Μια δυνατή καταιγίδα στον Άρη χτυπά το πλήρωμα μιας διαστημικής αποστολής που έχει σταθμεύσει στον κόκκινο πλανήτη, εξαναγκάζοντας το σε επείγουσα αναχώρηση. Κατά την αναχώρηση ένα ατύχημα συμβαίνει στον αστροναύτη Mark Watney και οι σύντροφοί του τον θεωρούν νεκρό και τον αφήνουν πίσω. Όμως εκείνος ζει...
Αξιολόγηση
Η πρώτη δυνατή αμερικανική ταινία της νέας σεζόν φέρει την υπογραφή ενός βετεράνου. Μετά από κάποιες άνευρες και αδιάφορες ταινίες, ο δημιουργός του Blade Runner, Ridley Scott, ξαναβρίσκει τον παλιό καλό εαυτό του και μας χαρίζει μια συναρπαστική ταινία επιστημονικής φαντασίας με δραματική ένταση και έντονο σασπένς. Μια ταινία με θέμα έναν άνθρωπο μόνο στον πλανήτη Άρη να παλεύει για την επιβίωσή του είναι μεν μια καλή ιδέα για να προσελκύσει θεατές, αλλά η υλοποίησή της αποτελούσε ένα σημαντικό στοίχημα για το δημιουργό της. Πολλές οι παγίδες και πολλά θα μπορούσαν να είχαν πάει στραβά στην ταινία.
Καταρχάς, θα μπορούσε να είχε παρουσιάσει κάτι εντελώς αναληθοφανές. Το γεγονός ότι η NASA ενεπλάκη συμβουλευτικά σχεδόν σε όλα τα στάδια παραγωγής της ταινίας συνέβαλε καθοριστικά στο να δούμε κάτι αρκετά ρεαλιστικό. Θα μπορούσαν επίσης οι θεατές να χαθούν σε λεπτομέρειες τεχνικές και να χάσουν το ενδιαφέρον τους λόγω του καταιγισμού τεχνολογίας που απαιτείται να χωνέψουν, καθώς ο ήρωας πρέπει να βρει τρόπους να ανακτήσει επικοινωνία με τη Γη και να επιβιώσει στον Άρη. Όπως λέει χαρακτηριστικά κι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής: "I'm gonna have to science the shit out of this." Επίσης το γεγονός ότι σε μεγάλο μέρος της ταινίας ο ήρωας είναι μόνος με τον εαυτό του και η επικοινωνία με τη Γή από δύσκολη έως αδύνατη, θα μπορούσε να κάνει τους θεατές να βαρεθούν, κάτι που δεν συμβαίνει επ’ ουδενί.
Οι θεατές ταυτίζονται εύκολα με τον κεντρικό ήρωα, τον συμπαθούν, χαίρονται το χιούμορ του, εκτιμούν την αγάπη που δείχνει για τη ζωή και συγκινούνται με τις προσπάθειές του να επιβιώσει και να επιστρέψει σώος στη Γη. Ο δε Matt Damon αποδεικνύεται (απρόσμενα) εξαιρετική επιλογή για το ρόλο και θα τολμούσα να πω ότι στην ερμηνεία του οφείλει η ταινία μεγάλο μέρος της επιτυχίας της!
Καταρχάς, θα μπορούσε να είχε παρουσιάσει κάτι εντελώς αναληθοφανές. Το γεγονός ότι η NASA ενεπλάκη συμβουλευτικά σχεδόν σε όλα τα στάδια παραγωγής της ταινίας συνέβαλε καθοριστικά στο να δούμε κάτι αρκετά ρεαλιστικό. Θα μπορούσαν επίσης οι θεατές να χαθούν σε λεπτομέρειες τεχνικές και να χάσουν το ενδιαφέρον τους λόγω του καταιγισμού τεχνολογίας που απαιτείται να χωνέψουν, καθώς ο ήρωας πρέπει να βρει τρόπους να ανακτήσει επικοινωνία με τη Γη και να επιβιώσει στον Άρη. Όπως λέει χαρακτηριστικά κι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής: "I'm gonna have to science the shit out of this." Επίσης το γεγονός ότι σε μεγάλο μέρος της ταινίας ο ήρωας είναι μόνος με τον εαυτό του και η επικοινωνία με τη Γή από δύσκολη έως αδύνατη, θα μπορούσε να κάνει τους θεατές να βαρεθούν, κάτι που δεν συμβαίνει επ’ ουδενί.
Οι θεατές ταυτίζονται εύκολα με τον κεντρικό ήρωα, τον συμπαθούν, χαίρονται το χιούμορ του, εκτιμούν την αγάπη που δείχνει για τη ζωή και συγκινούνται με τις προσπάθειές του να επιβιώσει και να επιστρέψει σώος στη Γη. Ο δε Matt Damon αποδεικνύεται (απρόσμενα) εξαιρετική επιλογή για το ρόλο και θα τολμούσα να πω ότι στην ερμηνεία του οφείλει η ταινία μεγάλο μέρος της επιτυχίας της!
Ένας καταιγισμός θετικών μηνυμάτων για την ανθρωπότητα δίνει τον τόνο στην ταινία! Μηνύματα που ακόμα κι αν κάποιοι τα βρουν απλοϊκά ή ουτοπικά, είναι εντούτοις όμορφα. Οι θεατές βλέπουν όλο τον κόσμο να ενώνεται γύρω από ένα κοινό στόχο που υπερβαίνει σύνορα και αντιπαλότητες και να συνεργάζεται. Βλέπουν την αξία της ζωής να τοποθετείται σε ψηλό βάθρο και το ένστικτο της επιβίωσης να βαδίζει χέρι χέρι με τη σημασία του χιούμορ στη ζωή μας. Βλέπουν την αυτοθυσία για την επίτευξη ενός σημαντικού ιδανικού να αναδεικνύεται την κρίσιμη στιγμή ως συλλογικά αποδεκτή αρετή. Μακάρι η πραγματικότητα της σημερινής κατάστασης στην ανθρωπότητα να ήταν εξίσου αισιόδοξη! Τουλάχιστον το σινεμά μας προκαλεί να ονειρευτούμε ακόμα! ...
2 σχόλια:
Είχα καιρό να επισκεφθώ το συγκεκριμένο μπλογκ, χαίρομαι ΠΑΡΑ πολύ που συνεχίζει να υπάρχει!!
Δεν θα συμφωνήσω όμως με το σχόλιο, καλέ μου Πάνο. Προσωπικά βρήκα πλήθος αναληθοφανειών, σε μεγαλύτερο βαθμό από το ανανμενόμενο όπως (τελείως ενδεικτικά) ότι μπορείς δήθεν να αντικαταστήσεις μεγάλο μέρος ενός διαστημικού οχήματος με μουσαμά (!) και να το στείλεις στο Διάστημα (θα έγραφα κι άλλα παραδείγματα, αλλά θα έπρεπε να βάλω spoilers). Ωστόσο, το κυριότερό μου πρόβλημα, αντίθετα με αυτά που γράφεις, ήταν το ότι σε μεγάλο μέρος της ταινίας δεν είχα πραγματικά ιδέα τι συνέβαινε, γιατί οι ορολογίες χημείας και αστροφυσικής έδιναν κι έπαιρναν. Μου άρεσε η αναπαράσταση της επιφάνειας του Άρη, μου άρεσε το χιούμορ (αν και αυτό ήταν μη ρεαλιστικό σε κάποια σημεία, δεδομένης της κατάστασης του ήρωα), η ερμηνεία του Damon ήταν όντως αρκετά καλή, αλλά μέχρι εκεί. Παραπάνω από 7 δεν θα του έδινα.
ΥΓ: Να σημειώσω ακόμη ότι βρήκα την αρχική "ιατρική" σκηνή άκρως αποκρουστική και αχρείαστη- μου χάλασε τη διάθεση για τη συνέχεια σε μεγάλο βαθμό...
Cine-parm-ικούς χαιρετισμούς!
Γιώτα
Γεια σου Γιώτα, σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου!
Ως προς την αληθοφάνεια της ταινίας, όπως έγραψα, η NASA ενεπλάκη σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Μάλιστα ο Ridley Scott γνώριζε (από τη NASA) ότι στον Άρη υπάρχει νερό, πολύ πριν τις ανακοινώσεις!
Διάβασε κι εδώ:
http://www.iflscience.com/space/how-accurate-martian-9-things-movie-got-right-and-wrong
Οι ορολογίες χημείας και αστροφυσικής όντως υπήρχαν αλλά κατά τη γνώμη ήταν light, γιατί εντέλει καταλάβαινες τα πάντα και δεν χανόσουν στις λεπτομέρειες, αλλά αυτό είναι υποκειμενικό σε κάθε περίπτωση.
Δημοσίευση σχολίου