική επιλογή του σκηνοθέτη.

Το Apocalypto είναι μια επική ταινία για τους λόγους ακμής και παρακμής των πολιτισμών. Μια αλληγορία για τις σύγχρονες ανασφάλειες των ανθρώπων και την ευκολία να καταφεύγουν σε εύκολες λύσεις σαν τον όχλο κάτω από την πυραμίδα των Μάγια που κρεμόταν από τα χείλη του ιερέα περιμένοντας τις μακάβριες θυσίες του! Ο τίτλος της ταινίας δείχνει επίσης ότι ο σκηνοθέτης αυτή την ερμηνεία θέλει να δώσει στο έργο του.

Αισθάνομαι την ανάγκη να υποκλιθώ στην τέχνη και την ιδιοφυία του Μελ Γκίμπσον! Θέλει πολλά κότσια να γυρίσεις τέτοια ταινία χωρίς λέξη στα αγγλικά ή τα ισπανικά αλλά σε μια γλώσσα που κάποιοι δεν είναι καν σίγουροι ότι έχει αποκρυπτογραφηθεί και κανείς από τους θεατές της διεθνώς δεν τη μιλάει. Θέλει δε πολύ μυαλό για να γυρίσεις μια "περιπέτεια εποχής" που από το πρώτο ως το τελευταίο της λεπτό είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή παραγωγής αδρεναλίνης των θεατών της και ταυτόχρονα επικοινωνεί ένα σάκο παναθρώπινα μηνύματα!

Συμπερασματικά, η ταινία είναι ένα αριστούργημα, σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές! Ας μου επιτραπεί η παρακινδυνευμένη πρόβλεψη οτι θα μείνει κλασσική στα πρότυπα του Mission και του Τελευταίου των Μοϊκανών!


Εσείς, τι πιστεύετε για το Apocalypto; Πολύ βίαιη, ανούσια βίαιη ταινία ή η βία της εντάσσεται στο ιδεολογικό πλαίσιο της εποχής που αποτυπώνει; (πχ πώς αλλιώς να αποδώσεις τις ανθρωποθυσίες;) Είναι χαζοπεριπετειούλα ή θέλει να πει και κάποια πράγματα παραπάνω; Είναι άραγε σημαντικό ότι η ταινία είναι γεμάτη ιστορικές ανακρίβειες (πχ οι Μάγια είχαν εξαφανιστεί την εποχή που περιγράφει ο σκηνοθέτης!) ή αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια σε μια τόσο καλογυρισμένη και πλήρη νοημάτων ταινία;

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Wraia i alligoria pou perigrafeis, wraies oi dyo wres xazeuontas omorfi fwtografia, entypwsiako kai sfixto montaz (se simeio na swzwi kommatia tis tainias), alla i tainia paramenei mia megali xameni eukairia. Kai, episis, exw tin entypwsi oti ola pernane se deuteri moira, ena eksypno "gemisma" tis tainias, apo enan anthrwpo pou, mallon einai poly eksypnos kai poly megalos mastoras.
Proswpika eida tin tainia opws kai tis proigoumenes tou Gibson. Mia tainia me aformi enarksis tis mia sxedon prosximatiki senariaki idea, pou antleitai apo ena pathos, mia fovia, mia megali emmoni tou Gibson kai pou, an kati pigaine strava sti diarkeia tis paragwgis tis, tha eixame -mallon- mia poly endiaferousa herzogoperiptwsi na apolausoume. Panta omws, o gibson einai megalomanis men, prosektikos de. Apousia megalou onomatos sto cast, metrimenoi roloi, moirasmenoi sxedon me to deuterolepto, "xeri" se ola ta texnika epimerous stoixeia tis tainias, nai, i tainies tou einai dikes tou.
Egw auto pou eida stin aithousa (alla kai se epomeni provoli), itan mia spoudaia askisi tou gibson se kati pou (opws fainetai) ton apasxolei poly entona, tin parousia tou fovou kai pws ton antipetwpizoume. Profanws sas akougetai poly epifaneiako, eidika ti stigmi pou o idios ftanei se simeio na mas to ftysei sta moutra me ton prwtagwnisti na "min fovatai" opws leei ston eauto tou ana takta xronika diastimata, alla den pisteuw pws o gibson eixe allo pragma sto nou ektos apo auto.
Apo tin arxi mexri to telos, ola stinontai kai eksypiretoun auti tin arxegoni aisthisi (min ksexname pws epelekse mia istoria tosa xronia prin) kai auto pou me kanei na sevomai aperiorista ton skinotheti einai oti (OUTE EDW) xarassei mia poreia stin tainia tou kai, afou exei enan dyskolo stoxo na epityxei, den ksestratizei deuterolepto apo autin. Klimakoumeni entasi, anases sta swsta simeia (pragmatika omws, spoudaio timing), skinothetika eufyestata trik (milame auti tin agnwsti indianiki glwssa, giati arage? a nai, gia na min gkremistei auto pou tosin wra xtizoume, kaneis den prepei na proseksei tous dialogous), oi dialogoi den eksypiretoun to drama, aplws to symplirwnoun, o monos tropos na ypovlithei o theatis se auti tin dokimasia einai i atmosfaira (apofygame etsi kai kapoia astoxi ataka, proion tou prosximatikou senariou), o fovos pou legame enteinetai me tin parousia agxwtikwn kai enoxlitikwn mikrwn istoriwn kai skinwn (prosekse ton fovo tou thanatou sti skini tou "golgotha") yparxei aima, polys thanatos, agwnas gia trofi, apeili gia tin oikogeneia, pethainei o filos, o pateras, fovos ekswterikis apeilis, fovos tou theou, kleistofovia sto pio anoixto meros tou kosmou (apeili erxetai apo pantou, ara o proswpikos xwros asfaleias periorizetai sto elaxisto) kai, fysika, kathartirio finale.
Eixa tin synexi aisthisi omws oti kati me enoxlouse stin tainia kai telika den tin apolausa toso. Den kserw giati, alla en telei nomizw oti prokeitai gia ena spoudaio ergo, alla pou den leitourgise toso telika.

Anonymous, o paparologos.

europanos είπε...

Μου άρεσαν πολύ αυτά που γράφεις, δεν τα βρήκα παπαρολογίες καθόλου! Όντως το μοντάζ και άλλες λεπτομέρειες της παραγωγής είναι εξαιρετικά καλομαστορεμένα. Ενδιαφέροντα αυτά που λες για το φόβο, δεν είμαι στην ψυχή του Μελ Γκίμπσον για να στα επιβεβαιώσω ή να στα διαψεύσω όμως.

Γενικά πιστεύω ότι η ταινία είχε να πει πολλά... στο δίλημμα "περιπέτεια με και καλά βαθύτερα νοήματα" ή "αλληγορία ντυμένη το άκρως διασκεδαστικό είδος της επικής περιπέτειας" επιλέγω σαφέστατα το δεύτερο.

Κρατώ οπότε την τελευταία σου φράση, ότι η ταινία είναι σπουδαίο έργο αν και δε λειτούργησε σε σένα. Σεβαστό και συγνωστό!

Panagiotis Atmatzidis είπε...

Εγώ θέλω τις δύο ώρες που σπατάλησα πίσω, μπορώ να τις έχω; Δεν ξαναβλέπω ταινεία του Gibson. Είναι σίγουρα η χειρότερη ταινία που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ας έκανε ρεπορτάζ αν ήθελε..

Misirlou Oubliez είπε...

Το φετινο Πασχα θα το θυμαμαι γιατι απολαυσα αυτην την ταινια.

tritos_dakytlos είπε...

Αριστουργηματική ταινία, όπως όλες εξ' άλλου του Mel (προσωπική άποψη;-). Για τον λόγο αυτό διχάζει. Ανατρεπτική, σου σφίγγει το στομάχι, γροθιά στις εύπεπτες "παραγωγές". Αξίζει της προσοχής μας.

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με τις αλληγορίες αλλά και τον ΦΟΒΟ σαν κεντρικό θέμα του Γκίμπσον που ανέφερε εμπεριστατωμένα ο κ. Ανώνυμος, θαθελα να πω τα εξής : 1/ αλληγορίες για τον κίνδυνο του πλανήτη απ΄τον άνθρωπο κτλ, δ ε ν είδα να αναπτύσσονται τόσο. Δέν το σκέφτηκα επίσης ιδαιτερα. Νομίζω πως είναι μια ταινία ''αυτή καθαυτήν'' : στο στενό ιστορικό πλαίσιο που αναπτύσσεται. Κι ότι σα γενικό συμπέρασμα θα έβγαζα τον φοβερο κίνδυνο της αλληλοσφαγής. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη ζωτική την βοήθεια των άλλων. Η τότε πάλη των φυλών σήμερα είναι πάλη μεταξύ των ΕθνώνΚρατών με αποκορύφωση τον Β' Παγκ. Πόλεμο και την θερμοπυρηνική κρίση των Πυραύλων της Κούβας -1963.
Όπως και στη Σταύρωση με το φοβερό μαστίγωμα του Χριστού που μας έδωσε ο Γκίμπσον, έτσι κι εδώ αναπτύσσεται πολύ ρεαλιστικά, νατουραλιστικά, στη βαρβαρότητα εκείνης της εποχής εκείνη η συγκεκριμένη βία. Καί σήμερα μπορύμε να βγάλουμε ή να μή βγάλουμε τα όποιαα συμπ/σματα.Δέν νομίζω ότι ενδιαφέρει τον θρησκευόμενο Γκίμπσον (Έίναι, λέγεται, ο ΓΚΙΜΠΣΟΝ, μέλος του σκληροπυρηνικού Χριστιανικού ''OPUS DEI'', στο οποίο ανήκουν 'υψηλοί' παράγοντες του δυτικού χριστιαν. κόσμου, κυρίως υπερσυντηρητικής ιδεολογίας !)

Εκτός απ' το ΦΟΒΟ δε, που αναφέρει ο κ.Ανώνυμος, αναπτύσσεται η β ί α : β ί α για απόκτηση δούλων από άλλες φυλές, ζωτικό 'Χιτλερικό χώρο', καθυπόταξη κατώτερων από ανώτερες, δεισιδαιμονία..
Δέν θεωρώ όμως τον Γκίμπσον πρωτοκλασσάτο, μεγάλης εμβέλειας σκηνοθέτη, ως ο Σκορτσέζε, ο Φόρντ, ο Πέκινπα παλιότερα κτλ.
K O S T A S T R E N T