Υπόθεση
Η θυελλώδης εξωσυζυγική σχέση μιας παντρεμένης αριστοκράτισσας στη Ρωσία της δεκαετίας του 1870 την φέρνει αντιμέτωπη με τον κοινωνικό διασυρμό και τους δικούς της δαίμονες...
Αξιολόγηση
Η κινηματογραφική μεταφορά της Anna Karenina από τον ταλαντούχο βρετανό σκηνοθέτη Joe Wright δεν
είναι άλλη μία μεταφορά του κλασικού αριστουργήματος του Τολστόι. Στυλιζαρισμένο σε σημείο υπερβολής και ενταγμένο
σκηνοθετικά στο χώρο ενός θεάτρου ως μικρόκοσμου μιας αστικής κοινωνίας του 19ου
αιώνα, ο Wright κάνει τα πάντα για να εντυπωσιάσει τους θεατές και να πείσει για το ταλέντο του!
Η κίνηση των σκηνικών και των ηθοποιών θυμίζει θεατρική παράσταση,
το στυλιζάρισμα, ο φωτισμός, τα κοστούμια είναι όλα μελετημένα ως την παραμικρή
τους λεπτομέρεια, ενώ ακόμα και τα πλάνα σε εξωτερικούς χώρους ξεπηδούν μέσα
από τα σκηνικά μιας θεατρικής σκηνής! Το τελικό όμως αποτέλεσμα παρότι χάρμα
οφθαλμών, είναι εντούτοις δραματουργικά αποδυναμωμένο και δεν καταφέρνει να
συγκινήσει – ως οφείλει να κάνει – τους θεατές! Είναι σαν μια πανέμορφη εικόνα
που της λείπει όμως η ψυχή!
Με άλλα λόγια, οι θεατές μένουν με το στόμα ανοιχτό μπροστά
στην αρτιότητα των σκηνών του χορού και στη θέα των κοστουμιών, μαγεύονται από
τη φωτογραφία και τη μουσική, αλλά δεν τους διαπερνά η δραματικότητα των
καταστάσεων που βιώνουν οι ήρωες της ταινίας! Η έμφαση δίνεται ξεκάθαρα στο
θέαμα κι όχι στους διαλόγους, ενώ η ανάπτυξη των χαρακτήρων στην ταινία φαντάζει
κάπως επιδερμική. Κι αυτό συμβαίνει παρότι το κάστινγκ είναι αρκετά επιτυχημένο
και ιδιαίτερα οι ερμηνείες των Jude Law και Keira Knightley είναι απολύτως πειστικές και σύμφωνες με τους ρόλους που
υποδύονται και με το πνεύμα του μυθιστορήματος και της εποχής.
Συνολικά εμπνευσμένη σκηνοθετική προσπάθεια, αλλά επιφανειακή στην ανάδειξη των διλημμάτων και των ιδεών του μυθιστορήματος, η εκδοχή του Wright για την Anna Karenina παρακολουθείται ευχάριστα, αφήνει σαφώς το δικό της στίγμα, αλλα δεν παρασύρει τους θεατές στη δίνη της ιστορίας της και εντέλει απογοητεύει όσους περιμένουν κάτι περισσότερο από ένα ωραίο θέαμα!
2 σχόλια:
Κι εγώ βρίσκω ότι από την ταινία έλειπε η ουσία..πολύ στυλ και νεωτερισμός που στην τελική δεν εξυπηρετόύσαν την ιστορία αλλά ήταν αυτοσκοπός. Πάντως ο Jude Law είχε επιτέλους την ευκαιρία να παίξει ένα ρόλο της προκοπής..κι αυτό νεωτερισμός ήταν!
Hello Agathi!
Πολύ εύστοχο το σχόλιό σου για το Jude Law. Εκτός από το Talented Mr. Ripley δε θυμάμαι κανένα άλλο ενδιαφέρον ρόλο να έχει παίξει.
Ναι έχεις δίκιο ότι το στυλιζάρισμα της ταινίας δεν εξυπηρετούσε την ίδια την ταινία, νομίζω πρόδιδε σκηνοθετικό άγχος να διαφέρει με κάθε τρόπο από τις προηγούμενες κινηματογραφικές μεταφορές του βιβλίου
Δημοσίευση σχολίου