Αγάπη σαν ναρκωτικό (2010) (8 στα 10)

Υπόθεση
O Jamie δυσκολεύεται να στεριώσει σε δουλειά και να κάνει μόνιμη σχέση. Όταν όμως πιάνει δουλειά στη Pfizer και μετακομίζει στο Pittsburgh για να δουλέψει ως ιατρικός επισκέπτης γνωρίζει τη Maggie και η ζωή του όλη ανατρέπεται!

Αξιολόγηση
Το Love and Other Drugs του Edward Zwick, σκηνοθέτη μεταξύ άλλων του Blood Diamond και του The Last Samurai (αμφότερα αδιάφορα) είναι ουσιαστικά δύο ταινίες στη συσκευασία της μίας! Στο πρώτο μέρος της πρόκειται για μια πανέξυπνη κωμωδία με καταιγιστικούς διαλόγους και καταστάσεις τόσο ρεαλιστικές και φρέσκες που μοιάζουν (και όντως είναι!) αυτοβιογραφικές! Στο δεύτερο μέρος το γέλιο κόβεται απότομα και η ταινία μετατρέπεται σε δράμα που όσο εξελίσσεται και κορυφώνεται δραματουργικά μετά βίας κρατιέται από το να μη γίνει μελό! Μέχρι το σπαραξικάρδιο φινάλε το δυνατό γέλιο του πρώτου μέρους παραχωρεί τη θέση του αβίαστα στα… χαρτομάντιλα!

Η ταινία αρχίζει δυναμικά συστήνοντάς μας το βασικό ήρωά της, τον «αδίστακτο» γυναικά-heartbreaker Jamie Randall (τον υποδύεται ο Jake Gyllenhaal) μέσω των περιπετειών του στον εργασιακό του βίο και ... στον ποδόγυρο! Δεν αργεί μάλιστα καθόλου να απογειωθεί όταν στο πρώτο τέταρτο της ταινίας ο Jamie συναντά τη δυναμική Maggie (Anne Hathaway), τη γυναίκα δηλαδή που γεννήθηκε για να τον "στρώσει"! Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Jake-Anne, που έμοιαζε τόσο λάθος μαζί στο Brokeback Mountain συναντιέται εδώ ξανά και η χημεία του τινάζει τη μπάνκα στον αέρα! Και φυσικά με τέτοιο καυτό πρωταγωνιστικό δίδυμο ο σκηνοθέτης δε χάνει στιγμή από το να μας χαρίσει πάμπολλες ερωτικές σκηνές χάρμα ιδέσθαι (τώρα που το σκέφτομαι ποτέ στο παρελθόν δεν έχω δει τόσες ερωτικές σκηνές και γυμνό σε αμερικάνικη κωμωδία!)


Το Love and Other Drugs είναι μια ταινία πετυχημένη (αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο) σε πολλά επίπεδα. Στο επίπεδο της κωμωδίας και στο επίπεδο του boy-loves-girl-movie η ταινία σκίζει! Στο επίπεδο της ανάλυσης χαρακτήρων (αυτός ανασφαλής και επιφανειακός, προσπαθεί να καλύψει το κενό της αποδοχής των γονιών του κατακτώντας γυναίκες, αυτή δυναμική και συνειδητοποιημένη, καταφερτζού και κακορίζικη μαζί) επίσης στέκεται αξιοπρεπώς. Στο επίπεδο της κριτικής εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος και του τρόπου λειτουργίας των φαρμακευτικών εταιριών και της ιδιωτικής υγείας στις ΗΠΑ σαφώς θα μπορούσε να τα πάει και καλύτερα, αλλά δεν είχα και πολλές απαιτήσεις σε αυτόν τον τομέα!

Συνολικά η ταινία είναι μια ευχάριστη έκπληξη και μια θαυμάσια αφορμή για κινηματογραφική έξοδο και γι' αυτό τη συστήνω ανεπιφύλακτα!

ΥΓ. Λάτρεψα τη σκηνή που αρχίζει η πώληση του βιάγκρα στις ΗΠΑ και ο πρωταγωνιστής το πανηγυρίζει δεόντως λικνιζόμενος στους ήχους του Heaven is a place on earth! Πανέξυπνο σκηνοθετικό εύρημα!