Υπόθεση
Στην Αθήνα του σήμερα μια ζεστή μέρα του καλοκαιριου οι ζωές δύο ανθρώπων αγνώστων μεταξύ τους διασταυρώνονται: ο ένας είναι αστυνομικός, που μισεί τη δουλειά του αλλά αδυνατεί να ξεφύγει από αυτήν, ο άλλος έφηβος, παιδί μιας οικογένειας που δεν του δίνει και ιδιαίτερη σημασία, περιπλανιέται στην πόλη κάνοντας σκέιτμπορντ.
Αξιολόγηση
Η ταινία των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Jan Vogel βάζει την αθάνατη ελληνική οικογένεια στο μικροσκόπιο. Αγαπημένο θέμα πολλών ελλήνων σκηνοθετών, στο Wasted Youth η σύγχρονη ελληνική οικογένεια τοποθετείται εντός ενός ασφυκτικού αστικού περιβάλλοντος στον καιρό της κρίσης και της πτώσης των βεβαιοτήτων. Είναι η οικογένεια που έχει νεύρα γιατί δε φτάνουν τα λεφτά και ασφυκτιά στη γενική μιζέρια της πόλης, η οικογένεια που δεν έχει μάθει να επικοινωνεί και δεν μπορεί να διαχειριστεί τη διάψευση των ατομικών ονείρων των μελών της.
Η Αθήνα στο Wasted Youth κινηματογραφείται ως μια ασφυκτική πόλη, με τις ανθρώπινες σχέσεις στο κόκκινο, μια πόλη που θυμίζει ζούγκλα, όπου όλα αισθάνεσαι ότι μπορείς να τα κάνεις, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις τόσο περιορισμένος. Πολλοί επισημαίνουν ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πρωτίστως κρίση πολιτισμού, παιδείας, θεσμών κι αξιών. Οι σκηνοθέτες της ταινίας το αναδεικνύουν αυτό πολύ επιτυχημένα.
Η κάμερα στο χέρι ζαλίζει τους θεατές σαν μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μεσημέρι καλοκαιριού. Οι διάλογοι, αν και σε κάποια σημεία στερούνται αληθοφάνειας (πχ. ελάχιστα πείθει η σκηνή πατέρα-γιου), είναι εντούτοις σε γενικές γραμμές αρκετά ρεαλιστικοί και η επιλογή και χρήση της γλώσσας (η λαϊκή γλώσσα, η γλώσσα της πιάτσας, του δρόμου) βοηθά σημαντικά στην ορθή αναπαράσταση της Αθήνας του σήμερα. Τέλος, πρέπει να επισημάνω ότι βρήκα αρκετά επιτυχημένο το casting (πολλοί από τους ηθοποιούς δεν είναι επαγγελματίες!) και εξαιρετική την επιλογή στο πρόσωπο των δύο βασικών πρωταγωνιστών, του 16χρονου και του αστυνομικού.
Το Wasted Youth διαθέτει μια φρέσκια ματιά στην Αθήνα του σήμερα και είναι συνολικά μια αξιόλογη προσπάθεια. Αποτελεί δε μια καλή ευκαιρία να κοιταχτούμε όλοι, οι κάτοικοι αυτής της τρελής πόλης, στον καθρέπτη. Πιστεύω ότι θα βρει διανομή στο εξωτερικό (το ότι άνοιξε το Φεστιβάλ του Ρόττερνταμ είναι ενθαρρυντικό) γιατί εκτός των άλλων το τελικό αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στη δίψα πολλών διεθνώς να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη μικρή αυτή γωνιά του κόσμου.
Στην Αθήνα του σήμερα μια ζεστή μέρα του καλοκαιριου οι ζωές δύο ανθρώπων αγνώστων μεταξύ τους διασταυρώνονται: ο ένας είναι αστυνομικός, που μισεί τη δουλειά του αλλά αδυνατεί να ξεφύγει από αυτήν, ο άλλος έφηβος, παιδί μιας οικογένειας που δεν του δίνει και ιδιαίτερη σημασία, περιπλανιέται στην πόλη κάνοντας σκέιτμπορντ.
Αξιολόγηση
Η ταινία των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Jan Vogel βάζει την αθάνατη ελληνική οικογένεια στο μικροσκόπιο. Αγαπημένο θέμα πολλών ελλήνων σκηνοθετών, στο Wasted Youth η σύγχρονη ελληνική οικογένεια τοποθετείται εντός ενός ασφυκτικού αστικού περιβάλλοντος στον καιρό της κρίσης και της πτώσης των βεβαιοτήτων. Είναι η οικογένεια που έχει νεύρα γιατί δε φτάνουν τα λεφτά και ασφυκτιά στη γενική μιζέρια της πόλης, η οικογένεια που δεν έχει μάθει να επικοινωνεί και δεν μπορεί να διαχειριστεί τη διάψευση των ατομικών ονείρων των μελών της.
Η Αθήνα στο Wasted Youth κινηματογραφείται ως μια ασφυκτική πόλη, με τις ανθρώπινες σχέσεις στο κόκκινο, μια πόλη που θυμίζει ζούγκλα, όπου όλα αισθάνεσαι ότι μπορείς να τα κάνεις, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις τόσο περιορισμένος. Πολλοί επισημαίνουν ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πρωτίστως κρίση πολιτισμού, παιδείας, θεσμών κι αξιών. Οι σκηνοθέτες της ταινίας το αναδεικνύουν αυτό πολύ επιτυχημένα.
Η κάμερα στο χέρι ζαλίζει τους θεατές σαν μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μεσημέρι καλοκαιριού. Οι διάλογοι, αν και σε κάποια σημεία στερούνται αληθοφάνειας (πχ. ελάχιστα πείθει η σκηνή πατέρα-γιου), είναι εντούτοις σε γενικές γραμμές αρκετά ρεαλιστικοί και η επιλογή και χρήση της γλώσσας (η λαϊκή γλώσσα, η γλώσσα της πιάτσας, του δρόμου) βοηθά σημαντικά στην ορθή αναπαράσταση της Αθήνας του σήμερα. Τέλος, πρέπει να επισημάνω ότι βρήκα αρκετά επιτυχημένο το casting (πολλοί από τους ηθοποιούς δεν είναι επαγγελματίες!) και εξαιρετική την επιλογή στο πρόσωπο των δύο βασικών πρωταγωνιστών, του 16χρονου και του αστυνομικού.
Το Wasted Youth διαθέτει μια φρέσκια ματιά στην Αθήνα του σήμερα και είναι συνολικά μια αξιόλογη προσπάθεια. Αποτελεί δε μια καλή ευκαιρία να κοιταχτούμε όλοι, οι κάτοικοι αυτής της τρελής πόλης, στον καθρέπτη. Πιστεύω ότι θα βρει διανομή στο εξωτερικό (το ότι άνοιξε το Φεστιβάλ του Ρόττερνταμ είναι ενθαρρυντικό) γιατί εκτός των άλλων το τελικό αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στη δίψα πολλών διεθνώς να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη μικρή αυτή γωνιά του κόσμου.
2 σχόλια:
eida k go tin tainia k symfono me tin kritiki sou.
εγω διαφωνω!
η ταινια δεν ειχε απολυτως κανενα νοημα... ηταν μια προσπαθεια να γυριστει μια ταινια για την ιστορια του αδικοχαμενου αλεξη και γινεται μια βαζουρα με κατι παρατημενα χαζοπαιδα και εναν αστυνομικο με που δεν τα βγαζει περα με τα λεφτα του δημοσιου- και ολα αυτα για να σκοτωθει στο τελος το ενα απο τα χαζοπαιδα... σιγα τα αυγα...
Δημοσίευση σχολίου